Hallo allemaal. Mijn man en ik willen al twee en half jaar een tweede kindje, we hebben al een dochter van 4. Zij was “meteen raak”. na het verwijderen van mijn spiraal om voor een tweede te gaan raakte ik direct zwanger maar dat werk een vroege miskraam, en dat gebeurde daarna nog twee keer achter elkaar. En nu dus al meer dan 2 jaar niks. Alle checks in het ziekenhuis waren helemaal goed ook mijn man zijn zaadonderzoek was perfect. Ik heb een HSG gehad die was ook weer perfect zoals ze daar zeiden. We moesten daarna toch weer een half jaar verder proberen omdat ze zeggen dat ons slagingspercentage zo hoog is aangezien we al een dochter hebben. Ik zie het op het moment echt even niet meer zitten. We beginnen in november met iui waar ik ook weinig vertrouwen in heb want: waarom zou dit wel lukken? Mijn ei groeit goed mijn eisprong is goed en mijn man zijn zaad is goed. Ik heb het idee dat we maar een beetje aanrommelen en het lukt maar niet en heb ook het idee dat het ziekenhuis er ook zo makkelijk over denkt want ze hebben het telkens maar over het slagingspercentage. Weet ook niet goed wat ik hiermee wil bereiken want niemand heeft natuurlijk het antwoord hierop. Misschien positieve verhalen van mensen die toch spontaan zwanger zijn geraakt met een soortgelijk verhaal als ons? Of mensen met een soortgelijk verhaal waarbij iui heeft geholpen. Ik weet het ook niet meer, misschien het van mij afschrijven. Ik hoor het wel! Liefs

Hi hi. 

Ik heb een dochter in 2014 gekregen. We wisten dat we nog een tweede kindje wouden hebben. 2 jaar geleden besloten we om bezig te zijn met zwanger raken (daarvoor niet echt mee bezig geweest maar ook niet ‘ heel voorzichtig’).

Het lukte niet. Ik was elke maand zenuwachtig en ieder x voor, tijdens, en na seks dacht ik alleen aan zwangerschap. Het wou maar niet lukken. Ik had het beetje opgegeven. Dacht gaat niet meer lukken, dacht ik kan geen tweede kind krijgen.

Maar ja hoor, de maand dat ik het los liet,was ik zwanger. Na 7 jaar.

Ik weet dat clische is maar wil het toch zeggen: laat het los, niet aan denken, niet mee bzig zijn. Het heeft echt veel invloed op je lichaam. Al die stress spanning helpt niet. 

Lieve gr

Ja maar ik vraag me echt af hoe ik dat moet doen. Loslaten. Het is ook niet zo dat ik in de put zit en constant er mee bezig ben. Maar ik kan het echt niet helemaal loslaten 

Hoi slgk, 

“het loslaten” is inderdaad het rotste en meest gegeven advies, dat merk ik ook. 
ik heb ook veel moeite met loslaten. Ga toch iedere keer weer naar het toilet in de hoop vruchtbaar slijm te zien en heb ook maanden gehoopt dat ik bloed zou zien in de tijd dat mijn menstruaties nog op gang moest komen. Dat gaat vanzelf, is automatisme… 

wat mij helpt is creatief bezig zijn, niet voor die wc momenten, want dat blijft gewoon, maar wel voor de andere momenten op de dag. Buiten wandelen zorgt bij mij ook voor het tijdelijk uitschakelen van mijn hoofd. 
hopelijk heb je er iets aan! En als jij nog dingen vindt die werken, dan hoor ik dat graag! 😉 

Wat bij mij heeft gewerkt waren de hormoonspuiten die klaar lagen in de koelkast voor het iui traject waar ik in zou gaan. Zou afgelopen week moeten beginnen met spuiten maar het is niet nodig ik ben nu toch zwanger! Gekheid natuurlijk dat dat heeft geholpen, heb verder dus ook geen tips heb niks anders gedaan dan andere maanden. Bedankt voor je lieve berichtje. Liefs😄

[Auteur]

Berichten