Hoi, Dit is nieuw voor mij maar wil het toch proberen..

Ik ben 2 weken geleden bevallen van ons eerste kindje Dex. Ik was nog maar 22weken en 5 dagen zwanger.. Dex heeft het niet gehaald. Er is geen oorzaak waardoor dit heeft kunnen gebeuren mijn lichaam besloot gewoon te bevallen en kreeg spontaan weeen. Ik heb mijn hele zwangerschap nergens last van gehad en al mijn echo’s waren goed (zelfs nog 1 uur voor het bevallen, hartje was bijv ook nog goed)

Dit is voor ons een hele donkere periode maar wij willen de moed gewoon niet opgeven en hoorde dat je na een bevalling vruchtbaarder bent dan ooit (eerste 2 maanden) klopt dit? En hoe snel zou ik na dit weer zwanger kunnen worden? Heeft iemand iets soort gelijks meegemaakt? Hoe heb je dit een plekje kunnen geven? 

Wij zijn voor dat ik zwanger was van Dex al überhaupt een jaar bezig geweest.. ik zou echt gek worden als dit weer het geval zal zijn.. ik hoop eigenlijk voor oktober zwanger te zijn om weer een beetje geluk te mogen voelen..dat was onze uitgerekende datum.

Raar dat dit kan gebeuren terwijl bij vele uit mijn familie een kindje kregen zonder dat het gepland was.. uiteraard welkom btw!

 

Ik hoop dat iemand mij kan helpen.. 

Liefs, kim

Allereerst nog gecondoleerd met het verlies.

Ik ben op 18 en 19 november bevallen van onze prachtige zoons. Hetzelfde verhaal als jij hebt. Spontane weeen en bevalling. Op de echo zagen we nog 2 druk bewegende kinderen met voldoende vruchtwater. Het heeft helaas niet zo mogen zijn…

In december kwam mijn cyclus weer op gang en in januari kregen we groen licht van de gynaecoloog. Mijn vruchtbare dagen waren toen al voorbij. Na veel praten hebben we besloten om in februari weer te starten en ik ben inmiddels 7 weken zwanger. Het is echt iets dat je niet moet onderschatten. Geestelijk is het heel erg zwaar! Als de eerste echo goed is, dan krijgen we een abonnementje zkh. In het nagesprek met de gyn kwam naar voren dat we straks elke week of om de week voor controle in het zkh zitten.

Ik was uitgerekend op 2 april. Ik heb ontzettend veel moeite gehad met die dag. Ik hoopte ook voor die tijd weer zwanger te zijn, maar achteraf blij dat dat niet het geval is geweest. Die dag was al heel emotioneel en als ik me dan bedenk hoe ik me nu voel…

De eerste periode wilde ik graag weer zwanger worden om onze lege armen te vullen. Dat veranderde langzaam naar een kinderwens omdat we gewoon niet compleet zijn. Dat lijkt mij een betere basis voor een zwangerschap. Bij de jongens was het de 2e ronde raak. Deze keer de 5e. Ik ben dus niet merkbaar vruchtbaarder geweest. 

Hoe geef je het verlies een plekje? Niet. De jongens zijn nog altijd in ons leven verweven. Het heeft ons wel heel erg geholpen om ze echt welkom te heten (kraamvisite, beschuit met muisjes, ze zijn thuis geweest etc.) en ze het mooiste afscheid te geven dat we konden bedenken. Verder praten we veel over ze. Ook met anderen. Na mijn positieve test zijn we naar het graf gegaan om te vertellen dat ze een broertje of zusje krijgen. We hopen dit kindje aan het einde van de rit levend mee naar huis te nemen. Het zal altijd ons 3e kindje zijn en opgroeien met de wetenschap dat het 2 grote broers heeft.

Ik begrijp heel erg je wens om zwanger te worden, maar het is echt pittig. Je leeft continu in onzekerheid. De eerste 2 maanden na het overlijden hebben we in een soort roes geleefd. Daarna kwam het besef dat we onze kinderen nooit op zullen zien groeien. Elke keer sluit je weer iets af en is het de eerste keer zonder ipv de eerste keer met.

