Met mijn gezin zat ik aan de buis gekluisterd. We hebben elke seconde van de wedstrijd gevolgd. En het is je gewoon gelukt. Je hebt De Race gewonnen! Je was net een week overgestapt op een ander raceteam en wist dan meteen zo'n geweldige prestatie neer te zetten. Het was aan je te zien dat je zelf amper door had wat je had bereikt, zo verdwaasd stapte je uit de auto.
En daar stond je dan, op het podium met je achttien jaar. Tranen van geluk. Waarschijnlijk besefte je nog steeds niet helemaal wat er was gebeurd. Je ouders zullen vast uit elkaar spatten van trots. Logisch, ze hebben je aangemoedigd en ondersteund. En als je je zoon dan dit ziet bereiken, dat moet overweldigend zijn. Ik vind het een voorbeeld voor alle ouders om je kind zo te helpen, te ondersteunen en aan te moedigen om voor zijn droom te gaan. Wat je kind ook wil (gaan) doen.
Maar lieve Max,
Waarschijnlijk zullen er ook mensen zijn die over jou en je prestaties vallen. Want ja… geholpen door pappie en in het goede gezin geboren. Maar trek je daar niks van aan, Max. Je hebt hier keihard voor gewerkt, uren en uren in gestopt en je hebt een ontzettend doorzettingsvermogen. Daar kunnen heel wat mensen van leren. Roem gaat gepaard met jaloezie. Maar blijf vooral jezelf, lieve Max.
Als je ergens heel erg goed in bent, kan dat bij anderen jaloezie opwekken. Maar dan vergeten ze dat je hard hebt moeten werken om te komen waar je nu bent. Ik kan me zo voorstellen dat jij al in de raceauto stapte, terwijl je vrienden nog op bed lagen om hun roes uit te slapen… Wellicht heb je ook iets van geluk gehad, maar ook dan moet je dat wel zelf kunnen voortzetten.
Ik hoop dat je een voorbeeld mag zijn voor alle Nederlandse jongeren. Dat ze iets maken van hun leven, wat ze ook willen doen of worden. Dat hoeft niet per se een sporter op hoog niveau te zijn, miljardair of een ondernemer met een succesvol bedrijf. Het kan van alles zijn, zolang ze maar doen waar ze blij en gelukkig van worden. En alle kansen aangrijpen en vechten voor hun droom. Net als jij doet en hebt gedaan, Max.
Nou lieve Max,
Het lukte het Nederlands voetbalelftal niet eens om een plek op het EK te bemachtigen, Douwe Bob eindigde op de elfde plek – en was daar niet gelukkig mee -, maar jij… jij schrijft geschiedenis voor Nederland. Jij staat als achttienjarige jongen op nummer één op het podium. Ongekend!
Geniet van je prestatie, maar blijf ook jezelf en pak alle kansen die je krijgt met beide handen aan. Het ga je goed en we blijven je volgen. Ik denk dat vanaf nu heel Nederland aan de buis gekluisterd zit tijdens je wedstrijden. Je bent een topper!
Lees meer blogs op www.love2bemama.com.
