Hoi allemaal, 

ik heb echt advies nodig maar ik kan er voorlopig met niemand over praten. Het is een lang verhaal;

Ik ben nu 24 en mijn vriend 26, we zijn bijna 7jr samen. We zijn beide student en zitten beide in ons laatste jaar. Master & bachelor. Sinds een jaartje wonen we in een nieuwbouwhuis. Zijn ouders hebben dit voor ons gekocht, onder de voorwaarde dat we de hypotheek zsm overnemen wanneer we een baan hebben. We lenen beide vol, en dat zijn onze enige inkomsten. Na alle vaste lasten (we betalen wel alles al zelf), houden we niet veel over. Ik heb sinds een maand ook geen bijbaan meer.

1,5jr geleden was ik ongepland zwanger (door eigen onvoorzichtigheid). Mijn vriend was er heel snel zeker over; (we woonden destijds al bijna 3jr samen in een klein appartement) hij vond dat we niet in de positie stonden om een kindje te bieden wat we het wilden kunnen bieden. Als hij het zou willen houden, had ik het zonder nadenken met liefde gehouden. Maar ik had wel door dat het een gigantische scheur op zou leveren als ik het hield. Mijn verstand zei ook dat het niet het goede moment was. Ook was zijn moeder stellig; jullie zijn nog veel te jong, geniet van je leven. Dus tegen mijn gevoel in heb ik de moeilijke beslissing gemaakt om abortus te laten plegen. Het was geen leuke tijd… 

nu heb ik 2 maanden geleden een koperspiraal laten zetten (ik kan heel slecht tegen hormonen), maar ben ik mij nog wel heel bewust van mijn cyclus. Rond mijn vruchtbare dagen hebben we ‘geklust’. Ondanks dat de kans nihil zou moeten zijn voel ik dat ik zwanger ben. (Heb 2 dagen mini bloeding gehad, innesteling?) En nu komen de zwangerschapskwaaltjes op. Even ervan uitgaande dat ik ook daadwerkelijk zwanger ben; wat moet ik in hemelsnaam doen? Aankomend jaar hebben we heel weinig financiële middelen. En absoluut niet hoe we het voor ons zagen. We willen zeker kinderen, en ookal heb ik al jaren een sterke kinderwens heb, is het voor mijn vriend liever nog een ‘ver van zijn bed show’. We hebben geen baan, geen diploma, geen spaargeld alleen een schitterend huis en een nieuwe auto. Mijn schoonouders zijn zeer vermogend, en hebben ons dan ook de kans gegeven om op deze leeftijd al een prachtig huis en auto te bezitten, maar elke maand je handje ophouden? Dat is iets heel anders. Mijn vriend vind dan ook dat we dit niet kunnen maken. Hij wil zich zelf redden. En hoe begrijpelijk dat ook is, aan deze zwangerschap kan niemand wat doen en ik heb altijd gezegd; een 2e x abortus doe ik niet. Maar zodra mijn vriend weet dat ik zwanger ben, komt de stress omdat hij het gewoon niet wilt houden als het aan hem lag. En als zijn schoonmoeder het nog steeds niet ziet zitten, zal mijn vriend nog harder nee zeggen. Wat. Moet. Ik. Doen? Sorry voor dit achterlijk lange verhaal, maar ik zie zo op tegen dit alles. Een kindje krijgen/zwanger zijn is juist alles wat ik wil in het leven, en mijn vriend ook, alleen pas over 3 jaar. Help? 

Hoi, 

die onzekerheid maakt je vast gek. Begin eens met een goede zwangerschapstest. Als deze negatief is probeer je het een paar dagen later nog een keer. Mocht blijken dat je niet zwanger bent dan heb je je druk gemaakt om niks. 

Ik zou er voor kiezen om de test samen met je vriend te doen. Om hem te betrekken bij jouw twijfels en gevoelens. 

Als de test positief is dan kunnen jullie het samen hebben over wat het best bij jullie past. Moeten jullie nog lang studeren? Kun je versneld afstuderen? Of kun je de studie rond een eventuele bevalling op pauze zetten? Er zijn zoveel mogelijkheden op begeleiding binnen de onderwijsinstelling. 

