Hey mama’s,

5 weken geleden ben ik bevallen van ons dochtertje, wij zijn ontzettend gelukkig met haar! Nou zit ik met gekke gevoelens, ik wil nu al een 2e erbij…
Mijn man en ik hebben wel besloten om een implanon te plaatsen, en dat is vorige week gebeurt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me daardoor heel verslagen voel. Dat zegt niks over ons kindje, het is gewoon de gedachte dat er de komende jaren geen 2e komt. Wel heb ik deze gevoelens met mijn man besproken en hij snapt ze enorm goed! Hij wil uiteindelijk nog een kindje met mij, maar nu nog niet, wat ik ook heel goed begrijp.
Maar toch voel ik me regelmatig verdrietig dat ik nog even geduld moet hebben.
Kennen meer mama’s dit? En hoe gingen jullie hiermee om?

Ik heb een dochtertje van 10 weken, ik zou ook graag weer snel zwanger worden, ondanks dat ik altijd heb gedacht wel een tijdje te willen wachten na een eerste kindje. Mijn man wil gelukkig ook wel snel een tweede, maar wil eerst dat ik voldoende hersteld ben van de bevalling en zwangerschap, dus we houden ongeveer de 9 maanden aan voordat we voor een tweede gaan.

Ik mis zelf het zwanger zijn, zou het moment van de bevalling nog wel 10x willen herbeleven en ook de 1e week zou ik graag herbeleven. Ik denk dat je na het een keer te hebben meegemaakt er heel anders tegenaan kijkt.

Ik snap je gevoelens, maaaarrrr aan de andere kant is je bevalling nog maar kort geleden en je hebt echt totaal nog geen idee wat je te wachten staat de komende maanden met een huilende baby, misschien wel jarenlang gebroken nachten,etc.. de eerste weken zijn nog ‘romantisch’, maar op den duur gaat een baby je ook écht opbreken. Ik wil niet onaardig overkomen ofzo, maar er staat je nog zoveel te wachten waar je nu nog geen weet van hebt…

De hormonen zitten nu nog hoog, je bent zo verliefd op je baby.. maar er komen echt genoeg momenten dat het heel pittig is en je blij bent even nog niet zwanger te zijn.

Mijn oudste twee schelen 21 maanden. Ze zijn nu 4 en 2 en ik ben zwanger van de 3e. Ik vind het prima zo, en vond die 21 maanden leeftijdsverschil al best pittig. Terwijl ik in de kinderopvang werk, al jaren, en dus echr genoeg ervaring heb. We slapen al ruim 4 jaar amper door, en echt.. de eerste weken denk je: makkie! Maar na jaren wordt dat heeeel intens en pittig. Ik vond een newborn best makkelijk, vanaf een maand of 7 vond ik het pas echt pittig worden en dacht ik: oke.. dit is het dus. En echt, in die fase kom jij ook nog 🙂 Dat betekent niet dat je niet over 6 maanden niet weer zwanger kan zijn, want natuurlijk kan dat en is dat gewoon oke! Maar over een paar maanden kun je het misschien wat beter relativeren dan nu, nu je nog vol hormonen zit. En dan is het leeftijdsverschil tussen je 2 kindjes nog steeds heel weinig. Geef het even wat maandjes de tijd, kijk en geniet hoe je kindje zich ontwikkelt en neem zulke keuzes niet 5 weken na je bevalling 🙂

Een collega van me kreeg 2 kinderen in 11 maanden en dat was heeeeel zwaar. Ze wilde graag 3 of 4 kinderen, maar een 3e is er nooit meer gekomen. Twee kinderen binnen een jaar is loodzwaar, je kan nog beter een tweeling krijgen dan. Zij heeft er wel ‘spijt’ van en zegt ook echt te weinig bewust te hebben genoten van de 1e. En de 2e zwangerschap was veel te zwaar voor haar lichaam en t werd een horror-bevalling. Zo hoeft het natuurlijk niet bij iedereen te gaan, maar wees je wel bewust dat je écht ook moet genieten van dit kindje voordat je alweer denkt over een tweede 🙂

