Hoi allemaal,
Via dit forum hoop ik op reacties van mensen die dit meemaken/meegemaakt hebben, tips, adviezen.

Op dit moment ben ik zwanger (6wkn) van de derde, heel pril en vooral onverwachts. Toen ik de positieve test in handen had voelde ik een moment van vreugde maar nadat ik het mijn vriend had verteld was dat al gauw weer weg. Onze financiële situatie is niet bepaald breed en willen de kinderen bieden wat ze nodig hebben. Een derde zat niet in de planning en je kunt zelf al wel invullen wat het onderwerp van gesprek is op dit moment. Of we gaan ervoor (waarbij een glazen bol als hulpmiddel best handig zou zijn) of we moeten kiezen voor de andere optie waarbij ik het woord niet kan uitspreken/typen. Het idee dat ik afstand moet doen van iets dat in mn buik groeit vind ik verschrikkelijk en maakt me heel verdrietig. Ben me ervan bewust dat drie kindjes (kort achter elkaar) heeeel druk zal zijn. Maar ben bang dat het verdriet dat er een van de drie naar eigen keuze niet is, lang mee zal dragen.

Nu is mn vraag, zijn er meer met drie kinderen en die het krap hebben, hoe doen jullie dit?

Dit zou voor mij geen reden zijn om de baby weg te laten halen. Ik heb geen idee of je jongens /meiden hebt, misschien 1 van allebei, maar hopelijk kan je kleren van hun doorgeven aan de baby? Word lastig als het nu een ander geslacht is, maar vinted is perfect.
Tja en verder…. Wat zijn precies de kosten? Opvang?
Met uitjes en vakantie zal zo’n 3e ook niet perse het verschil gaan maken denk ik?

Ik zou heel goed met elkaar in gesprek gaan en desnoods de kosten opschrijven en kijken hoe je het financieel op kan lossen als dit echt een probleem is.
Het zou voor mij echter geen reden zijn om de baby weg te laten halen. Dan allemaal maar wat inschikken

Hoi Pandalover,
Dankjewel voor je reactie. Heel fijn om iemands anders mening te lezen.

We hebben niet een groot huis dus er zouden dan 2 kindjes op 1 kamer komen te slapen. Komt vaker voor toch? Inderdaad uitjes, vakanties, nieuwe fietsen in de toekomst, noem het allemaal, willen niet dat de kindjes wat te kort komen. Begrijp de twijfel van mijn wederhelft ivm weinig stabiliteit op werkgebied

Dat alles is inderdaad niet gelijk een reden om de zwangerschap te stoppen (voor mij) ben daarom heel benieuwd hoe anderen dit oplossen.

Hoi!
Wat rot dat je voor deze situatie gesteld wordt zeg! Kan me voorstellen dat het veel met je doet, en dan ook nog zwangerschapshormonen die door je lijf gaan. Goed dat je hier even contact zoekt en erover praat!

Om op je vraag in te gaan, ik kom uit een gezin waar vroeger ook niet altijd alles in overvloede beschikbaar was, maar ik ben wel heel blij dat ik besta! ;). Mijn ouders regelden via via of met marktplaats altijd wel dat er een passende fiets of bed was, tweedehands (of vijfdehands) is echt prima. En er zijn veel initiatieven die kunnen ondersteunen als het financieel niet breed is. Ik weet niet of jullie in een stad wonen of meer buitenaf, maar zeker in de meeste wat grotere plaatsen zijn er kleding beurzen waar je voor kleine bedragen kleding voor je kids kan kopen (en kledingbanken als je er voor in aanmerking komt) en spelotheken waar je speelgoed kan lenen, zoals een bibliotheek zeg maar.

De keuze om de zwangerschap door te zetten is er dan vooral een die jullie samen moeten maken, als je er samen achter staat, is dat het allerbelangrijkste. Twee kindjes op één slaapkamer kan ook prima, beetje afhankelijk van het leeftijdsverschil kun je kijken welke combinatie het beste werkt.

Kortom, ik denk dat je het voor je financiële plaatje niet per definitie hoeft te ‘laten’. Het zal alleen misschien minder ruim zijn dan je vroeger had gehoopt, maar met voldoende liefde en aanwezigheid zijn de meeste kindjes toch echt het meest gelukkig!

