Jij flikt het hem
De eerste keer dat je je baby in de maxicosi ergens naartoe sjouwt, kan het enorm klungelig aanvoelen. Moet je dat zware ding nou echt laten bungelen op je onderarm? Een olifant tillen is makkelijker. Maar geef het een paar weken en je jongleert je een weg van de auto naar binnen met een maxicosi vol baby, twee tassen vol boodschappen en onderweg weet je bij de brievenbus ook nog de post in je mond mee te nemen. Best indrukwekkend, al zeggen we het zelf.
Zonder jou
Zo'n wenochtend komt vaak sneller dan je wilt en hoewel het idee van 'even je handen vrij' ooit een goed idee leek, zou je nu het liefst je huilende baby uit de armen van de crècheleidster willen trekken en je samen verstoppen onder de glijbaan. Maar wat ze zeggen blijkt echt waar: direct nadat je weg bent, stopt je kind met huilen en heeft hij de tijd van z'n leven (met speelgoed in z'n mond stoppen dat een ander kind net uit z'n mond heeft laten vallen, bijvoorbeeld, echt heel tof). Wanneer je hem weer ophaalt, besef je dat het allemaal goed gaat komen. Met jou.
Geen omkleedsessies meer
Voor het eerst 's ochtends de deur uit zonder jezelf te hoeven verschonen. Dus gewoon in het shirt dat je aanvankelijk had aangetrokken. Omdat de baby – ontkurk de champagne – vandaag niet over je rechterschouder heeft getsunamied na zijn ochtendfles.
Speciaal voor jou
Voor een buitenstaander zullen het wat krassen zijn op een verder vrij leeg vel papier, maar jij weet wel beter: de eerste tekening van je kind is een meesterwerk en niets minder dan dat. Deze wordt voor altijd bewaard. Wat je op dat moment nog niet beseft, is dat er nog heel veel kunstwerken komen. En het aantal muren in huis is beperkt. Volgende mijlpaal: de eerste keer dat je het over je hart kunt krijgen een meegebracht knutselwerkje weg te gooien. Want dát is pas echt een prestatie.
#Momlife
Je eerste post op Facebook/Instagram/Snapchat met een schattige babyfoto. Je kunt je nog zo voornemen dat je van je tijdlijn geen moeke maakt, maar ach, één foto kan toch geen kwaad? Geef toe aan die niet te onderdrukken neiging, verzetten heeft geen zin. Die baby van jou moet gewoon geshowd worden. #sorrynotsorry
De moekemobiel
De zonovergoten dag waarop je zonneschermen met nijntje (Woezel & Pip, Sesamstraat of Buurman & Buurman) aan je autoramen bij de achterbank bevestigt. Yep, je hebt nu de trotse eigenaar van een gezinswagen. Jouw kind heeft geen last van de zon en als je hem dan toch het zicht naar buiten ontneemt, mag hij net zo goed iets leuks hebben om naar te kijken. Dat er weinig meer gefileflirt gaat worden, jammer dan! (Overigens is dit geen vrijbrief om ook meteen een baby-aan-boord-sticker aan te schaffen voor je auto. Er zijn grenzen).
De eerste keer
Zo vlak na je bevalling kun je het je waarschijnlijk niet voorstellen, maar er komt een moment dat ook je vagina weer toe is aan seks. Echt waar. Of het een hoogtepunt wordt, is de vraag, want met een babyfoon naast je oor, het idee dat daar elk moment gehuil doorheen kan tetteren en de vraag hoe alles down there nu aanvoelt, kan het best even spannend zijn.
Uitslapen: hoe dan?
Kind uit logeren, tijd voor jullie! Een nacht doorslapen en uitslapen, wat heb je dat gemist… Als je om tien uur in bed gaat liggen, val je als een blok in slaap. Om vervolgens elke drie uur wakker te worden. Na een uur woelen in de ochtend, hou je het om zeven uur maar voor gezien. Je lijf weet niet meer hoe het moet, uitslapen.
Zonder hebben en houwen
Al is het maar even naar de supermarkt op de hoek, de eerste keer de deur uit zonder baby, is er ook eentje voor in de boeken. Negen maanden en een beetje waren jullie onafscheidelijk en nu loop je ineens alleen op straat. Zonder buik (nou ja, misschien een kleintje nog), zonder goedgevulde luiertas, zonder kinderwagen. Het lijkt wel alsof je iets vergeten bent, maar het kan ook best even licht en bevrijdend voelen.
