Hoi! Zoals de titel al aan geeft ik ben echt in gevecht met me zelf word er zelfs een Beetje ongelukkig van 

het zit zo ik ben momenteel 4 maanden zwanger van Mn 2 de kindje wij hebben al een dochter van 21 maanden 

nu ben ik alleen zo moe en lui maar vooral moe en daardoor heb ik nergens zin in 

alles is een opgaven 

bijv Mn kleding kast bah wat een rotzooi kan niks vinden alles is stom wat wel leuk is kan ik niet vinden maar savonds als me meisje slaapt Mn kast opruimen ho maar ga liever liggen 

gister naar bed gegaan om 7 uur ja juist tegelijk met mijn dochter vanmorgen wakker geworden om 6:30 en toen weer geslapen van 10 tot 11 

nu moet ik zeggen dat Mn dochtertje ziek is die krijgt der laatste tanden (kiezen) en hier heeft ze enorm veel last van verkouden hoesten koorts snacht 10 x wakker huilen liedjes zingen niet meer willen slapen dan maar een fles heel stom want hier was ze net van af maar goed dan slaapt ze te minste 

allllles werkelijk alles is voelt als een opgaven eten koken schoon maken zelfs winkelen

Ja je hoort het goed zelfs winkelen heb ik geen zin in en ik ben gek op winkelen wat is er mis met mij? 

Hoe kan ik me zelf weer fit praten en actief maken 

iemand tips? 

Oh wat irritant! Ik heb geen peuter rondlopen dus ik kan daar niet over mee praten, maar kan me wel voorstellen dat je moe wordt als je dochter ’s nachts zo vaak wakker is. Is het een idee dat je wat dat betreft je partner iets meer vraagt ’s nachts eruit te gaan voor je dochter?

Ik heb niet echt ervaring met het lui worden, maarrrrrr wat ik wel merk dat mij helpt is sporten! Ik sportte voor mijn zwangerschap al redelijk veel en zet dat nu dus ook door (wel aangepast op de zwangerschap en iets minder ‘heftig’ dan vroeger), maar ook als je eigenlijk niet gewend bent te sporten is het een idee eens te beginnen! Het zorgt bij mij vaak voor een soort ‘reset’ in mijn hoofd, dat kan heel chill zijn (en werkt misschien ook wel tegen de ‘luiheid’).

Mijn partner wilt snachts graag helpen alleen heeft mijn dochter nog niet echt door dat de navelstreng al zo’n 21 maanden gelden door geknipt is dus alles is mama mama mama papa krijgt een duw en alleen mama is goed genoeg zeker nu ze ziek is 

😫 

Wat het sporten betreft ik heb een hematoom bij Mn baarmoeder die dus zorgt voor bloedingen die weer gevaarlijk kunnen zijn voor de baby dus echt sporten mag ik niet helaas 

Ik herken het wel. Ik was heel apathisch het grootste deel van de zwangerschap. Pas sinds enkele dagen (vandaag 35 weken) een beetje nesteldrang. Ik had gewoon nergens zin in. In het begin ook zo misselijk geweest dat ik niet kon werken en ik kon daarna mijn volledige werkweek niet meer oppakken. Heb de laatste weken op 30% gewerkt. Voelde bij mij als lichte depressie verschijnselen. Bij mij ging het alleen beter met mijn stemming toen ik eenmaal mijn schuldgevoel naar mijn werk volledig had losgelaten. Maar ik werd er nog steeds niet minder lui van. Uiteindelijk wel gewoon alles wat nog moest gebeuren af gekregen en dat is het belangrijkste. Dan ben ik maar lui geweest. Ik hoop wel iets meer activiteit in mezelf te krijgen straks met kind, maar heb echt het gevoel dat dit ook hormoon gerelateerd was. 

Ik herken je verhaal meteen. Ik ben ook 4 maanden zwanger van de tweede en mijn dochter is nu 19 maanden. Ik loop er ook tegen aan dat ik het liefst niks doe. Koken, het huishouden en alles er omheen is te veel. En ja mijn kast………. zelfde probleem. Ik word er ook moe van dat ik er niet leuk uitzie maar heb geen zin om te winkelen voor nieuwe kleding. Ik moet van mezelf als mijn dochter naar bed is wel nog wat doen in het huishouden. En dat moet zeker voordat ik ga zitten anders gebeurd er echt niks meer. Ik hoop dat het gaat veranderen. Ik had dit niet bij mijn eerste zwangerschap.

Ik ben 33 weken zwanger en heb een dochter van 20 maanden. 

