Goedemorgen allemaal,

Sinds een goede week weet ik dat ik zwanger ben. Ik denk nu zo’n 6 weken. De zwangerschap is ongepland, maar na de eerste schrik wil ik er wel voor gaan. 

Mijn man ziet beren op de weg, en wil kiezen voor abortus. En we komen maar niet naar elkaar toe.

Onze situatie is helemaal niet ongunstig. Ik ben midden 30, mijn man een aantal jaar ouder. Koophuis, beide goede baan en een kind van 1,5 jaar. 

Mijn man wilde het altijd bij 1 kind houden. Hij verwacht dat 2 kinderen dubbel zo druk en zwaar gaat zijn. En ziet vooral veel praktische problemen. Ik snap hem wel, hij is altijd al een denker, en we hadden net alles weer op de rit na de geboorte van onze eerste. 

Maar nu deze onverwachte zwangerschap zich aandient heb ik het heel moeilijk met het idee om het weg te laten halen. Ik voel me nu ook erg alleen omdat ik het lastig vind om dit met mijn omgeving te bespreken.

Ik heb een heerlijk kind aan mijn eerste en het is echt genieten. Een tweede kind zal drukker zijn, maar ook super gezellig lijkt me.

Heeft iemand van jullie ook in deze situatie gezeten? En hoe kwamen jullie hier samen uit? Bij de eerste zwangerschap overheerste blijheid, nu vooral twijfel.

Liefs Yara 

 

Ik denk dat je zodra je de eerste echo hebt gehad je man er ook wel weer voor wilt gaan. Mijn man had dar voornamelijk bij de 1e en die is zometeen net 2 als de 2e moet komen. Denk dat het wel goedkomt 

Poeh lastig. Tja hij was er zelf bij toen er een kindje gemaakt werd toch? Als hij het oer se niet had gewild dan had hij meer maatregelen moeten nemen. Je hebt zo’n 8 maanden om je voor te bereiden.

Twee kinderen is zeker pittiger (vond van 0 naar 1 minder intens dan van 1 naar 2), maar het is ook zo genieten en ze vinden het ook fijn om samen te spelen.

Misschien een idee om met een onafhankelijke partij hier samen over te praten? 

Wat een vervelende situatie. Wetende dat je zo een leuk en lief kindje hebt, lijkt abortus mij ook erg moeilijk.

Juist met je man bespreken. Hoe langer je ermee wacht, hoe moeilijker het eventueel word. Indien anticonceptie gefaald heeft en je nu zwanger bent, moet het misschien gewoon zo zijn. Dat er een 2e kindje komt.

Veel sterkte met de situatie 💕🍀

Jeetje wat lastig. Ik zou het persoonlijk nooooit over mn hart kunnen verkrijgen om een abortus te doen, alleen maar ‘omdat het waarschijnlijk pittig wordt’, of ‘omdat het niet uitkomt’ etc… En zéker niet als je al een kindje hebt! Dan weet je HOE lief en leuk je eigen kindje is, en hoeveel je ervan houdt.. hoe kun je nou zoiets soortgelijks weg laten halen? Daar kan ik echt niet bij..

Hier 2 meiden met 21 maanden leeftijdsverschil. Ja, het was/is soms verrekte zwaar! Ze zijn nu 3 jaar en 14 maanden en ik was dolblij toen de jongste 1 jaar werd. Eindelijk komt er wat meer rust in huis, al hebben we nog steeds veel gebroken nachten en kom ik soms amper aan mn huishouden toe.

En ja, ik vond de overgang van 1 naar 2 ook pittiger dan van 0 naar 1. Gewoon omdat er altijd een kind om aandacht vraagt en er echt amper meer een moment voor mezelf is op een dag. Alleen als ze s avonds slapen.

Maar ik zou het zó weer over doen! 2 Kinderen hebben is zo prachtig! Het is zo goed voor ze om samen te spelen, ze zijn dol op elkaar en het voelt met 2 kinderen als een echt gezin, raar hè..  hier willen we ook graag nog een 3e kindje.

Niemand kan je echt helpen hiermee, ik hoop heel erg dat je man bijdraait en jullie het kindje houden. Het is een prachtig geschenk van jullie liefde voor elkaar, ook al ‘komt het niet uit’. En jullie kunnen dat gewoon, 2 kindjes opvoeden, net als zo’n beetje de rest van heel Nederland! 😉

 

Jeetje wat lastig. Ik zou het persoonlijk nooooit over mn hart kunnen verkrijgen om een abortus te doen, alleen maar ‘omdat het waarschijnlijk pittig wordt’, of ‘omdat het niet uitkomt’ etc… En zéker niet als je al een kindje hebt! Dan weet je HOE lief en leuk je eigen kindje is, en hoeveel je ervan houdt.. hoe kun je nou zoiets soortgelijks weg laten halen? Daar kan ik echt niet bij..

Hier 2 meiden met 21 maanden leeftijdsverschil. Ja, het was/is soms verrekte zwaar! Ze zijn nu 3 jaar en 14 maanden en ik was dolblij toen de jongste 1 jaar werd. Eindelijk komt er wat meer rust in huis, al hebben we nog steeds veel gebroken nachten en kom ik soms amper aan mn huishouden toe.

En ja, ik vond de overgang van 1 naar 2 ook pittiger dan van 0 naar 1. Gewoon omdat er altijd een kind om aandacht vraagt en er echt amper meer een moment voor mezelf is op een dag. Alleen als ze s avonds slapen.

Maar ik zou het zó weer over doen! 2 Kinderen hebben is zo prachtig! Het is zo goed voor ze om samen te spelen, ze zijn dol op elkaar en het voelt met 2 kinderen als een echt gezin, raar hè..  hier willen we ook graag nog een 3e kindje.

Niemand kan je echt helpen hiermee, ik hoop heel erg dat je man bijdraait en jullie het kindje houden. Het is een prachtig geschenk van jullie liefde voor elkaar, ook al ‘komt het niet uit’. En jullie kunnen dat gewoon, 2 kindjes opvoeden, net als zo’n beetje de rest van heel Nederland! 😉

 

Wat een dilemma 🙁 Mocht je er over willen praten, dan kun je volgens mij terecht bij Fiom. Zij kunnen je helpen je bedenkingen op een rijtje te zetten en zijn neutraal over welke keuze je maakt.

[Auteur]

Berichten