Wauw, gefeliciteerd!
Ik heb over de eerste ook bijna 4 jaar gedaan. Zij is van IUI6. We waren op vakantie en ik had een psychologisch traject achter de rug waarin ik naast andere dingen ook gewerkt had aan acceptatie dat ik misschien geen moeder ging worden. Deze IUI was eigenlijk ook een beetje voor de show aangezien we al op IVF aan het voorbereiden waren. Ik was er dus totaaaaal niet me bezig die keer. Toen ik een week laat nog steeds niet ongesteld was durfde ik nauwelijks een test te doen. Ik was zo overtuigd dat ook deze weer negatief was, en dat had ik al veel te vaak gezien. Maar hij was positief. Donkerder dan ik ooit gezien had.
Ik dacht toen nog dat als je maar goed positief test, en het gaat niet direct mis (was een probleem bij ons), dan ben ik wel superblij en niet zo enorm zenuwachtig over of ik nou zwanger ben of niet. Poeh, nou dat had ik verkeerd hoor! Haha! De zorgen beginnen als je zwanger bent pas goed. Hele eerste trimester bang voor een miskraam. Ik kon na 12 weken ook pas zonder stress een babyzaak in lopen ofzo. Ik hield gewoon een slag om de arm. Jaaaa ik ben zwanger ja, maar zal dat zo blijven? We zien wel. Ik kon er met mijn hoofd gewoon niet bij dat ik toch moeder ging worden. Dat kan toch niet?
Dus wel een beetje herkenbaar ja.
De tweede keer ging sneller. Ik ben nu 22 wk zwanger. Als je weet wat er speelt en je begint meteen met de juiste combi… Dat duurde 3 rondjes. Dat vind ik haast nog vreemder. Kan nog steeds mn geluk niet op dat ik straks 2 kindjes heb. En ik ben blij als deze er ook weer gezond uit komt. Tot die tijd blijf ik toch ergens een stemmetje houden die zegt: eerst maar zien of alles goed blijft gaan. Zelfs nu nog.