Hoi allemaal,

Het is waarschijnlijk het zoveelste schoonmoeder topic, maar heb even de behoefte om mijn verhaal kwijt te kunnen, met name omdat ik dat thuis niet goed kan.

Mijn vriend en ik gaan binnenkort trouwen en ik ben 20 weken zwanger van ons eerste kind. Zijn broers hebben al zoons.

Mijn schoonmoeder is op zich geen verschrikkelijk persoon, behalve op bepaalde vlakken. Zo werd voordat ik zwanger was al duidelijk gemaakt dat ze liever een jongen had of dat ons kind van bepaalde hobbies moest houden anders kon ze er niet mee omgaan. Inmiddels probeer ik dat te relativeren naar dat ze zelf bang is voor t onbekende.

Ik ben inmiddels 20 weken en ook zwanger van een jongen. Vorige week was mijn vrijgezellenfeest en het was een hele gezellige dag totdat ze tegen het einde weer begon: ons kind was haar bloed en droeg haar achternaam dus hij moet op voetbal zoals zij vroeger heeft gedaan, of op de scouting net als mijn vriend zijn broers. Waarop ik duidelijk reageerde dat mijn kind zelf een hobby mag kiezen die hij leuk vind en dat niemand dat vooraf gaat bepalen. Helaas walste ze daar volledig overheen door nog 5 minuten door te drammen dat hij haar achternaam zou krijgen en haar tradities gelden.  Dit soort uitspraken kwetsen me en maken me ook behoorlijk bang omdat ik t gevoel heb dat ik in haar ogen geen partij ben als moeder vanuit een ander gezin. 

Als ik thuis gehoor wil krijgen bij mijn vriend dan krijg ik de deksel op mn neus: zijn moeder en broers zijn vrij dominant (en hebben een passieve vrouw waarbij schoonmoeder de overhand heeft) en hun mening telt, mijn vriend is de rustige uit het gezin en heel lief aangelegd. Hij is super zorgzaam over zijn moeder omdat zijn vader al vroeg is weggevallen (allemaal redenen die ik in hem waardeer). Maar als ik dit soort zaken, die mij behoorlijk kwetsen met hem wil bespreken dan krijg ik meer een soort reactie dat hij er niet bij was en er niks mee kan, soms draait hij het zo alsof het aan mij ligt, mijn schoonzussen laten het immers wel toe.

 

 

Ik zou je gevoelens gewoon heel duidelijk maken. Naar je vriend toe en ook naar je schoonmoeder. Dat je schoonzussen geen ruggengraat hebben is hun probleem. Ik heb zelf jaren lang over me heen laten lopen en gedaan wat anderen van me wilden en op een gegeven moment was ik het zo zat! Nu maak ik meteen heel duidelijk wat ik vind en het interesseerd me totaal niet meer als mensen daar boos van worden of het niet leuk vinden. Ik doe het ook bij famillie/schoonouders en merk dat ik hiermee op een bepaalde manier respect afdwing. Doordat ik gewoon opkom voor mezelf. Ik hoop dat je hier wat aan hebt want het leven van je kind laten bepalen door je schoonmoeder lijkt mij vreselijk! 

Ik ken het wel een beetje. Ik was zwanger van haar eerste kleinkind en het moest perse een jongen zijn. Ik dacht het zou goed zijn als het een meisje is. Ik heb idd een meisje gekregen, heb er nu 2 en haar andere zoon heeft nu ook een meid. Ze is helemaal omgeslagen en wilt geen jongens meer. Ik heb ook altijd gezegd, advies mag maar betekent niet dat we er iets mee doen. Ik ben de mamma en besluit wat er uiteindelijk gebeurd. Was ff wennen voor dr, maar ze heeft het geaccepteerd. Ik zou gewoon duidelijk blijven maken, dat je dit soort dingen als advies ziet, maar niks mee hoeft te doen.

 

Hoi,

Ik ben nu 27 weken zwanger en trouwde ook met 20 weken zwanger én ben zwanger van een kereltje, en ook ik stoor me aan mijn schoonmoeder 😋

Het is opzich een lief mens, maar (onbewust) heel dominant. Dit wordt haar eerste kleinkind dus begrijpelijk dat ze er zo bovenop zit, maar héél irritant. Dingen van “je gaat het natuurlijk toch wel zo en zo doen?” of “jullie willen echt dit en dat hoor”. Ik probeer zo min mogelijk contact met haar te zoeken en zo min mogelijk over de kleine te praten. Maar ik heb mezelf wel voorgenomen om van me af te bijten, of ze dan nou beledigd is of niet. Ik heb geen zin mijn energie daarin te steken!

