Honderd keer voor het eerst
Dan wil ik mijn jochie uitleggen dat Nemo heus weer veilig thuiskomt, dat Woody weer herenigd wordt met Andy en dat Elsa en Anna elkaar straks weer gaan terugvinden.
Hij heeft ze al honderd keer gezien en het is Disney, zelfs bij de eerste keer valt in te schatten hoe het plot zich zal ontwikkelen. Het liefst struin ik dan met Cesar door mijn filmcollectie om iets uit te zoeken wat misschien iets meer prikkelt, minder voorspelbaar is, misschien zelfs realistischer. Iets wat zomaar echt zou kunnen gebeuren. Maar Bente verbiedt het me. Volgens haar is Cesar nog veel te jong voor The Exorcist, ondanks dat het gaat over een schattig meisje en de klassieke strijd tussen goed en kwaad zoals we die ook van Disney kennen. Dat de muziek van The Exorcist ook de muziek is van Bassie en Adriaan vindt ze geen argument. Daarom kijken we opnieuw hoe Nemo thuiskomt, hoe Buzz Lightyear alweer de dag redt en dat Olaf nog steeds het concept zomer niet snapt.
Als een sneeuwpop
Ik steek m'n hoofd tussen de kussens van de bank en besef hoe een sneeuwpop zich voelt in wat wordt bedoeld met zomer. Bente aait over m'n rug en zegt dat er heus een dag komt waarop Cesar en ik samen naar enge films zullen kijken. Dat hij ooit zal zien hoe een jong meisje bezeten raakt van de duivel, dat ze zo hard zal brullen dat haar bed ervan schudt, dat ze groene kots in het gezicht van een priester braakt, dat ze haar lichaam in honderd bochten zal wringen omdat de duivel dat met haar doet.
Huiveringwekkend gebrul
Als het eindelijk maandag is en ik op m'n werk geen tekenfilmstemmetjes hoef aan te horen, belt Bente me op. Dat Cesar geen tekenfilms wil kijken vandaag, dat hij helemaal niks wil. 'Zeker omdat hij dat niet leuk vindt als hij mij er niet mee kan irriteren?' vraag ik. Maar nog voordat ze antwoord kan geven, doet Cesar het al: een huiveringwekkend gebrul schalt door m'n telefoon. Van schrik laat ik 'm op de grond vallen en typ op Google het aantal maanden van Cesar in. De ene website is nog angstaanjagender dan de ander, The Exorcist is er niks bij.
Peuterpuberteit
Woorden als 'driftbuien' en 'peuterpuberteit' vullen m'n scherm. 'Tijdens deze periode ontdekt de peuter dat hij een ander wezen is dan zijn ouders. Hij leert hoe de wereld in elkaar steekt en gaat grenzen uittesten. Er zijn peuters die grommen, of die schrille kreten laten horen die doen denken aan een prehistorische vogel. Ze wringen zich in rare bochten, krijsen zo hard dat haarvaten in hun wangen knappen of hun ogen bloeddoorlopen raken. Ook kunnen ze zo hard schreeuwen dat ze moeten overgeven.'
Eind goed…
Snel bel ik Bente terug. 'Heeft 'ie al overgegeven?' vraag ik. 'Was het groen?' Bente zucht en wil weten waarom hij groene kots zou overgeven. 'Omdat ik weet hoe ik Cesar rustig kan krijgen,' zeg ik, 'ik ga straks gewoon een leuke kinderfilm met hem kijken. Over een jong meisje in de peuterpubertijd.'
