Hallo,

Ik ben trotse moeder van 2 dochters. Vroeger droomde ik altijd van een gezin met 3 kinderen. Mijn man voelde zich na 2 compleet, maar hij weet dat ik de wens koester voor een derde. 
Hij geeft nu wel eens aan dat hij “aan het idee begint te wennen”.  Enerzijds fijn, anderzijds voelt dat niet echt als de basis om aan een derde te beginnen. Op zich is dit ook hoe keuzes bij hem tot stand komen. Waar ik keuzes maak op gevoel en intuïtie, vindt hij het moeilijk om die toe te laten en kiest veel rationeler.De praktische argumenten als auto en huis verbouwen zijn ook de revue al gepasseerd. Daar is financieel ruimte voor, alhoewel ik me ook realiseer dat het niet ideaal is. Naast de praktische bezwaren (die dus zeker op te lossen zijn), speelt bij ons ook twijfel omtrent de belasting op ons en de andere meiden. We hebben het tenslotte nu goed, zijn gelukkig met ons gezin. Waarom verlang ik dan toch naar meer? 
Herkent iemand zich in deze struggle? 
Ik ben op zoek naar moeder in hetzelfde schuitje of die in het zelfde schuitje hebben gezeten. 

Bedankt! 

Hier hetzelfde dus heel herkenbaar. Mijn gevoel zegt dat ik heel graag nog een derde wil. Vriend vindt deze twee goed maar zou ook eventueel wel een derde willen. Hoewel mijn gevoel sterk nog een kindje wil, twijfel is erg om dezelfde dingen. Nu 2 gezonde kinderen met een goede band. Hoe verstoord een derde de band tussen de oudste twee? Heb angst voor een kindje met een handicap dat wellicht de harmonie in de war zal schoppen. Logeerkamer moet slaapkamer worden, duurdere kinderopvang, grotere auto, weer een zwangerschap en bevalling en alles weer opnieuw.. Veel bezwaren, maar toch kriebelt het en heb ik sterk het gevoel een derde te willen. Geen tips dus, maar wel herkenning 🙂 

Herkenning is ook fijn! 
Ik blijf in hetzelfde cirkeltje rond draaien.

Wachten tot het moment dat je overtuigd bent van je keuze. Komt dat moment? 
En ik wil ook bij voorkeur geen 5-6 jaar tussen de tweede en de derde. 

Meestal denk ik spijt heb je eerder van iets wat je niet gedaan hebt en achteraf wel gewild dan van iets wat je wel gedaan hebt. Kan me niet voorstellen dat je spijt hebt van een kindje. Maar inderdaad, wat doet het met een harmonieus gezin als het een zorgenkindje is.

Ik wilde ook altijd een 3e. De vader van mijn 2 oudsten en ik zijn helaas uit elkaar gegaan. Hij wilde nooit een 3e. Daarna bleef het toch steeds kriebelen. Nu ben ik inmiddels bevallen van mijn 3e. Mijn moeder verklaarde me voor gek, want waarom nog eentje als je 2 gezonde kinderen hebt. En ze vond het leeftijdsverschil te groot. De oudsten zijn 6 en 7. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik stiekem nu zelfs denk aan een 4e. Alleen is dat financieel helaas niet haalbaar. Maar ik begrijp je gevoel helemaal. 

Hier geen wens voor een derde, maar wel voor een tweede. Ik wil er geen heel nieuw topic voor openen dus reageer maar even hier, het is ook meer even om het van me af te schrijven.

Zoonlief is super lief en nu toch al bijna 1,5. Had ooit het beeld dat we het weer zouden proberen als zoonlief ronderbij het jaar was en kon lopen, dat kan hij nu. Maar helaas gaat het praktisch niet, we hebben (nog) geen eigen huis, dat is afentoe al lastig met een kleintje gezien we bij ouders inwonen. Laat staan met een tweede kleine, of een vrouw die zwanger is en minder in haar energie zit, zeg maar nihil (zoals bij de eerste zwangerschap echt het geval was).

Manlief vind het ook erg jammer, had graag nu begonnen maar heeft ook en terecht gezegd te willen wachten tot we in ons eigen huis wonen, hopelijk in december. Maar december duurt nog zo lang en niets is zeker! In een bouw lopen altijd vertragingen op. Straks is zoonlief 2.. Ondanks dat mijn wens voor een tweede wel groot is, weet ik niet of ik dat wil met zo’n ‘groot’ leeftijdsverschil.

En ook dan wonen we er straks, we zijn al bijna 3 jaar bezig met dit nieuwbouwproject en hier en daar hoor ik hem weleens zeggen ‘als we er wonen, wil ik eerst een jaar genieten van ons gezin.’ Dan is zoonlief 3.. Gek word ik ervan in mijn hoofd hihi De praktijk versus het gevoel. 

@ Gebruiker..6688, stel dat je nu zwanger zou worden, is het kindje er sowieso niet voor december. Waarom zou je geen tweede willen als er meer dan 2 jaar tussen zit? En waarom zou je eerst een jaar willen genieten in een nieuw huis? (Is dat niet het geval wanneer je zwangee bent of nog een baby hebt?) Zomaar een paar dingen die ik me afvroeg bij het lezen van je bericht. Succes met je keuze!

Welke leeftijdsverschil zit er tussen jullie kinderen. Op dit moment heb ik 2 meiden van 4 en 6. Wanneer we voor een derde zouden gaan zou er dus 5/7 jaar tussen zitten. Graag hoor ik ervaringsverhalen van gezinnen met dit zelfde leeftijdsverschil. Waarbij de derde een lichte nakomer is. Verandert er iets in de “balans”.  alvast bedankt 😊 

[Auteur]

Berichten