Onze zoon van 19 maanden kan voor zijn leeftijd goed praten, maakt al zinnetjes van 2 woorden en begrijpt veel. In de ochtend vertel ik hem altijd wat er gaat gebeuren. Bijvoorbeeld je gaat vandaag naar de kindjes (kdv) of je bent vandaag bij papa of mama. (Hij gaat twee dagen per week naar opvang, nu noodopvang) De laatste tijd zegt hij alleen steeds: nee niet. Als ik zeg dat hij naar de opvang gaat en gaat dan ook een beetje jammeren en rekken als we zijn jas en schoenen aan doen. Hij doet dit niet als hij met een van ons is. Echter bij de opvang hoor ik altijd terug dat hij leuk heeft gespeeld en hij huilt ook nooit bij het afscheid. Was dus even benieuwd of ouders dit herkennen van kinderen die wat groter zijn en beter kunnen uitleggen wat ze wel of niet leuk vinden. Ik weet namelijk niet hoe serieus ik zijn protest moet nemen. Iemand ervaring?

Niet serieus nemen 😉

Ik werk op een kinderdagverblijf en kindjes hebben het écht kei leuk. Er zijn er genoeg die huilend binnen komen, dat is serieus over 2 minuten nadat papa en mama weg zijn. En ze gaan vaak ineens weer huilen zodra ze opgehaald worden. Terwijl ze op de opvang de hele dag heerlijk gespeeld hebben en geen één keer gepiept hebben 😉

Als je het gevoel hebt dat je het niet zeker kunt weten of het serieus is ja of nee kun je toch gewoon eens stiekem 20 minuten achter de schermen blijven spioneren? Kijken hoe hij doet als je wegbent, of hij het in jouw eigen ogen ook leuk ervaart. Lijkt me niet moeilijk te regelen, al zetten ze een raam op een kier en kijk/luister je daar voorzichtig door. Het zal vast niks ernstigs zijn maar toch prettig voor jezelf ☺️

Wat zegt je gevoel verder over de opvang? Ons zoontje ging rond 20 maanden ook steeds moeizamer. In de nacht na een dag kdv standaard heel onrustig slapen. Mijn gevoel was echter al eerder eens aan het twijfelen geweest (oa veel wisselingen in leidsters en nu door de corona maatregelen leer je de nieuwe of invalkrachten niet kennen en beetje afstandelijke organisatie). Op de opvang was hij wat stilletjes maar verder geen bijzonderheden, maar hij liet het thuis wel zien in z’n gedrag. Dat ging dus wel verder dan alleen ‘nee’ zeggen zoals jij omschrijft. Maar in ons geval heb ik toch besloten hem te wisselen van opvang. Was gek om te doen en ook om afscheid te nemen maar hij gaat nu uit zichzelf vrolijk naar binnen (was eerst niet zo), komt moe maar vrolijk thuis en slaapt juist lang als hij geweest is. In mijn geval was overstappen dus wel beter, maar daar gingen wel meer signalen en m’n eigen onderbuikgevoel aan vooraf.

Lastig. Ik denk wat zeeuwsmeisje zegt ook zeker weten klopt. 

Zelf ben ik ook aan het twijfelen om haar niet meer naar het kdv te laten gaan, maar gastouder. Ik merk dat het te druk is, ze huilt er veel en moppert veel zeggen de dames(16 maanden). Daarnaast slaapt ze er ook nauwelijks. De volgende dag is de hele ochtend nog huilerig tot het slaapje. Voor m’n gevoel is het niet waard voor haar deze situatie. Terwijl het er super leuk is en super lieve mensen. Denk dus meer dat je naar de hele situatie moet kijken ipv alleen de woordjes. 

En ja,wat de anderen zeggen is ook waar. Heb je wel een goed gevoel bij de opvang? Is het er druk en kan je kindje daar goed tegen of juist niet? Merk je in de avond of de volgende dag ook nog dat hij onrustig is, of niet? Is er veel wisseling in personeel of zit hij steeds op een andere groep bijvoorbeeld?

Mijn oudste dochter ging ook naar een kinderdagverblijf maar was vaak onrustig, ze sliep daar slecht en kwam erg overprikkeld thuis. Toen ik zwanger was van mn tweede dochter, hebben we besloten ze beiden naar de gastouder te brengen na mn verlof

. Mn oudste was precies 2 jaar toen we die overstap maakten. Dat heeft haar zooooo goed gedaan. Ze is bij de gastouder veel relaxter en slaapt daar altijd goed en er is veel meer aandacht. Dus ik ben heel blij met deze overstap.

Ondanks dat ik dus zelf op een kinderdagverblijf werk, gedijen mn eigen kinderen beter bij de gastouder en dat vind ik ook eigenlijk wel heerlijk. Lekker kleinschalig en relaxed!

Dus hou ook in de gaten of dit gedrag erger wordt bij je kindje of dat het een fase is en vraag jezelf af of hij daar op zn plekje zit!

Mijn zoontje zegt in eerste instantie ook nee, (zelfde leeftijd!)

Maar als ik hem van de fiets haal rent hij naar binnen en krijg altijd positieve verhalen terug..

Idd soms zit een kindje niet op zijn/haar plek. Dat had mijn zoontje juist bij de gastouder! KDV vind hij veel leuker!

Hoi allemaal dank voor de reacties! Ja ik heb eigenlijk wel vertrouwen in de opvang. Maar ben heel erg geneigd alles wat mijn zoontje zegt serieus te nemen, omdat ik dat belangrijk vind om wel te luisteren naar je kind. Maar misschien neem ik het weliets te serieus… Ik denk gewoon dat het misschien een beetje vergelijkbaar is met als ik werk ga. Dan ben ik ook liever thuis, terwijl als ik er eenmaal ben ik best blij ben om te werken. 🙂

[Auteur]

Berichten