Dag allemaal, 

Ik weet niet of ik deze pagina juist gebruik. Mijn excuses als mijn topic verkeerd staat. 

Ik ben op dit moment mijn draad volledig kwijt. Ik ben sinds een jaar hertrouwd. Ik heb van mijn vorige huwelijk 2 prachtige dochters overgehouden. Na een 10 jarige ellendige huwelijk, had ik de stap genomen om voor mezelf te kiezen en ik heb moeten strijden als alleenstaande mama van 2 kids. Ik had naast alle zware momenten toch mijn innerlijke rust. Na 5 jaar is er een nieuwe man in mijn leven gekomen. We waren al snel verliefd en zijn na een halfjaar getrouwd. Hij heeft zelf ook een zoon van 8. We zijn nu een jaar verder en ik ben ondertussen ook 13w zwanger. Afgelopen maanden maken wij alleen maar ruzie. Er is zo veel gebeurd dat ik zoveel spijt heb van deze huwelijk. Vorige week is ons ruzie zo hard uit de hand gelopen. Hij heeft mij 2x geslagen. Nooit verw8 dat hij mij met 1 poot zou aanraken. Onze ruzie ging over van alles ‘.zijn zoon die het vertikt om bij ons te slapen, hij heeft mij nog altijd Ni geaccepteerd. Waardoor er veel spanning heerst thuis. Ik heb het gevoel dat ik deze huwelijk niet meer aankan. Spelen mijn hormonen hier ook een rol? Aan de andere kant heeft hij mij ook enorm gekwetst. Door mij te slaan en te vernederen naast zijn familie. Hij filmde mij tijdens mijn worde uitbarsting en liet dit zien aan zijn familie. Ik was zogenaamd enorm aggresief en dat wou hij bewijzen aan andere. Hier heeft hij mij ook enorm pijn mee gedaan. Ik vertrouw hem ni meer en vertrouw deze huwelijk ook niet meer. Ik was zo gelukkig alleen met mijn dochters. Ik had een afspraak genomen bij een abortus kliniek om de baby weg te halen. Maar ik kn het niet over mijn hart krijgen. Ik weet het allemaal Ni meer. Sommige zeggen dat het mijn hormonen zijn   maar ik kan daar de schuld niet enkel voor geven want hij heeft mij ook zwaar gekwetst waardoor ik enorm twijfel aan mijn huwelijk. Ik heb mijn spullen bijeen gepakt . Maar durf gwn niet en ben zo bang voor wat ga komen. Sorry ik spring van her naar der. Maar hoop dat jullie mijn verhaal een beetje kunnen volgen.

Ps: van dat slaan heeft hij veel spijt maar dat maakt het voor mij Ni beter. Ik was in mijn vorig huwelijk 10j mishandeld. Mentaal en fysiek. 

Wat ontzettend erg zeg. Je hormonen werken zeker niet mee nu, maar wat er is gebeurd is niet alleen door je hormonen. Dat je geslagen wordt lijkt me echt het ergste wat kan gebeuren. Ben je voor je vorige huwelijk in therapie geweest bij een psycholoog? Ik denk dat het voor nu verstandig is om met een professional in gesprek te gaan, zoals je huisarts of een psycholoog. En misschien huwelijkstherapie samen met je man als je dit huwelijk nog wil redden. Als jullie zo door gaan, gaat het denk ik niet goedkomen. Het is makkelijk om je hormonen de schuld te geven, maar dit gaat echt wel even verder dan alleen je hormonen. 

Lieve Moeder,

Dit moet verschrikkelijk pittig voor jou zijn! Na een ongelukkig huwlijk hertrouwen met een man die toch niet is wat het op het eerste oog leek te zijn. 

Ik veroordeel je absoluut niet, ik weet niet hoe het is om in jouw schoenen te staan. Wel wil ik je adviseren om hier met iemand over te praten, denk bijvoorbeeld aan je verloskundige of je huisarts. Zij kunnen je denk ik goed helpen in deze situatie. Zelfs als je twijfelt over een abortus kunnen verloskundigen je hierin adviseren en begeleiden.

Dat je man je heeft geslagen is zoals je zelf aangeeft niet goed te praten, en ik denk dan al snel: wat staat jouw kinderen te wachten?

Ik kan me indenken dat in jouw situatie nu je koffers pakken en vertrekken niet ideaal is, maar wellicht wel verstandig.

Ik wens jou in ieder geval heel veel sterkte! 

Bij een man die slaat en ook nog filmt (!!) moet je heel snel weg!

Pfff wat heftig zeg!

Hormonen of niet, je geeft aan dat je niet gelukkig bent en dat je man over jouw grenzen gegaan is. Ik zou spoedig contact zoeken met je huisaets om hierover te praten. Misschien is relatietherapie mogelijk, abortus of iets anders. Dar kunnen wij vanaf onze positie natuurlijk niet bepalen. Hoop op een luisterend oor van je huisaets en een goede doorverwijzing. Veel sterkte!

ANONYMOUS_USERNAME schreef:

Bij een man die slaat en ook nog filmt (!!) moet je heel snel weg!

