Hoi hoi,

Ik zou graag verhalen horen van vrouwen die na 9 of meer maanden proberen zwanger zijn geworden.

Wij zijn zelf in augustus gestopt met de pil (nu ronde 11) en het begint nu voor ons gevoel echt wel lang te duren. Resultaat: ik ben er steeds meer mee bezig en begin me een beetje zorgen te maken.

In onze omgeving lijken de zwangerschappen wel snel en ‘makkelijk’ te verlopen, met een enkele vriendin die zwanger is geworden mbv medische hulp.

Ik zou het daarom ook fijn vinden om verhalen te horen van vrouwen waarbij het na ‘lange tijd’ toch ‘gewoon’ is gelukt.

Hi Yres, ik weet (helaas) precies hoe je je voelt. Hier helaas nog geen succesverhaal, ik kan elk moment ongi worden en we gaan dan de 12e ronde in.. wat wordt ons geduld op de proef gesteld hè? Ik wil al zooo lang kinderen, heb eerst lang (1,5 jaar) moeten wachten tot vriendlief zover was, en nu lukt het dus niet :(. Gelukkig zijn er genoeg stellen die pas de 12e (of 9de) rondrle zwanger raken, dus het kan allemaal gewoon nog steeds. De kansen zijn net zo groot als toen we net begonnen met proberen, al voelt het soms niet zo voor mij.

Ik! Ik heb sinds 2 dagen een lichte positieve zwangerschapstest. Ben ruim 2 jaar bezig geweest. De laatste 2 rondes met clomid. Voor veel vrouwen is het niet vanzelfsprekend om gelijk zwanger te raken maar vroeg of (in ons geval) laat komt het wel 😉

Mijn tip. Gebruik ovulatietesten en hou je slijm in de gaten 😉 succes ermee

@Mandareintje, wat vervelend dat je weer ongesteld wordt. Dat is altijd weer een dipje dat je geduld extra op de proef stelt hè? Je hebt wel gelijk inderdaad dat je maandelijkse kans telkens hetzelfde blijft, maar de overall kans van 80% is binnen een jaar zwanger zou toch ook zo fijn zijn! Wel balen dat je eerst ook op je vriend moest ‘wachten’. Ik ken dat wel een beetje, want ik wilde altijd een ‘jonge’ moeder zijn, maar ben nu al 30, dus dat is niet gelukt, Haha! Heb jij al aan de bel getrokken bij de huisarts? Of heb je een bepaalde tijdslimiet wanneer je dat gaat doen? Ik vind dat ook weer gelijk zo’n drempel..

@Seerte, wat super goed nieuws! Gefeliciteerd! Ik heb jouw naam in een ander topic ook voorbij zien komen inderdaad en toen had je het over clomid. Zo fijn dat het nu is gelukt! 

Ovulatietesten gebruik ik sinds vorige week, slijm heb ik meestal maar één dag en verder gebruik ik conceive plus. Wie weet dat dat binnenkort wat uithaalt..!

Ik had dus ook ovulatietesten gebruikt. Vaak een paar dagen en dan zag ik niks. Nu heb ik het 13 dagen gedaan. Wat bij mij anders was is het slijm. Hiervoor had ik dat nooit. Ook niet met de eerste clomid. En deze ronde dus gewoon 4 dagen achter elkaar. We hebben ook conceive plus gebruikt. Ik wilde de maand voor de iui alles eruit halen wat mogelijk was. Of dat de reden is weet ik niet.

Maar jij hebt dus een vruchtbare slijm dat is al heel goed!! Heb je al contact gehad met je huisarts? Misschien geeft dat meer zekerheid na een controle 😉

En dat je 30 bent zegt niet veel hoor. Mijn moeder was 36 toen ze mij kreeg. En een vriendin van me was 31 en nu in verwachting van haar eerste. Zij waren een jaar later dan ons begonnen en hebben er ongeveer 8 maanden over gedaan. Daarom denk ik echt niet dat leeftijd een hele grote rol speelt

Hoi Yres,

Ik begrijp hoe je je voelt. Wij waren na 14 maanden eindelijk zwanger, terwijl er stellen zijn die er nog veel langer over doen, vonden wij die periode erg lang duren. Inmiddels alweer bijna 28 weken zwanger. 

 

Bij ons hielp een luchtig gesprek bij de huisarts met een doorverwijzing naar de vertiliteitspoli. Dat gaf ons rust en gelukkig een maand verder was het raak en hebben wij geen verder onderzoek hoeven doen. Dat was zo’n opluchting. Weet dat er heel veel mensen zijn die er 1 jaar of langer over doen. Er wordt weinig over gesproken waardoor je je soms alleen kan voelen. 

Succes en het komt goed! 

