Hi!

Ik ben benieuwd of hier aanstaande moeders zijn met een zwangerschaps depressie of dit soort gevoelens? 

De afgelopen dagen merk ik behoorlijk wat vervelende gedachtes, heb ervaring met angsten en depressie dus gelukkig kan ik het een beetje relativeren. Heb voor deze week ook al een afspraak bij mijn psycholoog en de vk is ervan op de hoogte.

Maar goed, wel super vervelend want genieten is er zo niet bij. Zijn er meer mensen die een depressie hebben of er naar neigen? Ik zou het fijn vinden om wat ‘lotgenoten’ te spreken! (Voel me nu ook vooral ondankbaar omdat zwanger zijn door de meeste mensen als mooiste ervaring van hun leven wordt beschreven en ik dat absoluut niet zo voel)

Liefs!

Hoi elisee, geen ervaring maar wilde je graag een compliment geven dat je het herkent en actie onderneemt. Zit niet te veel in over wat je zou ‘moeten’ voelen of wat bij een ander wel of niet is. Ik herken je gevoel niet maar mijn gezonde zwangerschap, waar ik net als jou dankbaar voor ben, was echt niet allemaal rizegeur en maneschijn. Er gebeurt dan ook zoveel met je hoofd, je lijf, je leven. We zitten echt niet allemaal op een grote fluffie wolk van dankbaarheid en liefde. Zet m op! 

Dankjewel voor je lieve reactie!! Ik vind het spannend om te delen omdat je vrijwel nooit de negatieve kant er van hoort, alsof er toch een soort taboe op zit.Terwijl er echt veel vrouwen last van hebben elk jaar, en je je juist hierdoor zo eenzaam kan voelen! 

Gelukkig weet ik uit ervaring dat het ook wel weer over gaat en dat vooral er over praten helpt. Daarom lijkt het met fijn om iemand te vinden waar ik dat lekker mee kan doen! (Vriendlief probeert het te begrijpen en doet echt zijn best maar dat is toch anders :p)

 

 

Hai,

 

Wat vervelend voor je. Ik voel mij niet down, maar heb ook niet het opgewekte gevoel wat ik voor mijn zwangerschap had. Heel vervelend vind ik dat, want we hebben twee jaar op onze dochter gewacht 

Ik voel mij voornamelijk erg geïrriteerd en soms last van “agressieve gevoelens” naar irritante mensen toe. Van de zwangerschapscursus weet ik inmiddels dat er meer vrouwen deze gevoelens hebben.

Ik ben ook erg moe en misschien heeft dat er ook mee te maken.

 

 

Hopelijk kun je hier op het forum mensen vinden met wie je je verhaal kunt delen, of anders via je verloskundige. Er zit inderdaad vaak een taboe op en daarom denk vind ik je post ook zo mooi. Een vriendin van mij heeft hier erg veel last van gehad maar is door hulp van buitenaf echt goed geholpen en is nu weer heel blij en gelukkig met haar inmiddels geboren kindje. Uiteraard ook hier met ups en downs, want het is allemaal niet niks. Ik wens je een lieve gezonde baby en veel geluk. 

Heel stoer dat je hier dit bericht plaatst! Ik ben ondertussen 36 weken zwanger, hartstikke blij mee. Maar de ‘roze wolk’ heb ik nog geen dag meegemaakt. Het gaat bij mij ook wel een tikkeltje verder dan alleen maar even ‘niet zo happy zijn’. Ik ben via de vk, huisarts, bij de pop-poli terecht gekomen. Ik heb hier echt super veel aan! Er heerst inderdaad een mega taboe op het niet zo happy zijn tijdens je zwangerschap. Iedereen zegt tegen mij ook telkens: geniet ervan. Maar ik denk alleen maar, waar moet ik van genieten dan? Ik ben wel blij dat ik dit mijn beste vriendin heb verteld. Net zoals mijn vriend, snappen doen ze het niet. Maar soms wel fijn om gewoon even te praten!

succes. Ik hoop oprecht dat je wat aan je psycholoog gaat hebben! Is dit een oude bekende van je? Of een nieuwe? 

Echt depresssie niet.. of tenminste ik geef er geen label aan… maar zwanger zijn vind ik wel verschrikkelijk… van hormonen tot 24/7 kwalen. Dan duurt de zwangerschap lang.

Hoi Eliseee,

Goed dat je het bespreekbaar maakt en het met de psycholoog en je VK bespreekt. 

Zelf heb ik ervaring met depressie en angst en paniekaanvallen. Het is nu goed onder controle en ik voel me goed. Ik gebruik oa een lichte dosering citolapram. Maar ook omdat deze klachten (ook tijdens zwangerschappen) in de familie zitten en ik bang ben dat het door de hormonen bij mij ook extra getriggeerd wordt heb ik preventief afspraken staan bij de pop poli. Dit vind ik een fijn en geruststellend idee. Ook loop ik bij een psycholoog (wel eens waar voor andere dingen, maar toch heel prettig). 

Zelf ben ik meer bang voor de kraamtijd en ik probeer hier zo open mogelijk over te praten met familie en vrienden die dichtbij ons staan en met mijn vriend. Zorgen delen en de steun die ik krijg scheelt al een hoop voor mij merk ik. En ‘gelukkig’ heb ik veel vrouwen om mij heen die het helemaal niet rooskleurig hebben ervaren. Humor daarover relativeert een hoop bij mij. 

Zo heb ik ook het boek van Vera van Zelm gelezen over haar zwangerschap: ‘gefeliciteer hem maar, want ik vind er tot nu toe geen reet aan’ 😆 Geniaal! Zij heeft zelf last van depressies en ik vond het echt een super tof boek. Die kan ik aanraden. 

Succes! Je bent echt al heel goed bezig 👊

Een depressie was het niet maar door alle hormonen en klachten (Nonstop spuugen tot het laatste trimester) zat ik verdomd slecht in mijn vel!

Ik was snel aangebrand, opvliegerig en ontzettend emotioneel. Ik begon over alles te twijfelen.. Of ik wel een goede moeder (Van een gezond kind) en vrouw zou zijn, uberhaupt de bevalling zou volhouden enzovoort.

Ik heb meer angst gevoeld dan geluk. Uiteindelijk in mijn laatste trimester goede gesprekken gehad met een bekende die dit ook had gehad. Helaas alleen de laatste 8 weken van mijn zwangerschap flink genoten. En natuurlijk nu van mijn prachtige zoontje! 

[Auteur]

Berichten