Kennissen van ons wonen op een kwekerij. Hun leven staat in het teken van zaaien en oogsten. En binnenkort verwachten ze ook nog eens een nieuwe spruit. De kans zit er dik in dat de bevalling weer een keizersnee wordt. Baby's die geboren zijn via een keizersnede hebben een (licht) verhoogd risico op allergieën, astma en auto-immuunziektes. Maar daar is, zo las ik laatst, een nieuwe remedie voor: vaginal seeding (letterlijk vertaald: vaginaal zaaien). Ik besluit eerst maar eens uit te zoeken hoe dát zit, voordat ik hierover bij hen een zaadje plant.
Smeerboel
De 'vaginal seeding'-techniek blijkt heel simpel. Je neemt een steriel gaasje, stopt dat een tijdje in de vagina van de mommy-to-be, en vist het er vlak voor de keizersnee uit. Direct na de geboorte wrijf je met dat vochtige vodje over het lijfje, de ogen en de mond van de baby. Zo worden ukkies die niet door het geboortekanaal de wereld in varen alsnog blootgesteld aan vaginale bacteriën. Dat zou baby's eigen microbioom – de bacteriebevolking in de darmen – en daarmee de weerstand een zetje geven. Zo zou de kans op allerlei ziektes kunnen worden ingeperkt.
Uit de doeken
De gezondheidsclaims over vaginal seeding zijn niet voor de poes. Maar zijn ze ook waar? Maria Dominguez-Bello dook daarvoor met haar collega-onderzoekers (1) het microbioom in. Ze namen bij een klein clubje pasgeborenen en hun moeders bacteriemonsters af rond de anus, in de mond en op de huid. Bevat het microbioom bij keizerkindjes doorgaans weinig vaginale bacteriën, bij de vier 'vaginaal gedoopte' keizerkindjes zaten die bacteriën er in de eerste geboortemaand wél. Maar of dat effect ook aanhoudt? En of dat daadwerkelijk een positieve uitwerking heeft op de gezondheid? Dat is nog onduidelijk. Zo worden van Maria's grote vervolgstudie pas in 2025 de eerste uitkomsten verwacht.
Dat hakt erin
Sommige onderzoekers (2) vinden zulk grootschalig onderzoek überhaupt veel te voorbarig. Ook al zou het microbioom van keizerkindjes anders zijn, dan hoeft dat volgens hen niet te komen door het gemiste vaginale kanaal, en is dat dus niet goed te maken met seeding. Zo krijgen vrouwen tijdens de keizersnee antibiotica, om de kans op ontsteking van hun wond kleiner te maken. Die antibiotica kunnen via de navelstreng ook het ongeboren kind bereiken. En zo'n antibioticakuur hakt behoorlijk in op mini's microbioom. En dat lijkt moeilijk weg te poetsen met een vaginaal doekje.
Ziekmakers
Britse artsen (3) waarschuwen bovendien dat seeding ook nog eens gevaarlijk kan zijn. Bij een keizersnee worden niet alleen 'goede bacteriën' in het geboortekanaal omzeild, maar ook eventuele ziekmakers zoals streptokokken en herpes. Ze begrijpen niet waarom ouders het risico zouden nemen daar hun kind alsnog mee in te smeren. Het lijkt dus raadzaam dit doekje voorlopig in de ring te gooien. Tegen mijn kennissen houd ik over deze vorm van zaaien dan ook mijn lippen stijf op elkaar.
1 Dominguez‐Bello et al. (2016). Partial restoration of the microbiota of caesarean‐born infants via vaginal microbial transfer. Nature Medicine. https://doi.org/10.1038/nm.4039
2 Stinson et al. (2018). A critical review of the bacterial baptism hypothesis and the impact of cesarean delivery on the infant microbiome. Frontiers in Medicine.
https://doi.org/10.3389/fmed.2018.00135
3 Cunnington et al., 2016. "Vaginal seeding" of infants born by caesarean section (editorial). BMJ.
https://doi.org/10.1136/bmj.i227