Wacht eerst op groen licht van de gyn is mijn advies. Sowieso moet je nu eerst stoppen met vloeien voor je überhaupt seks hebt. Sterkte en succes!

Dankjewel voor je reactie,

het blijft een onwerkelijk iets.. ik kan niet geloven dat mensen dit moeten door staan. Het doet zoveel pijn en elke keer als ik toch even moet lachen voel ik me daarna zelfs schuldig. Ik had al een kinderwens en die is nu gewoon nog groter dan groot geworden ik denk alleen maar aan kinderen ik denk aan Dex. Kinderkamer hebben we zelfs nog staan en die willen we daar ook houden. We hadden alleen nog de meubels neer gezet. Maar het is wel Dex zn kamertje dus soms vind ik het juist fijn om daar te zijn. 

De verloskundige en de gynaecoloog vertelde mij dat als ik me er weer goed bij voel om überhaupt seks te hebben het eigenlijk goed is. Ik bloed al bijna helemaal niet meer soms komt het weer terug maar blijft nu vaker uit. Ik kan weer lange stukken lopen heb lichamelijk eigenlijk geen pijn. Het is meer mentaal. 

Het doet me sowieso al goed om te horen dat jij weer zwanger bent geworden en ik hoop dat alles goed zal gaan bij jullie! Hebben ze bij jou ook een ringetje om de baarmoedermond gedaan? Dat was de eerste stap wat ze bij mij zouden doen vertelde de gyn bij een volgende zwangerschap. 

Wij hebben Dex gelukkig ook mee naar huis mogen nemen. In een bak water waar die heel mooi in bleef precies zoals die eruit kwam zelfs. We hebben veel mooie foto’s van hem kunnen maken, visite gehad en inderdaad ook beschuit met muisjes.. hij is geboren dus dat hoort gewoon vond ik..

Bij een volgende zwangerschap zou ik inderdaad ook meer controles krijgen in het zkh maar wist niet hoeveel.. eigenlijk hoe meer hoe beter denk ik zelfs? 

Super bedankt voor je bericht. Ik voel me gelijk al wat beter begrepen. Ik wens jullie een goede zwangerschap toe en al het beste wat ik jullie maar zou kunnen wensen. 

Liefs, Kim 

 

Een cerclage (zo’n bandje) doen ze niet bij ons in het zkh. Ik ga vanaf weel 16 aan de hormonen. Daar voel ik mij ook beter bij. Een cerclage is een operatieve ingreep. Maar goed… ieder zkh geeft zijn eigen protocol. 

Ik begrijp je wens, maar ik zou je aan willen raden om nog even te wachten met actief proberen. Natuurlijk moet je je gevoel volgen, maar het is allemaal zwaar. Heel zwaar. Dat heb ik totaal onderschat. Onbezorgd zwanger zijn zit er niet meer in. Ik heb 1,5-2 maanden na het overlijden van de jongens alleen maar gehuild. Moet er achteraf gezien niet aan denken om op dat moment zwanger te zijn. Hormonen en rouw zijn niet zo’n geweldige combinatie 😉

Hey, ik heb gelukkig geen ervaring hiermee maar wilde jullie even heel veel sterkte wensen! Wat een nachtmerrie zeg. Ik hoop dat jullie in de toekomst een nieuw kindje zullen krijgen waar het wel gewoon goed gaat. Sterkte!!

Oh wist helemaal niet dat dat operatief werd gedaan. Maar goed dat gaat pas gebeuren op het moment dat ik weer zwanger zal zijn. Ik wil nu nog wel even wachten maar ga geen voorbehoedsmiddelen gebruiken. Als het komt dan komt het. 

