Laat ik voorop stellen dat ik weet dat we enorm gezegend zijn. We hebben drie kleine kinderen waarvan de kleinste net een maand oud is. Mijn man heeft een drukke baan waardoor hij eigenlijk alleen op zondag thuis is. De verzorging en alles wat er verder bij komt kijken, neem ik voor mijn rekening. Zelf werk ik daarnaast ook. Ik geniet er enorm van en direct na de bevalling dacht ik, dit wil ik hierna nog dolgraag 1 keer meemaken. 4 kindjes, ik kom zelf uit een groot gezin en weet hoe leuk het is.

Echter is de situatie zo dat nummer 3 mij gegund is door mijn man. Van hem hoefde het niet per se. Toen ik laatst een grapje maakte over 4 kinderen, maakte hij me heel duidelijk dat dit echt niet gaat gebeuren. Ik heb respect voor zijn mening en begrijp deze ook wel, maar toch is mijn gevoel heel sterk. En zeker omdat ik alle zorg op me neem. Hij is er nog geen nacht uit geweest, brengt ze nooit naar bed enz. Verder is hij heel lief voor ze, maar alles komt op mij neer. Met dat in mijn achterhoofd denk ik, wat maakt het uit?

Ik zit eraan te denken een brief te schrijven met al mijn gevoelens erin omdat ik het idee heb dat als we met elkaar in gesprek gaan, dat niet goed komt omdat hij zo stellig leek deze week.

Hebben jullie tips voor me? Of ervaringen? Super bedankt alvast!

maar moet dat nu gelijk dan al vast liggen dat er een 4e kindje komt? Ik snap dat jouw man die veel van huis vindt, het is even genoeg. Hij wilt naast tijd voor zichzelf ook tijd voor jou en de kinderen. Als je maar 1 dag hebt is de aandacht dan verdelen lastig. Al dan niet alle zorgen die hij heeft voor het onderhouden van zijn/jullie gezien. Probeer wat in het nu te leven, je hebt net een kindje van een maand oud. Wie weet als jullie over een aantal jaar in wat rustiger vaarwater zitten kun je het nog eens ter sprake brengen. 

Je weet zelf wanneer je gezin af is, maar probeer ook de mening van je man te respecteren. 🙂 Want als nummer 3 ook al niet had gehoeven… vind ik zijn offer al heel groot. 

Misschien het gewoon even laten rusten en over een tijdje weer over beginnen? Je kindje is net 1 maand, is er een reden dat je zo snel alweer een volgende wil? Ik kan me voorstellen dat als je man al geen derde wil dat een vierde dan helemaal een no go is. Maar goed, wij kunnen alleen maar gissen naar zijn beweegredenen. Ik neem aan dat hij die jou wel kan vertellen. Daarnaast zeg je dat jij alle zorg op je neemt, maar wat nou als jij ziek wordt? Of je krijgt een ziek kindje? Of een tweeling? Zomaar wat scenario’s

Ben t eens met 10388437 je kind is net een maand zou even rustig aan doen en je wilt niet een kind op de wereld zetten en dat de vader er niet blij mee is

Gefeliciteerd met de geboorte van je 3e kindje.

Ik snap het gevoel wel dat je echt graag nog een kindje wilt. Ik heb drie kinderen en voelde na de geboorte van de tweede heel sterk dat ik nog een kindje zou willen. We hadden eigenlijk afgesproken dat we met twee kinderen gezegend genoeg waren, maar na de bevalling kon ik alleen maar huilen als ik bedacht dat dit allemaal de laatste keer was (hormonen 😅). Ik heb toen besproken dat ik door de hormonen misschien niet zo rationeel kon denken en dat het me echt pijn deed als we bespraken dat we het bij twee zouden houden. Ik heb daarom gevraagd aan mijn man of we het onderwerp in het midden konden laten tot 9 maanden na de bevalling. Ik zou mijn wens voor een derde dus laten rusten en hij zou niet steeds roepen dat twee echt genoeg was.