En het staat me bij dat je verschillende topics geopend hebt aan het einde van je zwangerschap, dat je het zo zwaar vond en de baby het liefst met 36/37 weken al mocht komen? Kun je je voorstellen hoe een tweede zwangerschap is, terwijl je nog een baby erbij hebt die 24/7 aandacht wilt en niet doorslaapt? De tweede zwangerschap is 100x zwaarder, geen rust meer voor jezelf. Neem zulk soort gedachtes alsjeblieft ook mee voordat je iets snel beslist en het dan toch tegenvalt en er is geen weg meer terug.

Ohhh, dat is zeker herkenbaar. Inmiddels is onze dochter 9 maanden. Wij gaan binnenkort weer starten met een zhuis traject. Maar ik had het gevoel van een tweede willen ook al snel (in de eerste weken). Denk achteraf dat dit te maken had met de overweldiging. Het gevoel van liefde voor zo’n kleintje. Hormonen; in mijn geval het gevoel van de wereld aan kunnen en totaal op adrenaline kunnen gaan. Ook een ‘makkelijk’ meisje, waarbij we wel nachtelijke activiteiten hadden, maar dat is normaal en alles verliep eigen heel soepel waardoor we echt op een roze wolk konden zitten.
Ik ben nu, terugkijkend, wel blij dat we niet heel snel voor een tweede gingen. Dat was in onze situatie ook wel lastig ivm afhankelijkheid van het zhuis. Die eerste maanden komt er zoveel op je pad. Daarvan wil je gewoon genieten en dit bewust meemaken. Ook heb ik zelf nog wat lichamelijke ongemakken gehad, met een galblaas operatie, afbouw borstvoeding etc. Dus het was voor mijn lichaam ook goed om even rust te krijgen. Maar ik snap jouw gevoel en ook dat het nu een beetje wrang voelt dat het ook technisch niet kan door de implanon. Ik hoop dat je bewust geniet van de tijd nu en die gaat komen en die wens voor een tweede die komt hopelijk in de nabije toekomst uit!

Bij mij was de wens voor een tweede ook snel aanwezig. Wij hadden toen afgesproken dat we de eerste 6 maanden het aan zouden kijken. Onze oudste bleek een makkelijk kind te zijn en zijn toen voor een tweede gegaan. Tussen de oudste en de tweede zit 18 maanden. Het is druk maar nu de tweede bijna een jaar is, hebben ze nu al veel aan elkaar. Ze spelen samen, ze zijn echt dol op elkaar. Nu zwanger van de derde en die zal geboren worden als de tweede 19 maanden is. Ik vind dat veel spannender dan de eerste twee dicht op elkaar.

Wij wilden ook meteen een tweede erbij. Eerste was rustig en makkelijk sliep al meteen door huilde bijne nooit. Nu zit er 13 maanden tussen en alles gaat goed. 🥰

De wens is herkenbaar. Maar het was hier niet realistisch na een stressvolle zwangerschap en een onrustige baby. Na 15 maanden was ik opnieuw zwanger en nu hebben we er eentje van 2 en een baby van 7 weken. Ik ben heel erg blij dat de oudste wat zelfstandig is en zelf dingen kan doen!
Ik vond mn zwangerschap zwaarder, want had alleen tijd om te zitten als hij sliep. Inmiddels is dat vaak ook voorbij, want dan wil onze dochter drinken.
Moet wel eerlijk zeggen dat onze tweede veel makkelijker is dan de oudste. Ik ben enorm dankbaar voor onze kids en geniet ook van hen!

Heel herkenbaar! Maar ik heb soms ook het idee dat het aan je hormonen ligt. Na de bevalling wil ik graag weer zwanger zijn. Het ‘trappelgevoel’ in je buik. Maar ik weet inmiddels ook dat als mijn bevalling langer geleden is, en mijn baby dus groter is. Ik ook wel weer heel blij ben met het ritme wat er is. En het gevoel van weer zwanger willen zijn meer naar de achtergrond gaat.

[Auteur]

Berichten