We waren dus een weekje naar Lanzarote. Dat is straffe wind, kale rotsen, witte huisjes en rode Britten, met in het midden een zacht pruttelende vulkaan. Kortom, je bent er even helemaal uit. Nee echt, het waren heerlijke dagen. Nou ja, op dat kleine akkefietje op Schiphol na. Waar ik, letterlijk drie meter voor we de slurf in zouden lopen, royaal werd ondergekotst door Casper. En dus vier uur zuur riekend in het vliegtuig zat, met spetters op mijn broek en schoenen die daar normaal gesproken alleen zitten na een weekend lang wolkbreuken boven Lowlands.
Schrik
Na een paar dagen, toen de ontspanning zich had uitgestrekt tot in de diepste vezels van mijn overwerkte lijf, sloeg de schrik mij om het hart. Ik zat bij zwembad op zo'n ligstoel, sangriaatje ernaast, Casper op schoot, toen mijn oog er ineens op viel. Dit bestaat niet, dacht ik eerst. En hoe sterk is die sangria eigenlijk, dat dacht ik ook. Voor de zekerheid keek ik nog een keertje. Ja, daar zat toch echt wat. Ik tilde Casper op en draaide zijn hoofdje richting het zonlicht. Toen wist ik het zeker. Uit zijn neusgat stak een zwarte haar.
Onbegonnen werk
In de ijdele hoop dat het een verdwaald wimperhaartje was, probeerde ik 'm er met mijn vinger nog uit te peuteren. Onbegonnen werk. Dit onding zat vast aan een haarzakje, zo veel was duidelijk. Welke baby heeft er nou neushaar? Baby's niezen heel vaak, juist omdat ze nog helemaal géén neushaar hebben.
Weekendje wellness
Eruit trekken was geen optie, dat kun je een baby niet aandoen. Uit ervaring weet ik dat dat gepaard gaat met ondraaglijke pijnen waarbij een Brazilian wax aanvoelt als een weekendje wellness. Op Guantanamó Bay krijgen ze zo terroristen aan het praten. Door haar uit hun neus te trekken. Ik zweer het je. Stond op Google.
What's next?
De schrik had inmiddels plaatsgemaakt voor allesverlammende paniek. Want what's next? Vandaag neushaar, morgen ingedaalde balletjes? Zit je dan op Lanzarote, met een baby die achter elke mooie señorita aan kruipt die 'm lief aankijkt. Leg dat maar eens uit op het consultatiebureau.
Flesjes geven was het allerergst
De rest van de vakantie bleef die neushaar me tarten. Flesjes geven was het allerergst. Want dan zat ik een kwartier te koekeloeren naar die zwarte haar die bij elke ademteug in zijn neusje verdween, om twee tellen later z'n irritante kopje weer buiten de deur te steken.
Verlossing
Pas toen we terugvlogen, kwam de verlossing. Aan boord van het vliegtuig kreeg Casper de moeder aller niesaanvallen. Het zou me niet verbazen als die motregen van snot tot rij 28 reikte. Ik tilde Casper op voor een grondige inspectie en hield zijn neusje vlakbij mijn ondergesproeide bril. Het wonder was geschied. Hij zat er niet meer. Eindelijk was mijn zoon bevrijd van zijn reukorgaanbegroeiing. Vredig vielen we in slaap. Onder ons dekentje van babysnot, waar ergens een piepklein neushaartje zat te balen dat-ie uit moest checken.
Foto: Shutterstock