Ik deed dit ook om erachter te komen of ik nu alleen maar last had van hormonen of dat ik echt een diepe wens had voor een derde kindje. Uiteindelijk ben ik toch nog een keer zwanger geworden en heb en we nu drie prachtige kinderen, de jongste ook nog maar een paar maandjes oud. Na de derde dacht ik weer; dit wil ik nog een keer! Ik had niet hetzelfde sterke gevoel als na de tweede, maar toch weer een soort verlangen om weer zwanger te zijn (ik vond dat echt heel bijzonder elke keer) en zelfs bevallen wilde ik nog wel een keer doen (hoe gaaf is het als dat warme natte lijfje op je buik ligt!)

Nu zijn we een paar maanden verder en besef ik dat het ook afscheid nemen is van een fase. Het was moeilijk om te bedenken dat ik het allemaal niet nog een keer mee ging maken. Ik heb dit ook op die manier open besproken met mijn man en heb aangegeven dat ik het soms wil hebben over een soort verdriet dat ik voel, omdat we afscheid nemen van dat hele kleine spul en naar andere fases toe groeien. Doordat ik er af en toe over kon praten ben ik zelf gaan beseffen dat het voor mij nu ook mooi geweest is, mijn drie koters zijn allemachtig mooi en ze zijn dol op elkaar. Ik ben zo happy nu en ook echt aan het genieten van dit gezin zoals het nu is. Ik weet niet wat de toekomst brengt, zeg nooit nooit, maar ik denk dat we nu compleet zijn.

Wat bij mij dan ook nog meespeelt is dat we met dit gezin al bijdragen aan overpopulatie en klimaatverandering en dat ik mijn echte en hypothetische kinderen daar absoluut geen plezier mee doe.

Ik zie nu ook dat ik door de focus op mijn wens voor een derde ik minder heb genoten van mijn tweede kindje in de beginfase. Zo jammer!

Je geeft zelf aan dat je veel alleen doet en uit je verhaal lijk ik op te maken dat je daarom ook vindt dat jij de doorslaggevende stem hebt in de hoeveelheid kinderen (misschien lees ik het verkeerd hoor), maar het is natuurlijk net zo goed het gezin van je man. Hij is niet alleen de donor en de man die op zondag het vlees snijdt, een beetje lullig gezegd, maar zo komt het nu wel een beetje op mij over.

Ook ben je nog zo kort geleden bevallen jij! Wat anderen al hebben gezegd; geef het even tijd! Je zit nu ook nog boordevol hormonen. Geef jezelf fysiek en mentaal de tijd om je vorige zwangerschap en bevalling te verwerken en kijk hoe je er over een tijd over denkt. En geef jezelf de ruimte om eens echt te kijken naar waarom je een vierde wilt. Als je bijvoorbeeld een vierde wilt omdat je een zwangerschap bijzonder vindt, bedenk dan dat je dan kunt blijven baren. Wanneer stop je dan? Want dan blijft dit een argument dat na elke zwangerschap terugkeert. Als je weet waarom je die wens hebt, kun je hem of beter laten gaan als je man echt niet meer wil, of heb je een beter argument om je man over te halen om voor die vierde te gaan over een tijdje.

Kijk ook nog eens hoe het gaat met drie kinderen. Je hebt nu kraamhulp gehad, maar bent nog niet alleen geweest met drie. Ik vind het nu best wel aanpoten, hoewel ik geen moeilijke kinderen heb en ik het met plezier doe. Slapeloze nachten + twee kinderen in de luiers + drie verschillende dagritmes + een man die veel werkt breken af en toe best op.

Geniet in ieder geval van je kleintje! Zo fijn die eerste weken in een coconnetje met zo’n klein mensje!

 

This reply has been reported for inappropriate content.

Chill meid. Laat eerst je gezin eens wennen aan deze nieuwe gezins situatie. Denkt je man er over een paar maanden nog zo over dan zit er niks anders op dan stiekem zwanger te worden   jouw wens voorop toch. Zet hem op 

Gebruiker10420192 schreef:

Chill meid. Laat eerst je gezin eens wennen aan deze nieuwe gezins situatie. Denkt je man er over een paar maanden nog zo over dan zit er niks anders op dan stiekem zwanger te worden jouw wens voorop toch. Zet hem op

Say what?!?! 😯 

Gebruiker10420192 schreef:

Chill meid. Laat eerst je gezin eens wennen aan deze nieuwe gezins situatie. Denkt je man er over een paar maanden nog zo over dan zit er niks anders op dan stiekem zwanger te worden jouw wens voorop toch. Zet hem op

😂😂😂😂

[Auteur]

Berichten