Vaderliefde: 'Het is wel druk: 4 kinderen en 7 dagen per week werken'

Jurjen van Dijk 
(38) heeft samen met zijn vriendin Mariëlle (35) vier kinderen. Als eigenaar van een recreatiepark met vakantiehuisjes is hij zeven dagen per week aan het werk. 'Ik heb niet het gevoel dat ik iets mis.'

Hij mag dan zeven dagen per week aan het werk zijn, Jurjen heeft niet het gevoel dat hij iets mist van z’n vier kinderen: Nout (6), Ties (4), Pepijn (2,5) en Sofie (10 maanden). ‘Als ik thuiskom, zeg ik niet: “Schat, ik ben afgebrand en ga iets voor mezelf doen.”’

Jurjen komt op de fiets aan bij z’n vakantiepark in de bossen van Rhenen. Tot een jaar geleden bivakkeerde hij met z’n gezin in het beheerdershuis op het terrein. Nu woont hij met z’n vriendin Mariëlle en kinderen Nout, Ties, Pepijn en Sofie twee minuten verderop, in het centrum. ‘Dit huis is wat ruimer, wat fijn is met een groot gezin,’ vertelt Jurjen vanuit zijn kantoor. ‘Maar ik ben nog steeds zeven dagen per week op het bedrijf te vinden, zeker in het zomer-seizoen. Vaak moet ik ook ’s avonds nog even terug. Om iemand te ontvangen of ergens bij te helpen.’

Waarom hebben jullie hiervoor gekozen: een groot gezin én een baan die 24/7 doorgaat?

‘Het recreatiepark is een familiebedrijf, ik heb het overgenomen van mijn ouders. Ondernemen zit dus een beetje in mijn DNA. Toen we Nout kregen, bracht hij zo veel moois en extra’s. Toen dachten we: laten we voor een tweede gaan. En zo ging dat ook bij de derde en de vierde. We hebben nooit naar elkaar uitgesproken dat we een club van vier wilden. We dachten gewoon steeds: nóg eentje erbij zou wel leuk zijn. Dat er na drie jongens ook nog een meisje kwam, was helemaal fantastisch. Toen zeiden we: zij is de hekkensluiter. De kers op de taart.’

Besloten jullie toen: jij aan het werk en Mariëlle thuis?

‘Mariëlle is geen klassieke huisvrouw. Ze is ooit begonnen als fysiotherapeut en had later een goede baan als productspecialist in de medische industrie. Vervolgens kregen we natuurlijk relatief snel op elkaar vier kinderen. Ondertussen was ik heel druk met het recreatiebedrijf: opknappen, verbouwen, uitbreiden. Het logische gevolg was dat Mariëlle thuis zorgde voor stabiliteit. Ze vond het niet moeilijk om afstand te doen van haar werk. Ik had dat niet gekund. Ik word onrustig als ik vijf dagen achter elkaar thuis zit.’

Hoe zien jouw dagen eruit?

‘Ik sta als eerste op, help bij het ochtendritueel en breng de kinderen naar school. Daarna rij ik door naar het bedrijf. Het voordeel van ondernemer zijn is dat ik zelf mijn agenda bepaal. Na de geboorte van Nout woonden we nog op het terrein en wipte ik meerdere keren per dag binnen om hem even vast te houden of te knuffelen. Inmiddels zitten de kinderen overdag op school of op de crèche, maar ik pik ze af en toe tussen de middag wel op. Is er een toneelstuk, moeten ze afzwemmen of is er iets anders belangrijks, dan probeer ik daar ook bij te zijn. Daardoor heb ik niet het idee dat ik veel mis. Rond etenstijd ben ik bijna altijd thuis, want met vier kinderen heb je aan twee handen niet genoeg. Daarna brengen we samen het hele spul naar bed. En dit klinkt vast heel sneu, maar vaak ga ik op het moment dat ze allemaal slapen nog een uur of anderhalf terug naar kantoor, omdat ik nog wat werk moet afmaken.’

Baal je weleens van je drukke bestaan?

