Bewust alleenstaande moeder Larissa: ‘Er is in mijn leven weinig ruimte voor een man’

Larissa (38) besloot om in haar eentje het moederschap aan te gaan. Met behulp van een donor kreeg ze zoon Mika (2). Inmiddels is er een tweede kind op komst.

Lees ook: Steeds meer single vrouwen worden bewust alleenstaande moeder. Hoe maak je die keuze?

Liever alleen

‘Tijdens de puberteit riep ik al dat ik kinderen zou krijgen zonder vent. Een relatie hebben is niet aan mij besteed: ik hou er te veel van om mijn eigen ding te doen. Daardoor is er weinig ruimte voor een man. Natuurlijk heb ik wel relaties gehad, maar liever ben ik alleen.

Toch bleef de wens om moeder te worden knagen. Ik heb lang getwijfeld over het bewust alleenstaande moederschap. Kan ik dat wel alleen aan? En red ik dat financieel? Daar heb ik eerst goed over nagedacht.

Meteen proberen

Een vriendin was bezig met een traject via het ziekenhuis. Ik kwam daar door mijn hoge BMI niet voor in aanmerking. Daarom ging ik zelf op zoek naar een donor. Op een website voor zaaddonoren kwam ik meerdere mannen tegen. Bij één voelde ik direct een klik. We stuurden elkaar mails en whatsappjes, zo leerden we elkaar eerst kennen.

Lees ook: Een spermadonor zoeken, hoe doe je dat?

Daarna spraken we af om elkaar te ontmoeten. Van tevoren was ik nerveus: hoe gaat de avond verlopen? Hebben we wel iets om te bespreken? Gelukkig was de klik er in het echt ook. Sterker nog: we besloten het die avond meteen te proberen. Noem het snel, maar voor ons voelde het goed. Het was die dag toevallig ook mijn eisprong en een maand wachten vonden we onzin.

Hij ging naar boven en daarna was het mijn beurt. Natuurlijk hebben we een contract opgesteld. Een van de voorwaarden is dat de donor geen rol speelt in de opvoeding, maar dat het kind wel contact mag opnemen.

Zes keer testen

Tot mijn verbazing bleek het meteen raak. Na die eerste inseminatie was ik zwanger van mijn zoon Mika. Stiekem voelde ik al dat ik ­zwanger was: mijn borsten waren gevoelig en ik had vage buikpijn. Toch kon ik het pas na zes positieve testen geloven.

De eerste weken heb ik rondgelopen met een kriebel in mijn buik. Daarna heb ik het aan mensen in mijn directe omgeving verteld. Ze waren heel blij. Het alleenstaand moederschap is pittig: je draagt alle verantwoordelijkheid alleen. Van tevoren heb ik familie en vrienden gevraagd of ze wilden bijspringen op zware momenten. Als ik het even niet meer zie zitten, bel ik mijn moeder.

Lees ook: 10 redenen waarom alleenstaand moederschap zo gek nog niet is

Nieuwe donor

Inmiddels ben ik opnieuw zwanger. De donor van Mika had gezegd dat hij openstond voor een tweede donatie, dus nam ik opnieuw contact op. Helaas bleek hij te zijn overleden aan kanker. Mika mocht hem leren kennen als hij wilde, maar nu kan dat natuurlijk niet meer. Daar ben ik best verdrietig over geweest.

Toch gunde ik Mika een broertje of zusje, dus ging ik op dezelfde website op zoek naar een andere donor. Hij heeft mij en Mika ontmoet en zul je altijd zien: Mika is vrijwel altijd lief, maar die avond was hij vreselijk vervelend. Gelukkig liet de donor zich niet zo makkelijk afschrikken. Inmiddels ben ik alweer 24 weken zwanger. Ik kan niet wachten tot de tweede er is.’

Interview: Danique Beijer, Fotografie: Kim Krijnen