Hoi allemaal,
ik heb echt advies nodig maar ik kan er voorlopig met niemand over praten. Het is een lang verhaal;
Ik ben nu 24 en mijn vriend 26, we zijn bijna 7jr samen. We zijn beide student en zitten beide in ons laatste jaar. Master & bachelor. Sinds een jaartje wonen we in een nieuwbouwhuis. Zijn ouders hebben dit voor ons gekocht, onder de voorwaarde dat we de hypotheek zsm overnemen wanneer we een baan hebben. We lenen beide vol, en dat zijn onze enige inkomsten. Na alle vaste lasten (we betalen wel alles al zelf), houden we niet veel over. Ik heb sinds een maand ook geen bijbaan meer.
1,5jr geleden was ik ongepland zwanger (door eigen onvoorzichtigheid). Mijn vriend was er heel snel zeker over; (we woonden destijds al bijna 3jr samen in een klein appartement) hij vond dat we niet in de positie stonden om een kindje te bieden wat we het wilden kunnen bieden. Als hij het zou willen houden, had ik het zonder nadenken met liefde gehouden. Maar ik had wel door dat het een gigantische scheur op zou leveren als ik het hield. Mijn verstand zei ook dat het niet het goede moment was. Ook was zijn moeder stellig; jullie zijn nog veel te jong, geniet van je leven. Dus tegen mijn gevoel in heb ik de moeilijke beslissing gemaakt om abortus te laten plegen. Het was geen leuke tijd…
nu heb ik 2 maanden geleden een koperspiraal laten zetten (ik kan heel slecht tegen hormonen), maar ben ik mij nog wel heel bewust van mijn cyclus. Rond mijn vruchtbare dagen hebben we ‘geklust’. Ondanks dat de kans nihil zou moeten zijn voel ik dat ik zwanger ben. (Heb 2 dagen mini bloeding gehad, innesteling?) En nu komen de zwangerschapskwaaltjes op. Even ervan uitgaande dat ik ook daadwerkelijk zwanger ben; wat moet ik in hemelsnaam doen? Aankomend jaar hebben we heel weinig financiële middelen. En absoluut niet hoe we het voor ons zagen. We willen zeker kinderen, en ookal heb ik al jaren een sterke kinderwens heb, is het voor mijn vriend liever nog een ‘ver van zijn bed show’. We hebben geen baan, geen diploma, geen spaargeld alleen een schitterend huis en een nieuwe auto. Mijn schoonouders zijn zeer vermogend, en hebben ons dan ook de kans gegeven om op deze leeftijd al een prachtig huis en auto te bezitten, maar elke maand je handje ophouden? Dat is iets heel anders. Mijn vriend vind dan ook dat we dit niet kunnen maken. Hij wil zich zelf redden. En hoe begrijpelijk dat ook is, aan deze zwangerschap kan niemand wat doen en ik heb altijd gezegd; een 2e x abortus doe ik niet. Maar zodra mijn vriend weet dat ik zwanger ben, komt de stress omdat hij het gewoon niet wilt houden als het aan hem lag. En als zijn schoonmoeder het nog steeds niet ziet zitten, zal mijn vriend nog harder nee zeggen. Wat. Moet. Ik. Doen? Sorry voor dit achterlijk lange verhaal, maar ik zie zo op tegen dit alles. Een kindje krijgen/zwanger zijn is juist alles wat ik wil in het leven, en mijn vriend ook, alleen pas over 3 jaar. Help?