Terwijl ik dit tik, zit jij een paar honderd meter verderop samen met 32 andere meisjes en jongetjes te luisteren naar meester Maarten. Op je stoeltje, met je naam. En je eigen sticker, een roze nijlpaard, want je kunt nog niet lezen. Je allereerste wenochtend op je nieuwe school.
Vorentscheidung
Duitse voetballers noemen dit een Vorentscheidung. Papa heeft Duitse voetballers bijzonder hoog zitten, want die worden wel eens Europees- of wereldkampioen. Het is dat we in een land leven waar het eigenlijk not done is om dit soort dingen te zeggen, maar papa zou soms best een Duitser willen zijn. Met zo'n ronkende Duitse naam. Karl-Heinz Koks, hoe vet klinkt dat? En dan bij de Brandenburger Tor bier drinken en worst vreten en juichen met al mijn mede-Duitsers omdat we alweer een beker hebben gewonnen.
Speelminuten
Sorry, ik ben aan het dagdromen. Deed ik vroeger op school ook al. Vorentscheidung, dus. Dat betekent dat je tegenstanders zich al hebben neergelegd bij hun verlies, ook al staat er nog best wat tijd op de klok. Want je wenochtend is veel meer dan zomaar een wenochtend. Je hebt de eerste steen gelegd van het eigen wereldje dat je vanaf nu voor jezelf gaat bouwen. Een wereld waarin vriendjes en vriendinnetjes, leraren en leraressen, jouw papa en mama steeds een stukje verder naar de achtergrond zullen duwen. Het hek om je school als de zijlijn van jouw nieuwe, spannende leven, waar ik en je moeder staan te trappelen om ook nog een paar speelminuten te mogen maken.
Coole papa
Ik weet ook wel dat ik melodramatisch doe, maar ik heb alle recht om de sentimentele ouwe zak uit te hangen, want ik ben al 39, jij pas vier. Kijk, de afgelopen paar jaar was jouw wereldje heel klein en ik (althans, dat hoop ik) jouw coole papa. Met wie je kon stoeien en gek doen en balletdansen op Stairway To Heaven. Bij wie je de hele dag op z'n nek mocht zitten als we je meenamen naar het bos of een festival. En die jou altijd liet helpen om 's ochtends mijn brood klaar te maken, ook al duurde dat een eeuwigheid en kwam papa daardoor heel vaak te laat op zijn werk.
Verlenging
Vind je me straks nog wel cool? Ik denk het niet. Je krijgt allemaal vriendjes en vriendinnetjes die veel cooler zullen zijn. En als ik 's ochtends mijn brood sta te smeren, zul jij de keukenstoel erbij pakken, erop klimmen en afkeurend zeggen: 'Heb je nou alwéér kaas erop?' 'Ach, dat hoort bij opgroeien,' zegt iedereen dan. Ik had alleen nooit gedacht dat dat zo snel zou gaan. Maar kijk, je papa en mama zijn natuurlijk niet op hun achterhoofd gevallen. Waarom denk je dat we jouw broertje hebben gemaakt? Precies, om er een verlenging uit te slepen. Zodat we nog een paar jaartjes langer het ultracoole epicentrum van iemands ieniemieniewereldje kunnen zijn.
