Hey, als allereerst aanstaande mama: gefeliciteerd!
En lees ik het goed, ben je alsnog natuurlijk zwanger geraakt na 5 jaar? Wat een heftige rollercoaster lijkt me dat zeg! Hier heeft het ook even op zich laten wachten (2,5 jaar en 1x IUI, dus wij scharen onszelf alsnog onder de geluksvogels) en ook ik was stikbenauwd in het begin.
Wat ik je wil meegeven, verwacht niet dat je op een roze wolk hoeft te zitten. Het ís allemaal nogal wat, sowieso al, en helemaal na zo’n lange weg ernaartoe! Wat mij heeft geholpen is dat ik van mezelf naast blij en hoopvol, ook wel onzeker mocht zijn. Zodat dit naast elkaar kon bestaan en het een niet zwaarder ging wegen dan het ander.
Ik heb me
1) lang niet zo overdreven blij gevoeld als ik altijd dacht dat het zou zijn, omdat ik na de IUI een waar testlab heb gebouwd en mijn streepjes heel snel zag oplopen. Daardoor bleef het verrassingseffect een beetje uit en dat heb ik mezelf toch soort van kwalijk genomen. Was ik wel blij genoeg met de zwangerschap?
2) lang zorgen gemaakt, juist omdat de weg ernaartoe zo lang was, was ik me er onwijs van bewust wat er allemaal mis kon gaan. Ik durfde niet te blij te zijn omdat de klap dan zo groot zou zijn als het mis ging. Maar voor elke keer dat ik dacht “het kan misgaan” moest ik van mezelf hardop zeggen “maar het kan ook zomaar goed gaan!”
Zo bleef het allemaal een beetje in balans 🙂 Hoop dat het voor jou ook zo kan gaan! Pas na een goede 20 weken echo kon ik me er écht op gaan verheugen trouwens. Daarvoor ook al wel hoor, maar de remmingen vielen toen pas echt weg.
Wanneer heb je de eerste echo?