Man vindt het soms moeilijk als ik, in zijn ogen, over zijn moeder zeur. Gekukkig weet hij zelf wel een beetje hoe ze is dus toont wel begrip. Lastig onderwerp, schoonmoeders. 😁

Ik zou ook duidelijkheid geven over hoe jij erin staat en sowieso zeggen wanneer iets je kwetst! En tegen je partner duidelijk zijn dat je snapt dat zij altijd zo is geweest en hij dit misschien gewend is maar jij bent anders en jij bent de mama!! 

Jouw taak is om je kindje te beschermen dus als jij het niet eens met hen bent of je ziet dat je kindje er last van heeft dan mag je daar gewoon wat van zeggen misschien een keer heel duidelijk zodat ze weten dat er met jou niet te spotten valt en je je eigen mannetje wel staat 😉

Hoi!

Ik begrijp je ook en heb gedaan wat de rest heeft gedaan: respect afdwingen, je niet druk maken of ze boos worden of niet. Je gaat toch niet je kind dwingen om iets te doen puur om andere blij te maken inplaats van je kind?… 

Als ik mijn schoonmoeder haar gang liet gaan, had me meisje kunnen stikken in haar dekentje op de manier hoe zij haar in bed had gelegd. Ik leg dan gewoon uit hoe het hoort en dat het voortaan zo moet. Ze vraagt me nu ook gewoon om bijna alles hoe ik het wil hebben. Zo hoort het dus ook! Ik had in het begin helemaal geen vertrouwen in haar en echt verschrikkelijk bang om me meisje mee te geven aan me vriend om dan bij hun te gaan slapen. Nu ik weet dat ze doet hoe ik het wil, begint het terug te komen en kan ik haar met, op zen minst een beetje, gerust hart mee geven.

Ik snap het gedoe over: maar ik wil ze niet boos maken of kwetsen; wel maar ook weer niet. Het gaat om je kind en daar moet je sterk in je schoenen voor staan. Hun kwetsen jou toch ook dus waarom mogen hun niet gekwetst worden? 

Laat ze lekker boos worden als ze dat wilt, doe wat jij goed vind en dwing je kind niks af. 

Oh en je vriend hoeft ook niks te zeggen, vind ik. Je moet zelf opkomen voor jezelf en je kind. Je gaat met hem trouwen, het word dus net zo goed jouw familie als die van hem en is hij eigenlijk niet meer de bemiddelaar tussen jou en zijn familie. 

Dat hij zijn zussen erbij haalt, slaat echt nergens op… heeft hij met zijn zussen een kind of gaat hij met hun trouwen? 

Hahahaha ik zou haar echt in het gezicht uitlachen, sorry 😅 maar ik ken zovele van dat soort ‘schoonmoeders’. Ik heb er ook een gehad, bij mijn ex maar nooit haar kleinkinderen gekregen dus dat bleef hangen in mijn huishouden/het zorgen voor haar zoon/hoe mijn gedrag was, toen we net gingen samen wonen was hij 26 en ik 19 namelijk. Nou dat heb ik even uit beleefdheid aangekeken en daarna gewoon heel duidelijk geweest. Heb gezegd: ik ben zijn PARTNER niet zijn MOEDER. Hij kan dondersgoed zelf de was ophangen, en de eerste die thuis komt van t werk begint met koken enzenz! (Ze had al aangeboden dat we haar de sleutel gaven dat zij het kwam regelen, want ik werkte te veel in haar ogen) 🤨🤨

nu heb ik een schat van een schoonmoeder, ben zelf nu 30, nieuwe man is bijna 32 en die weet tenminste wel de wcborstel te vinden! Maar stel: ik had er weer zo ene,schone mama, dominant is echt geen probleem. Zolang die persoon wel doorheeft in welke situatie dit mogelijk is. En NEE zij heeft jou niet te overheersen bij je EIGEN kind!

Anders zou ik haar dit zeggen:

dan geef ik ons kind toch mijn eigen achternaam, klaar met dit gezanik! ONS kind mag zelf weten waar zijn/haar passie ligt, ontdekken, en of dat dansen/zwemmen/voetbal/snowboarden of boeken lezen word(enzenz) is niemand de baas over 😌 je zoon en ik hebben dit kind gemaakt, om het op onze manier op te voeden. Graag de grens herkennen hierin want ik begin gefrustreerd te raken, bedankt voor het begrip. 

Simpel, geen verwijten maar wel duidelijk. Succes 🍀💋

Dankjewel voor jullie bemoedigende reacties. Het voor mezelf/ons opkomen is inderdaad iets wat ik beter moet doen ( ik moet me iig geen zorgen maken over hoe ze daar op reageert)

[Auteur]

Berichten