Ze zijn het schoolvoorbeeld van een geslaagd influencer-koppel. Zij jazzzangeres en trompettist, met lang blond haar en een flinke dosis Haagse zelfspot. Hij type ruwe bolster blanke pit, een gespierde borstkas vol tatoeages, maar een hart van goud.
Alles delen
Op hun YouTube-kanaal vlogde het duo al jaren met succes over hun dagelijkse bezigheden. Van de vacuümpompbevalling van Jazzy-Silver en de aankoop van hun droomhuis tot de haartransplantatie van Sergio: geen avontuur te gek of Sergio en Renee deelden het met hun volgers. Enthousiast, onbevangen, openhartig. Totdat ze dit voorjaar nieuws kregen dat hun levensgeluk in één klap op losse schroeven zette.
Raar schijfje
'Ik had al eens iets in mijn borst gevoeld toen Sergio en ik samen onder de douche stonden,' vertelt Renee vanaf de bank in haar ouderlijk huis. Sergio, Jazzy-Silver en zij wonen tijdelijk bij haar moeder in totdat hun nieuwe woning wordt opgeleverd. 'We konden het schijfje allebei niet plaatsen, maar we zochten er ook niet echt iets achter.
Huge borsten
Het was vlak na mijn bevalling, mijn borsten waren huge en er zaten overal klieren. Het deed ook geen pijn, dus ik heb het vrij lang een beetje genegeerd. Pas begin dit jaar dacht ik: het zit me toch niet helemaal lekker. Ik heb mijn moeder laten voelen en zij zei dat ik bij de huisarts moest langsgaan, ook omdat ik wat vage klachten had.' Renee was bang dat ze de diagnose 'overspannen' zou krijgen als ze haar lijstje – moe, vergeetachtig, prikkelbaar – bij de huisarts zou oplepelen, dus ze gaf meteen aan dat ze zich zo niet voelde.
Geen zorgen
Bloedprikken dan maar, waar niets uitkwam. Toch fijn, maar vervolgens bedacht Renee: shit, alsnog vergeten te vragen naar die schijf in mijn borst. Een week later ging ze terug naar de huisarts, om het alsnog aan te kaarten, waarna hij uitgebreid onderzoek deed. Het leek volgens hem op een cyste, dat moest het bijna wel zijn, maar voor de zekerheid wilde hij toch een echo laten maken in het ziekenhuis: 'Maar maak je niet te veel zorgen, het is waarschijnlijk niks,' drukte hij Renee nog op het hart voordat ze wegging.
Rare vibe
'Ik was niet meegegaan, omdat er nog geen reden was om aan iets ernstigs te denken,' vertelt Sergio, terwijl Renee even met Jazzy-Silver in de achtertuin gaat ballen. 'Het zou een routineonderzoek zijn, maar naast de echografie moest Renee ook ineens een mammo-grafie en een punctie. Na afloop appte ze meteen dat ze een bepaalde vibe voelde bij de artsen, alsof er iets niet goed was.
Dat beeld
Nog diezelfde avond werd dat bevestigd door de huisarts, die na het eten belde. Ik was nog even met Jazzy buiten aan het spelen, Renee pakte haar telefoon binnen van de tafel, liep naar ons toe en gebaarde met haar hand voor haar borst van: hij moet eraf. