Het is september 2019 als ik zwanger raak via iui van onze eerste zoon.
(Door de hormonen ben ik in een prenatale depressie beland).

En het is april 2021 als ik “plotseling” zwanger raak van onze 2e zoon. (Niet gepland wel heeeel erg welkom.)
Het was even slikken omdat wij dit niet verwacht hadden. En omdat onze eerste zoon nog geen jaar was. 7 weken en 3 dagen voor zijn eerste verjaardag was de eerste dag van mijn laatste menstruatie.

Januari 2022 ben ik bevallen van een gezonde zoon. Net als bij mijn eerste bevalling ben ik thuis bevallen in het bijzijn van mijn man en moeder.

Maar nu het volgende.
Wij hebben in april afgelopen jaar te horen gekregen dan mijn moeder ongeneeslijk ziek is. Zij heeft kanker .. kanker door haar hele lichaam. Zij is mijn moeder, de liefste, mijn aller beste vriendin .. en ik weet dat ik binnen kort afscheid van haar moet nemen. Alsof dat nog niet genoeg is … zijn wij ook, wederom 7 weken en 3 dagen in verwachting geraakt van ons 3e kindje.
Dit keer wel anticonceptie !!
Niet gepland …

3 kindjes in 3 jaar … en een moeder op sterven. Ik ben bang … ik ben onzeker … kan ik dit aan? Wat als ik weer in een depressie raak. Wat als ik niet blij kan zijn?
Door de situatie van mijn moeder. Kamp ik bij weinig slaap (dit heb ik vaak met 2 kindjes onder de 3) Soms met paniek aanvallen. Wat nou als dit erger word?
Ik weet gewoon van gekkigheid niet wat ik moet doen.
Er is geld voor een derde er is meer dan genoeg ruimte voor een derde er is liefde voor een derde.
Maar wat als het mentaal te veel word?

Ik ben zo opzoek naar moeders / vrouwen die het zelfde hebben mee gemaakt.

O wat naar voor je!

Je kan dit. Misschien hulp op andere plekken zoeken, zoals andere familie of opvang regelen?

Qua kennis heeft je moeder vast bij de eerste al het meeste aan je overgedragen.

Sterkte 🌟

@essil dankjewel, ik ben nu 6 weken. En we hebben inderdaad besloten om met ons naasten te overleggen. Hopen dat zij willen helpen. Helemaal in de periode van het rouwen. Dan zijn 3 kids van 3 1 en 0 wel erg veel ben ik bang. 

Dag Skelsey. Wat een ingewikkelde situatie . Ik kan me voorstellen dat je wat extra ondersteuning kan gebruiken.

Zelf heb ik ook wat ingewikkelde dingen, ik ben 10 weken zwanger, de vader is bij me weggegaan en er is onlangs bij hem kanker geconstateerd. De vooruitzichten zijn niet goed. Bij mijn verloskundigenpraktijk wordt coaching aangeboden, dit heb ik aangenomen omdat ik gedurende mijn zwangerschap ook mentaal begeleid wil worden in deze achtbaan van gebeurtenissen en emoties.

Misschien kun jij ook via je verloskundige of huisarts extra psychische hulp krijgen? Veel sterkte xx

@paula’tje Dankjewel voor de tip. Jeetje dat is helemaal een bizar lastige situatie. Wat goed dat ze dat aanbieden. Ik ben bekend op de pop poli door mijn prenatale depressie uit mijn eerste zwangerschap. Dus ik denk dat ik inderdaad daar even aanklop voor wat extra ondersteuning. Het leven kan zo mooi zijn. Maar ook zo bizar verdrietig. Ik wens je veel sterkte.  Is dit je eerste kindje? 

@Skelsey nou inderdaad. Lijkt wel alsof alle elementen van ‘het leven’ bij elkaar komen. Inclusief alle emoties.

Ja het is mijn eerste kindje. Gelukkig heb ik veel lieve vrienden en familie die de zwangerschap leuk en feestelijk maken want soms zie ik dat zelf even niet. Oh en sporten helpt mij ook enorm. Moet ik me echt toe zetten maar voel me daarna altijd top.

Succes met je moeder en goed dat je hulp vraagt! Kan nooit kwaad een beetje extra support.

[Auteur]

Berichten