‘Nee, gek hè? Ik heb weleens een baaldag om wat er allemaal speelt rondom ons bedrijf: de regels en eisen bijvoorbeeld als ik mijn park wil uitbreiden, zaken die tegenzitten. Maar als ik thuiskom en zo’n poppetje met van die spleettandjes in haar kinderstoel zie zitten, ben ik dat meteen vergeten. Een groot gezin heeft een bepaalde dynamiek die juist energie geeft. Het enthousiasme waarmee ze je verwelkomen, de interactie van de broertjes met hun zusje, de grapjes die ze onderling maken. Daar kan ik vrolijk van worden. Wat ik soms wel lastig vind, is dat Mariëlle en ik weinig tijd samen hebben. Een weekendje weg met z’n tweeën vergt veel organisatie. Het is nu eenmaal niet makkelijk om vier kinderen onder te brengen bij opa en oma.’

Wanneer doe jij iets voor jezelf?

‘Als ik thuiskom uit m’n werk, zeg ik niet: “Schat, ik ben afgebrand en ga lekker iets voor mezelf doen.” Ik probeer zo veel mogelijk mee te helpen in het huishouden: stofzuigen, luiers verschonen. Maar ik ga wel elk jaar een weekje skiën met een paar goede vrienden. Dat heb ik nodig. Op vrijdagavond vind ik het ook leuk om een biertje te drinken met een goede vriend in de kroeg. Dat zijn momenten die ik niet kan missen. Mariëlle begrijpt dat gelukkig, andersom geldt hetzelfde: zij doet ook dingen voor zichzelf.’

Zijn jullie streng of meer van het laat-maar-waaien?

‘Ik weet nog dat ik ooit zei: “Als ik kinderen krijg, gaat het er gedisciplineerd aan toe.” Maar met vier laat je het meer los. Zo had ik vroeger een ideaalbeeld van netjes met z’n allen aan tafel zitten en gezellig eten. Ga d’r maar aan staan met vier koters van deze leeftijd. De een moet plassen, de ander is moe, de volgende wil liever nog een filmpje kijken. Ik ben al blij als ze überhaupt allemaal eten. We hadden ook het voornemen om de kinderen maximaal een uur per dag op de iPad te laten. Leuk bedacht, maar in de praktijk betekende het dat we de hele dag politieagent aan het spelen waren. Dan denk je op een gegeven moment: whatever, laat maar. Als ze na het eten naast elkaar op de bank nog een filmpje willen kijken: prima.’

Blijf je net zo relaxed als het huis is ontploft als je thuiskomt?

‘Als het een serieuze chaos is, kan er tussen Mariëlle en mij weleens iets in de trant van: “Verdorie, waarom heb jij niet zus of zo,” ontstaan. Meestal duurt dat niet lang en ga ik daarna opruimen en orde scheppen. We hebben er zelf voor gekozen om ouders te worden. Dan is het belangrijk dat je jezelf niet continu centraal stelt. Het gezin staat op één. Neem je dat als uitgangspunt, dan realiseer ik me al snel dat ik bevoorrecht ben dat ik vader ben van vier knappe koppies. Dan ebt die ontevredenheid vanzelf weg. Gisteravond lag iedereen in bed, Mariëlle lag ook al te tukken, de open haard stond aan en ik keek naar de Champions League. Dan denk ik: het leven is goed. Die momenten zijn er genoeg.’

En de toekomst?

‘Het belangrijkste is dat de kinderen gezond blijven en dat het goed met ze blijft gaan. Verder ben ik gek van wintersport, dus ik kan niet wachten om een keer met z’n allen naar Tirol te gaan. Vier van die kleintjes die dan achter me aan skiën. Dat is een droomplaatje, maar dan moeten ze eerst nog iets groter worden. Met m’n bedrijf ben ik redelijk streberig, en we staan aan de vooravond van een grote uitbreiding, dus ik hoop dat dat allemaal goed gaat. En Mariëlle en ik zijn voor de wet nog steeds niet getrouwd. Wij zijn allemaal Van Dijkjes, maar zij heet nog Bolderman. Dit is geen verkapt aanzoek, maar dat gaan we binnenkort wel een keer feestelijk veranderen.’

Tekst Fleur Baxmeier Fotografie Cees Rutten jr.