Voor mij zou het belangrijkste zijn om te praten met mijn vriend. Samen met hem moet je het doen. Ongeacht of daar nou een kindje bij komt of niet.

Hoi MarritA,

bedankt voor je reactie. Ik moet nog best lang wachten op mijn NOD(lange cyclus), dus een test zou sowieso nog negatief zijn. Maar ja je hebt gelijk. Alleen weet ik al hoe die gaat reageren, en ik had het zo graag anders gezien…uitstellen is dan de makkelijk weg hè? Ik kan ik februari/maart klaar zijn met afstuderen als alles lukt. Maar het financiële blijft…

Ik zou eerst maar eens beginnen met een test… 

En heel eerlijk? 2x abortus vind ik echt heel erg… Dat zou ik nooit doen. Je vriend is ook  bij de seks dus ik vind dat hij dan ook zijn verantwoordelijkheid moet nemen. Dan maar iets eerder dan gepland. Komt heus wel goed. 

Wat dat betreft ben ik het met Superjuffie eens. Jullie kiezen samen voor seks dus zijn samen verantwoordelijk. Soms moeten wij vrouwen even een beetje streng zijn voor onze vriend. Kom voor jezef op! 

Waar een wil is, is een weg. Dus dat afstuderen is mogelijk. Tegen de tijd dat een eventueel kindje komt, kan dat bijna afgerond zijn.

Dat je je nu al zoveel zorgen maakt over een eventuele zwangerschap geeft aan dat je zorgzaam bent. Toch wil ik je adviseren om je nog niet teveel zorgen te maken. Stress is niet goed voor je en het brengt je nog niks. Ons lichaam kan ook ons behoorlijk voor de gek houden. Dus klachten hoeven niet direct een zwangerschap te betekenen. 

Wat je eventueel al wel kunt doen is je voorbereiden op het afstuderen en de periode daarna. Welke baan wil je graag hebben? Werk daar vast naar toe. 

Sorry als ik een beetje streng over kom. Zie het maar als een stevige maar goed bedoelde peptalk😉

Ik wil hier zoveel op zeggen maar ga het niet doen.  Het enige wat ik er wel over kwijt wil is: dat die schoonloeder zich er lekker buiten houd! Wie denkt zij wel niet dat ze is om zo te beslissen over het leventje van dat lieve kleine kindje!! En geld of niet, in Afrika worden ze ook groot hoor! 

Mijn broer was net 19 toen zijn vriendin zwanger raakte. Op dat moment nog allebei aan de studio en weinig financiële middelen, maar ze hebben het geflikt! Inmiddels een prachtige zoon van bijna 6 en een dochter van 1,5. Ze hebben allebei een baan, een auto en een koophuis. Ik ben onwijs trots!

Nu kom ik bij jullie uit… Ik ben sowieso al tegen abortus als je met je volle verstand samen seks hebt gehad en daardoor zwanger bent geraakt. Het is bizar om te zien hoe snel je kindje al een echt mensje is. Zelfs dan mag je het volgens de regeltjes al weg laten halen. Ik kan zo boos worden om je verhaal. Ik weet dat je daar niets aan hebt. Je weet wat de gevolgen van seks kunnen zijn. Zeker als je cyclus regelmatig is. Wel de lusten en niet de lasten vind ik zo onverantwoordelijk. Jullie hebben een leeftijd waarbij het prima zou kunnen om een kindje om te voeden. De studie is nog maar een jaar. Er zijn zoveel vrouwen die jaren proberen zwanger te worden waarbij het nog niet lukt en jij laat misschien voor de tweede keer een leventje weghalen. Denk aan het verhaal van mijn broer en maak jezelf trots. Wat ik zeg is misschien allemaal heel hard, maar ik snap het gewoon niet.

Zou eerst maar is een test doen..

Ik snap al je twijfels, en het enige wat ik kan zeggen is als je zwanger blijkt te zijn, de keuzes wel komen.

Er is extra ondersteuning vanuit de overheid denk aan kindgebonden budget, en eventueel kinderopvang toeslag.

Als je echt wil, is het niet onmogelijk.

Maar ook ik zou zeggen, begin eens met een test doen want het heeft geen zin om te stressen om niks

[Auteur]

Berichten