Dit, wegwezen daar! Dit gedrag is onacceptabel en gaat echt nooit veranderen. 

Wat ontzettend naar voor je! En dat je zwanger bent zal inderdaad niet meehelpen, maar is zeker niet de oorzaak.

Dat mensen gelijk roepen dat je bij je man weg moet, schrik ik wat van. Wij kennen jouw man verder niet en waren er niet bij toen alles gebeurde, maar wat hij deed is in ieder geval niet goed te praten. Kan je hier normaal over praten met je man? Het zal vast goed zijn om iemand in vertouwen te nemen, er over te praten, wellicht samen met je man erbij.

Mocht je het echt niet trekken, misschien kan je dan met je man bespreken dat je even ergens anders verblijft om tot rust te komen? Is er misschien een familielid, vriendin waar je tijdelijk terecht kan? Dit hoeft niet meteen een streep onder jullie huwelijk te zijn!

Goed samen communiceren is belangrijk. En het zou mooi zijn als jullie samen hulp inschakelen!

Sterkte! 

Wat fijn om al gwn jullie steun te lezen. Ik heb verschillende pogingen gedaan om met hem te praten, maar hij ergerd mij er zo in dat ik niet meer rustig kan blijven. Door mijn vorige ervaring kan ik het niet meer pikken dat een man mij zo behandeld. Hij drijft mij zo ver, zodat ik mijn boeltje pak. Eens ik weg ben begind hij iedereen op te bellen en hangt hij de onschuldige uit die niet wil scheiden. Hij doet zich onschuldig voor maar naast mij geeft hij en laat hij niet zien dat hij fout heeft gehandeld. Enkel een vage sorry. Dit is nu al 3 weken aan een stuk bezig. Ik ben helemaal uitgeput en krijg door al deze gebeuren geen hap door mijn keel.  Daarjuist nog eens duidelijk gemaakt dat hij mij enorm heeft pijn gedaan en vernederd. Ik laat weten dat ik meer verw8 dan enkel een sorry. Ik wil hierbij zeggen dat ik van Marokkaanse origine ben en dat sommige in ons cultuur te veel trots hebben om te buigen voor hun fouten. Ik ben hier kapot van. Het ergert mij zo enorm dat hij dan ook thuis doet alsof er niks aan de hand is. Zondert zich af en dergelijke.

Ik ben zo levensmoe geworden. Dat ik enkele keren aan het rand van de raam sta om een einde te maken. Op dat moment zie ik zwart voor mij. Ik heb hulp nodig en weet Ni waar te beginnen. Ik heb ook geen familie die mij steunt. Ze proberen altijd wel te sussen zodat ik ze weer Ni in schaamte breng door een 2de keer te scheiden. Ik blijf maar denken aan hoe gelukkig ik was alleen met mijn dochters. Ik had alles opgebouwd voor mij en de kids en dit heb ik allemaal de prullenbak in gesmeten omdat ik d8 een mooi leven te hebben met mijn man nu. Ik merk gwn dat ik gelukkiger was. 

Merci voor jullie steun nogmaals 

Wat fijn om al gwn jullie steun te lezen. Ik heb verschillende pogingen gedaan om met hem te praten, maar hij ergerd mij er zo in dat ik niet meer rustig kan blijven. Door mijn vorige ervaring kan ik het niet meer pikken dat een man mij zo behandeld. Hij drijft mij zo ver, zodat ik mijn boeltje pak. Eens ik weg ben begind hij iedereen op te bellen en hangt hij de onschuldige uit die niet wil scheiden. Hij doet zich onschuldig voor maar naast mij geeft hij en laat hij niet zien dat hij fout heeft gehandeld. Enkel een vage sorry. Dit is nu al 3 weken aan een stuk bezig. Ik ben helemaal uitgeput en krijg door al deze gebeuren geen hap door mijn keel.  Daarjuist nog eens duidelijk gemaakt dat hij mij enorm heeft pijn gedaan en vernederd. Ik laat weten dat ik meer verw8 dan enkel een sorry. Ik wil hierbij zeggen dat ik van Marokkaanse origine ben en dat sommige in ons cultuur te veel trots hebben om te buigen voor hun fouten. Ik ben hier kapot van. Het ergert mij zo enorm dat hij dan ook thuis doet alsof er niks aan de hand is. Zondert zich af en dergelijke.

Ik ben zo levensmoe geworden. Dat ik enkele keren aan het rand van de raam sta om een einde te maken. Op dat moment zie ik zwart voor mij. Ik heb hulp nodig en weet Ni waar te beginnen. Ik heb ook geen familie die mij steunt. Ze proberen altijd wel te sussen zodat ik ze weer Ni in schaamte breng door een 2de keer te scheiden. Ik blijf maar denken aan hoe gelukkig ik was alleen met mijn dochters. Ik had alles opgebouwd voor mij en de kids en dit heb ik allemaal de prullenbak in gesmeten omdat ik d8 een mooi leven te hebben met mijn man nu. Ik merk gwn dat ik gelukkiger was. 

Merci voor jullie steun nogmaals 

[Auteur]

Berichten