Vaderliefde: ‘Ik ben die gekke vader van wie alles mag’

De huiskamer ombouwen tot een hut of alle stoeptegels in de straat een kleur geven. Tom (31) vindt het zelf net zo leuk om te doen als z’n drie kinderen.

Tom en zijn vrouw Patty (29) hebben drie kinderen: Vayé (4), Jaxx (2) en Liaz (4 maanden). Tom werkt fulltime als internationaal salesmanager voor een verfproducent. Patty werkt drie dagen per week op kantoor bij een meubelbedrijf.

Tom brengt een stapel borden naar de keuken, Patty zit nog aan tafel met Vayé, Jaxx, Liaz en twee vrienden. Bijna elke avond komen er mensen langs in hun vrijstaande huis in Etten, vlak bij Doetinchem. Voor een kop koffie, een praatje of een bord pasta. ‘Patty en ik hebben allebei veel vrienden,’ zegt Tom terwijl hij hun bruine labrador Beer een aai geeft. ‘We vinden het prettig dat iedereen spontaan bij ons binnenloopt. Andersom doen wij dat ook bij hen. Misschien is dat een beetje de mentaliteit van de Achterhoek, maar ik hou sowieso van drukte. Ik ben zelf ook lekker druk, haha.’

Zijn je kinderen ook druk?

‘Jaxx is héél druk. Echt een bijdehand mannetje. Ik hou daar wel van. Je moet een beetje van je af bijten in het leven. Mijn dochter Vayé is iets rustiger, maar ze kan ook heel goed ondeugend zijn. Als ik Liaz de fles geef, halen ze van alles uit. Met elkaar stoeien, kabaal maken, gauw de garage insluipen en met hun loopfietsjes naar buiten gaan. Ik heb er mijn handen vol aan, maar wel op een leuke manier.’

Wat vind je er leuk aan?

‘Ik ben zelf nog steeds een klein kind. Heel speels, veel ouwehoeren, altijd grappen maken. Het is altijd een feestje bij ons. Ik ben die gekke vader van wie alles mag. Een lolbroek en een gangmaker.’

Wat doe je dan allemaal met ze?

‘Op zondag verbouw ik de huiskamer weleens tot grote hut. Of ik ga de hele middag met ze stoepkrijten. Mensen zeggen vaak: “Wat doe jij in het weekend veel met je kinderen.” Ik ben doordeweeks veel weg voor mijn werk, dus op zaterdag en zondag wil ik er voor ze zijn. Ze zijn maar één keer klein en dat is de mooiste tijd van je leven. Ze zijn nog puur en ongeremd, hebben geen schaamte. Daar moet je maximaal van genieten, als kind én als ouder.’

Zou je niet wat minder willen werken?

‘Op zich wel, maar dat zijn keuzes die we hebben gemaakt. Als internationaal salesmanager kun je eigenlijk niet parttime werken. Los daarvan hebben we onze kosten en baten. Het voordeel van mijn baan is dat ik op allerlei plekken in Europa kom. Ga ik met de auto, dan kan ik mijn gezin soms meenemen. De kinderen zijn al in Frankrijk, Oostenrijk, Slovenië, Kroatië, Italië, Duitsland, Denemarken en Polen geweest.’

Worden jullie nooit gillend gek tijdens die lange autoreizen?

‘We hebben veel vrienden door het hele land, dus de kinderen zijn eraan gewend om in de auto te zitten. Ik laat onderweg ook even alle regels los: de iPads gaan mee, er wordt een zooi snoep ingepakt. Je moet het op reis zo gemakkelijk mogelijk maken. Dat doe ik ook in het vliegtuig. Laat ze maar door het gangpad kruipen of lopen. Als je de hele tijd ‘nee’ zegt, kom je met een heel vervelend kind uit de auto of het vliegtuig.’

Kun je als het nodig is ook streng zijn?

‘Nee. Mijn vrouw is de strenge bij ons thuis. Ze zegt vaak: “Je moet harder worden, want ze weten dat ze het bij jou toch wel voor elkaar krijgen.” Dat is ook zo, honderd procent. Ik voel me daar niet schuldig over. Het is juist wel goed, denk ik. Je moet yin en yang hebben. Ik wil een band opbouwen waarbij ze mij alles durven en willen vertellen. Dat heeft als gevolg dat ik vaker lief ben dan streng.’

Botst dat nooit met je vrouw?