Ik begrijp een stukje van hoe je je voelt omdat het bij ons inmiddels ook al wat langer duurt, al heb ik zelf vrij snel door pijnklachten subfertiliteits diagnoses gekregen. Ik wil je vertellen van een vriendin van mij.
Zij heeft met haar man jaren geprobeerd om zwanger te worden. Na een jaar proberen zijn ze de onderzoeken gaan doorlopen, en er werd niks gevonden van waarom het bij hen niet zou lukken. Cyclus superregelmatig, bloedwaardes en echobeelden en HSG allemaal helemaal normaal teruggekomen, even als het zaadonderzoek bij haar man. Aan IVF wilde ze niet beginnen, want het zwanger proberen te worden had al zoveel impact op hun leven, ze wilden er niet nog meer voor op z’n kop zetten, en bovendien wilde ze het graag natuurlijk laten gebeuren, als het zo mocht zijn. Na 3 jaar werd ze uiteindelijk toch spontaan zwanger. Helaas werd dat met 20 weken een miskraam/vroeggeboorte. Geen levend kindje dus. Maar wel het signaal dat het kennelijk dus wel mogelijk was om samen een kindje te verwekken. Daarna heeft ze nog 2 miskramen gehad, maar uiteindelijk, terwijl ze al bezig waren met een adoptiecursus, is ze toch natuurlijk zwanger geworden en heeft zo’n 9 jaar nadat ze aan hun kinderwens begonnen te werken een gezonde dochter gekregen. 
Nu is het natuurlijk niet een superpositief verhaal, ik hoop van harte dat jij er geen 9 jaar op hoeft te wachten of miskramen moet meemaken, maar uiteindelijk is het dus wel gelukt, en dus ook zonder medische hulp. 
Wat ik wel zou doen is zodra je een jaar geprobeerd hebt contact opnemen met een arts om te onderzoeken of er niet iets aan de hand is. Zij bleven het proberen zonder IVF, omdat er geen enkele reden was gevonden waarom het bij hen niet natuurlijk zou kunnen lukken.
Zelf heb ik een diagnose PCOS gekregen en ben ik inmiddels geopereerd voor een hydrosalpinx (dichte eileider met vochtophoping). De PCOS lijkt in mijn geval te verhelpen door wat dieetwijzigingen, maar de hydrosalpinx moest toch echt geopereerd worden. En ik was dus ook superblij met het onderzoek waaruit bleek dat mijn andere eileider het wel gewoon toe- (en door)gankelijk is en er helemaal normaal uitziet. Was dat niet zo geweest, dan zou er voor mij waarschijnlijk niks anders opzitten dan IVF, zonder functionele eileiders komen eicel en zaadcel immers niet bij elkaar en al helemaal niet bevrucht en wel in je baarmoeder zonder hulp. Bij mij werd het door pijnklachten ontdekt, maar in de meeste gevallen (van hydrosalpinx) merken vrouwen er helemaal niks van dat ze zoiets hebben (en is het bovendien aan beide kanten foute boel), en dan kan je blijven proberen wat je wil, maar zal het geen resultaat opleveren. De kans op zulk soort afwijkingen is misschien niet zo heel groot, maar het lijkt me wel fijn om zulke dingen uitgesloten te hebben. Of om daarin een verklaring te vinden waarom het nog niet gelukt is en dat dan te behandelen/omzeilen om alsnog zwanger te raken.
Fertiliteits’behandeling’ begint met onderzoeken wat er aan de hand is. Je bent nooit verplicht om daar daadwerkelijk behandeling voor te accepteren als het je aangeboden wordt, als je het liever ‘gewoon’ blijft proberen.

Beste mama en mama s tot be,

Wij zijn zwanger geworden na 10 maanden tijd. Ondanks m’n gezonde leefstijl etc. Ik heb ook nooit aan de anticonceptie gezeten, echter rookte mijn vriend wel…. Hierdoor kregen wij steeds meer twijfels of het daarmee te maken kan hebben en of iemand onvruchtbaar is. 

Toen wij op het punt stonden om ons te laten testen op vruchtbaarheid, bleek ik al zwanger te zijn. 

Ik heb enkele tips, naar mijn idee heeft dit echt geholpen/maar je weet het ook nooit zeker. 

1. Slapen met een kussen onder je bips na de daad

2. Zoete aardappel met mate natuurlijk 

3. Zorg dat je tot een hoogtepunt komt ook wanneer de kussen nog onder je ligt. Niet teveel druk anders vloeit het er misschien uit. Mocht dit niet samen lukken dan solo.  

4. En uiteraard niet te streng voor jezelf zijn, word je weer ongesteld, wees niet teleurgesteld maar optimistisch blijven. Stress blokkeert een hoop. 

 

Ik ben 30 jaar en zwanger van de eerste, het hoeft allemaal nog niets te zeggen.

Het komt echt op z’n tijd!

 

Groet,

 

WE 

 

[Auteur]

Berichten