Misschien kun je je zorgen op het consultatiebureau bespreken?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nogal raar vind om bij flapperende armen en even geen direct contact meteen maar aan autisme te denken. Niet alle autisten zijn hetzelfde. Mijn broer is autistisch en die is heel kalm hoor, en kijkt je gewoon aan. Hij sprak pas woorden toen hij 5 was. Je ziet het aan heel veel nuances. Maar al die nuances op zich zijn ook weer gewoon normale trekjes die iedereen wel heeft. Alles bij elkaar betekent dat hij niet zelfstandig zijn huishouden kan runnen en niet een baan kan vasthouden.
Verder niet belangrijk. Ik wil alleen maar zeggen dat wapperen met je handen niet perse een tik hoeft te zijn, en dat een tik hebben niet perse meteen een stoornis is. Dat kinderen met 2 jaar alleen nog wat woordjes zeggen, wil niet zeggen dat ze achterlopen in taal. Die grens ligt nog wel wat verder. Sommigen zijn gewoon wat later. Een autistisch kindje zou bijvoorbeeld ook moeite hebben met woorden aan handelingen koppelen, begrip van taal. En dat je kindje lekker geconcentreerd kan spelen wil ook niet meteen zeggen dat ze onbereikbaar is of obsessief. En ook dat hoeft dan weer niet meteen autisme te zijn.
Het lijkt me dat het professioneler was om gewoon het geobserveerde gedrag te benoemen, ipv meteen diagnoses strooien. Dan kun je er zelf op letten, evt mee oefenen, een logopediste inschakelen bijvoorbeeld. Een diagnose is heel wat stappen verder.
Ik zou me niet direct zorgen maken, maar er gewoon wat meer op letten.