‘Ze klaagt weleens dat ze eigenlijk vier kinderen heeft. Mijn standaardantwoord is: “Je bent al bijna dertien jaar met me samen, dus dat wist je toen je eraan begon.” That’s it. Wat betreft de grote dingen zitten we ook wel op één lijn, hoor. Dat gaat dan meer over fatsoensnormen. Netjes een handje geven, je schoenen uittrekken als je ergens binnenkomt, aardig en vriendelijk zijn. Mijn dochter zegt nu al tegen mensen: “Wat heb je een leuke jas aan.” Die sociale aspecten vinden we belangrijk.’

Wilde je altijd al vader worden?

‘Ja. Ik heb ook altijd gezegd dat ik er drie wilde, met minimaal één meisje. In mijn familie zijn vier generaties lang alleen maar jongens geboren. Mijn broer kreeg voordat ik vader werd eerst ook twee jongens, daarna kwam Vayé. Ze is nog steeds het enige meisje in de hele Liebrand-familie.’

Ga je met je dochter anders om dan met je zoons?

‘Met Jaxx ga ik wat meer de stoere kant op. Als hij valt, zeg ik sneller: “Even bijkomen en weer opstaan.” Met Vayé ben ik wat beschermender. Ze is toch papa’s prinses en dat zal ze altijd blijven. Liaz is nog maar een baby, daar ben je altijd voorzichtig mee. Als ik thuis ben, doe ik evenveel als Patty: luiers verschonen, flesjes geven, ’s nachts uit bed gaan. Vayé en Jaxx sliepen allebei de eerste tien maanden niet door, dus ik heb heel wat nachten met ze in de woonkamer gezeten.’

Vind je het weleens zwaar?

‘Als ik om negen uur ’s ochtends op mijn werk kom, voelt het soms alsof ik er al een hele dag op heb zitten. Dan wil ik gewoon naar bed, haha. In positieve zin heeft dat me ook veranderd. Voordat ik kinderen kreeg, was ik een luie hond: alles op z’n beloop laten, enorm verwend, een moederskindje. Door de kinderen ben ik anders gaan leven. Ik heb iemand om voor te zorgen, dus neem ik mijn verantwoordelijkheden. Er is meer regelmaat en klusjes doe ik meteen in plaats van over twee dagen.’

Heb je ook nog weleens tijd voor jezelf?

‘Zeker. Op maandag- en dinsdagavond sport ik een uurtje. Eens in de zoveel tijd ga ik met vrienden iets drinken in de kroeg. Ze komen vaak bij ons langs of ik wip even bij iemand aan. En ik volg er ook nog een studie naast, waarmee ik een paar uur per week bezig ben.’

Doen Patty en jij ook weleens iets met z’n tweeën?

‘Voordat we kinderen kregen, gingen we elke vierentwintigste van de maand uit eten. De dag waarop we een relatie kregen. We pakten ook vaak een hotelletje of gingen naar de bioscoop. Dat werd allemaal wat minder na de komst van Vayé en Jaxx, maar de laatste tijd is het wel heel erg geminimaliseerd. We hebben drie kinderen, daar kun je niet zomaar iedereen mee opzadelen.’

Hoe ziet jullie opvangnetwerk eruit?

‘Patty werkt op woensdag en in het weekend. Doordeweeks zijn de kinderen bij mijn vader en moeder, in het weekend zorg ik voor ze. Als wij er op andere dagen of avonden niet zijn, kunnen ze altijd terecht bij mijn broer. Ik heb er nooit moeite mee gehad om mijn kinderen bij hem te brengen. Familie is alles voor mij. Als je die niet kunt vertrouwen, is het einde zoek. Patty vond het lastiger om de kinderen achter te laten, vooral toen ze nog heel klein waren. Maar als je ziet dat het goed gaat, wordt dat vanzelf makkelijker.’

Wat is je grootste geluksmoment?

‘Als ze mijn hand vastpakken in de stad. Of op m’n nek komen zitten en me uit het niks een kusje geven. Dat kan zo binnenkomen. Ik kan bijna niet beschrijven wat dat met me doet.’

Komt er nog een vierde?

‘Nee nee, het is klaar. Met z’n vijven passen we goed in ons huis, we stappen makkelijk met z’n allen in de auto. Ik wil niet zeggen dat een vierde er niet bij kan: als het gebeurt, gebeurt het. Maar het zit niet in onze planning. Het is goed zo.’

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Tekst: Fleur Baxmeier, Fotografie: Cees Rutten Jr.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.