Heel veel succes en sterkte met het maken van jullie keuze, ik hoop dat je er nog met je partner over kan praten❤️

Ik denk ook dat je het verdriet heel lang mee zal nemen, dat is iets wat vaak onderschat wordt. Vooral als het een financiële keuze is waar best een oplossing voor kan zijn.

Verder kan ik je vertellen uit ervaring dat kinderen prima opgroeien in zo een situatie. Ik kom ook uit een groot gezin met maar 1 inkomen en nee, ik had niet elke week nieuwe kleren maar ik droeg kleren van mijn zus of goedkoop van de markt. Wij gingen niet naar de Efteling of verre reizen met het vliegtuig. Maar we hadden op onze vakanties zeker veel lol en hele goede herinneringen, juist met elkaar. Ik heb nooit van mijn leven en nieuwe fiets gehad en heb dat ook nooit erg gevonden. Ik mocht vaak dingen niet zoals mijn leeftijdgenoten, en ja er komt een leeftijd waar dat als kind/puber heel moeilijk is om te accepteren. Maar er zijn ergere dingen, en ik heb ook de waarde van familie en liefde geleerd. Ik was nooit alleen thuis, waar mijn vriendinnen standaard na school uren alleen thuis waren…
Ik begon met 15 jaar bij de supermarkt te werken en kon toen mijn eigen dingetjes kopen, dat was juist leuk en spannend.
Ik sliep als meisje alleen op de kamer, maar mijn broers sliepen met zn 3 op een kamer, ook als pubers. Je leert er mee om te gaan en je vindt je weg als gezin wel.

Vandaag de dag kun je echt ontzettend veel vinden op marktplaats voor gratis/bijna niets… Verder kringloop of vrienden/familie/kennissen. En er zijn inderdaad ook organisaties die kunnen helpen.
Veel succes!!

Ik ben zelf opgegroeid in een gezin met weinig financiële middelen. Mijn moeder zei altijd waar er twee monden gevoed kunnen worden kunnen er ook drie gevoed worden. Nieuwe kleren kregen we wel maar altijd of zelf gemaakt of van de goedkopere kledingwinkels. Eigenlijk kregen we altijd alleen met onze verjaardagen nieuw speelgoed en met sinterklaas, maar ook veel praktische dingen zoals kleding, boekjes, schoenen etc. Fietsen kregen we nooit nieuw maarja en hoeverre is dat nodig.

Ik weet dat mijn moeder ook echt wel slim omging met geld. Vaak producten in grootverpakking kocht en dan invroor of meteen voor twee keer kookte.

Ik weet vanuit mijn werk dat er zeker voor kinderen via de gemeente nog wel eens financiële tegemoetkomingen zijn voor sport en cultuur.

Verder denk ik dat het goed is om je af te vragen of je deze financiële situatie voor altijd blijft houden of dat het tijdelijk is. Zeker als er realistisch zicht is op een betere financiële situatie dan zou ik dat ook meenemen. Succes met je keuze!

Hi wat heftig dat je daar over nadenkt. Bij ons komt de tweede na lange tijd. Onze financiële situatie was met 6 weken verre van stabiel maar er kan veel veranderen in korte tijd. Nu met 29 weken heb ik een nieuwe baan waarbij ik meer verdien. Mijn man is net voor zichzelf begonnen nadat hij ontslagen was begin dit jaar. Dat is nog wel spannend maar langzaam aan komt er bij hem ook wel wat binnen.
We krijgen een hoop baby spullen te leen gelukkig van vrienden, familie en kennissen. Zoals de anderen aangeven kun je veel tweedehands kopen. Ja liever had ik ook alles nieuw gekocht, maar dat is helemaal niet nodig. Kinderen kunnen heel goed leven zonder veel spullen. Zolang ze maar kunnen eten, drinken, een huis(je) hebben en veel liefde ontvangen.

Hallo allemaal,

Wat fijn om jullie reacties te lezen. En te zien dat menig de ervaring in een gezin met weinig/minder ruimte zowel financieel en praktisch gezien niet als slecht ervaren.
Op dit moment proberen we er samen nog uit te komen en hebben we het nog niet de “bekendheid” gegeven. Toch fijn om via zo’n platform erover te kunnen praten.

Voor iedereen die zich geroepen voelt om te reageren, alle tips en ervaringen zijn nog steeds welkom.
Liefs!

[Auteur]

Berichten