Dag Choo1,
Hier precies hetzelfde verhaal als jij. 1e kindje lag in stuit vanaf begin (draaipoging niet gelukt), ik wilde vaginaal proberen maar 32 uur na gebroken vliezen kwamen de weeën en dus ontsluiting niet genoeg op gang dus werd het keizersnede.
2e kindje kwam 2 jaar later, nu 5 maand geleden, en heeft nooit in stuit gelegen. Ik wilde graag een vaginale bevalling, zeker omdat het herstel van de KS mij tegenviel. Uiteindelijk begon de bevalling wederom met gebroken vliezen. Weeën kwamen eerd wel op gang maar vielen na een paar uur stil. Ondanks dat ze het na KS liever niet doen kreeg ik toen weeopwekkers toegediend (er zal al elektrode op babyhoofd dus mocht niet te lang met gebroken vliezen lopen). Toen werden de weeën mij iets te heftig (zat na 8 uur nog steeds op 4cm) en heb ik een ruggeprik gekregen. Toen ging het vlotter en utieindelijk werd na 26 lange uren ons kindje (toch wel 4000 gr) op de natuurlijke wijze geboren.
Al met al nog steeds geen ‘gemakkelijke’ bevalling en weer slechte weeën en ontsluiting, maar persoonlijk vond ik het dubbel en dwars waard. Ik ben jong en gezond en de keizersnede was keurig geheeld dus ik durfde het zeker aan. Ook in het ziekenhuis hadden ze er genoeg vertrouwen in om een behoorlijke dosis wee-opwekkers toe te dienen dus dat gaf ook wat vertrouwen.
Het herstel ging nu veel vlotter ondanks scheuren / knippen etc. Ik kon nu na een paar dagen gewoon hele dagen beneden op de bank zitten, terwijl dit na de KS veel langer duurde. Het verdere herstel ging ook vele malen sneller en pijnlozer. Ik zou persoonlijk zo weer een vaginale bevalling doen! Toch kom je er maar op 1 manier achter.. en dat is zelf proberen 😉