Ik herken niet dat ik lui ben, maar alles kost wel heel veel energie. Er zijn dagen dat het prima gaat, ook dagen dat alles zoveel moeite kost! Maarja, voor mn dochter moet ik toch mn bed uit en kun je echt niet zoveel rust pakken als tijdens een eerste zwangerschap. Ik ervaar het allemaal als een stuk zwaarder dan de eerste keer met een dreumes erbij nu. 

Ik ga elke dag dat ik thuis ben even slapen als mijn dochter slaapt. Zij slaapt tussen de middag zo’n 2.5 uur gelukkig 🙂 Ik slaap dan okk zo’n 1.5 uur. Merk dat ik dat echt nodig heb, zeker nu ik al 33 weken ben en mijn lijf niet meer zo meewerkt.

Van nature ben ik nogal netjes dus ik hou mn huis wel opgeruimd, alleen poetsen staat op een laag pitje. Jammer dan. En als het zo warm is, doe ik de hele dag niks in huis. 

Echt tips heb ik niet voor je. Probeer gewoon te slapen als je dochter op bed ligt.. hopelijk krijg je binnenkort wat meer energie, maar aan het einde van de zwangerschap wordt alles opnieuw zwaar en moeilijk! 

Vooral lastig als je dochter ziek is en alleen jou wilt.. mijn dochter had 2 maanden terug ook zo’n vreselijke mama-fase. Papa kreeg een klap en een duw en ze accepteerde hem niet. Ik heb dit echt even doorgezet en duidelijk geweest naar haar: Nee, papa pakt je nu op, mama kan het even niet. 

Dit was even moeilijk voor haar, veel drama en strijd, maar nu accepteert ze het. Ze weet nu ook dat ik haar niet meer zoveel optil, dat kan gewoon niet meer met mijn buik. 

Dus probeer wel duidelijk te zijn naar je dochter toe, ze zijn echt al wel slim met 21 maanden! Ze zal je langzaam een beetje moeten loslaten, beter kun je haar daar nu al langzaam op voorbereiden 

 

Ik ben 33 weken zwanger en heb een dochter van 20 maanden. 

Ik herken niet dat ik lui ben, maar alles kost wel heel veel energie. Er zijn dagen dat het prima gaat, ook dagen dat alles zoveel moeite kost! Maarja, voor mn dochter moet ik toch mn bed uit en kun je echt niet zoveel rust pakken als tijdens een eerste zwangerschap. Ik ervaar het allemaal als een stuk zwaarder dan de eerste keer met een dreumes erbij nu. 

Ik ga elke dag dat ik thuis ben even slapen als mijn dochter slaapt. Zij slaapt tussen de middag zo’n 2.5 uur gelukkig 🙂 Ik slaap dan okk zo’n 1.5 uur. Merk dat ik dat echt nodig heb, zeker nu ik al 33 weken ben en mijn lijf niet meer zo meewerkt.

Van nature ben ik nogal netjes dus ik hou mn huis wel opgeruimd, alleen poetsen staat op een laag pitje. Jammer dan. En als het zo warm is, doe ik de hele dag niks in huis. 

Echt tips heb ik niet voor je. Probeer gewoon te slapen als je dochter op bed ligt.. hopelijk krijg je binnenkort wat meer energie, maar aan het einde van de zwangerschap wordt alles opnieuw zwaar en moeilijk! 

Vooral lastig als je dochter ziek is en alleen jou wilt.. mijn dochter had 2 maanden terug ook zo’n vreselijke mama-fase. Papa kreeg een klap en een duw en ze accepteerde hem niet. Ik heb dit echt even doorgezet en duidelijk geweest naar haar: Nee, papa pakt je nu op, mama kan het even niet. 

Dit was even moeilijk voor haar, veel drama en strijd, maar nu accepteert ze het. Ze weet nu ook dat ik haar niet meer zoveel optil, dat kan gewoon niet meer met mijn buik. 

Dus probeer wel duidelijk te zijn naar je dochter toe, ze zijn echt al wel slim met 21 maanden! Ze zal je langzaam een beetje moeten loslaten, beter kun je haar daar nu al langzaam op voorbereiden 

 

Ja het is allemaal zo anders als bij Mn eerste zwangerschap 

maar die vermoeidheid blijft of ik nou lang of kort slaap helaas was Mn ijzer prima in orde dus dat is t niet 

ik probeer dus ook met me zelf af te spreken dat sommige dingen gewoon savonds gedaan moeten worden maar ik heb nog al moeite met zelf gemaakte afspraken

beterfd der vader het is zoals het haar uit komt het is meestal alleen mama maar als papa bijv met der wilt fietsen is ze me vergeten 

Hoop dat deze vermoeide periode snel over is 🙄

[Auteur]

Berichten