Ik denk dat als ik weer zwanger zal zijn de aankomende 9 maanden echt heel zwaar zullen zijn omdat ik door de echo’s hoogstwaarschijnlijk ook niet gerustgesteld zou kunnen worden.

en inderdaad de hormonen had ik tijdens mijn zwangerschap ook heel erg.. ik ben nog steeds aan het ontzwangeren maar merk wel dat alles veel minder is gewordennov wel afentoe een druppeltje melk uit Mn borst maar geen last van stuwing meer.. als ik die hormonen van toen nu erbij zou hebben had ik me echt helemaal opgesloten denk ik.. 

Mevrouwtje schreef:

Hey, ik heb gelukkig geen ervaring hiermee maar wilde jullie even heel veel sterkte wensen! Wat een nachtmerrie zeg. Ik hoop dat jullie in de toekomst een nieuw kindje zullen krijgen waar het wel gewoon goed gaat. Sterkte!!

Dankjewel, xxxx

Hoi Kim,

Als als eerste wil ik je condoleren en ook feliciteren met de geboorte van je kleine mannetje.

 

Mijn verhaal is net iets anders. 28 april is onze zoon Dex Geboren met 17+4. Bij ons was het geen vroeggeboorte maar een beëindiging omdat hij niet levensvatbaar zou zijn en hoogswaarschijnlijk de zwangerschap niet eens zou overleven. Ik was eigenlijk 2 oktober uitgerekend en iets in mijn hoofd hoopt ook dat ik dan weer in verwachting mag zijn. Dex is ons eerste kindje en deze zwangerschap heeft 2.5 jaar op zich laten wachten. Wij hebben besloten om naar de eerste menstruatie weer te gaan starten met iui. Inmiddels in mijn wachtweken ,gistere iui gehad. De wens was al groot maar nu vele malen groter. Je bent gewoon moeder en wilt een kindje om voor te zorgen en veel liefde te geven. Of ik al klaar ben voor iui denk het eigenlijk niet maar helemaal niets doen was voor ons geen keuze. Hoe groot is de kans dat het weer snel raak is. Wij zijn onverklaarbaar onvruchtbaar. Je moet doen waar jij je goed bij voelt en dat was voor ons om weer te gaan starten. Ik loop  wel bij de praktijk ondersteuner van de huisarts om mijn gevoelens te kunnen bespreken. Dit is natuurlijk een heftige gebeurtenis. En vooral omdat je bang bent voor herhaling.

 

ik wens jullie heel veel sterkte❤

 

Dankjewel daydreamer.

Jeempje wat onvoorstelbaar en heftig ook zeg..   zo zie je maar weer dat het leven soms zo oneerlijk kan zijn. Ik had er natuurlijk wel over nagedacht dat soms dingen verkeerd af kunnen lopen maar je blijft toch altijd koppig zijn en zeggen, nou nee dit gebeurt vast niet bij mij. Ook al loopt alles goed wil het niet zeggen dat het zo blijft.

En precies zoals je zegt, je bent moeder geworden maar je hebt geen kind om voor te zorgen zo voelt het inderdaad.. en overal waar ik ook ben zie ik alleen maar zwangere vrouwen 2 vriendinnen van mij zijn ook 2 weken na mij uitgerekend (ik was 5 oktober uitgerekend) dat is ook een van de reden dat ik erg tegen oktober op zie.. ik zeg het niet tegen ze en ben super gelukkig voor ze maar het blijft moeilijk.. 

Een zwangerschap beeindigen is ook niet niks.. Zeker niet als jullie er ook zo hard aan gewerkt hebben.. ik hoop zo voor jullie dat het weer gaat lukken op wat voor manier dan ook en dat jullie een gezond kindje op de wereld zullen zetten. 

Over hulp.. die had ik afgeslagen maar ga toch even kijken wat ze voor me kunnen betekenen..

Ik wens jullie ook veel sterkte hoop dat alles ooit weer goed op zn plekje komt en dat jullie er niet meer zo lang op hoeven te wachten..♥️♥️

 

[Auteur]

Berichten