Zo voelde spierpijn
Eerst was er die misselijkheid, daarna je bekken en toen dat slaapgebrek en, of ja, laten we gewoon eerlijk zijn: geen tijd en geen zin. Maar nu heb je het toch echt gedaan: je bent gaan sporten. Je hebt jezelf óp die crosstrainer gehesen. Maar waarom ook alweer, vraag je je af terwijl je hoofd rood aanloopt en je geen woord meer kunt uitbrengen. Oh ja daarom, denk je als je weer naar huis gaat: omdat je je supertrots en energiek voelt. Op die spierpijn na dan.
Past weer (1)
Ja, hij past weer! Je lievelingsbeha die je droeg voordat je borsten eerst naar maatje meloen gingen en vervolgens naar size zero. Alles hebben ze doorstaan: de zwangerschap, de stuwing, soms zelfs tepelkloven en toen die angstaanjagende leegte. Zou het nog goedkomen? Mwoah, ze zijn misschien niet precies zoals daarvoor, maar daar zie je in je lievelingsbeha dus mooi niks van.
Past weer (2)
De dag is aangebroken: je zwangerschapsbroek lubbert en je oude broek gaat weer dicht. Fijn, want dat betekent dat er een hele rits aan outfits zo van zolder de kast weer in kan. Het kan weken, maanden of jaren duren. En sommigen van ons kunnen wachten tot ze een ons wegen, maar die moeten toch echt een broek aanschaffen die een maatje groter is. Ook niet erg, want een broek die dicht kan, is toch het grootste goed.
Je ziet er zo tegenop
Als je ziet hoe de naald in het bovenbeentje van je baby verdwijnt, krijg je zin om die vrouw van het consultatiebureau een mep te geven. Je baby huilt, jij nog net niet. Ellendige rotprikken. Maar ze zitten erin, dus dit kun je ook weer van je lijstje strepen. Voor even dan, want er volgen er meer.
De kater komt later
Een enorme mijlpaal, maar de eerste keer op stap is ook even wennen. Om acht uur begin je al te gapen en als de kroeg eindelijk een beetje begint vol te stromen, kun jij je ogen al bijna niet meer openhouden. Maar je houdt vol, en probeert de appjes naar het thuisfront tot een minimum te beperken. Na al die tijd was je er echt aan toe om een avond geen slaapliedjes te zingen. En de kater, die komt later wel.
Even niet over de baby praten
Je rijdt naar huis van het werk en komt tot de schokkende ontdekking dat je vandaag geen van je collega's ongevraagd een foto van je kind hebt laten zien. En je hebt ook niemand verteld dat hij gisteren – oh zo schattig – voor het eerst broccoli heeft gegeten en je dat tot in zijn oren terug vond. Een mijlpaal, omdat je collega's best een dagje zonder babypraat kunnen. Zo nu en dan. (Maar dat van die broccoli moet je natuurlijk alsnog zo snel mogelijk met ze delen)
Proost
Dat eerste wijntje/cocktail/biertje na al die maanden afzien. De een proost dírect met een glas champagne, de ander plakt er nog maanden geheelonthouding aan vast vanwege de borstvoeding. Hoe dan ook: smaken doet-ie! En zo niet; oefening baart kunst.
De avond is terug
De eerste avond die je 'terug' hebt doordat je baby zowaar een ritme heeft. Hij ligt op bed, en zie je dat nou goed: het is nog niet eens negen uur. Wat zal je eens doen met deze zeeën van vrije tijd? Netflixen? Iedereen terug appen die je de afgelopen weken verwaarloosd hebt? Of toch maar gewoon het voorbeeld van je kind volgen?
Hakken aan en gaan
Voor het eerst in je eentje op de fiets naar de stad om uit eten te gaan met een vriendin. Op hakken en uitgedoster dan de afgelopen maanden. En dan het liefst op een fiets zonder kinderzitjes. Vrijheidsgevoel gegarandeerd.
Het jaar is klaar
Hoera, jullie hebben het eerste jaar overleefd! Voor ouders is de eerste verjaardag van hun kind minstens zo'n grote mijlpaal als voor het kind zelf. Een jaar lang voor een baby gezorgd! Een jaar van voedingsschema's, eindeloos wiegen en slapeloze nachten. Ruk de taart en wijn maar aan.
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine. Tekst: Mariska Schulte. Beeld: Getty Images.
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
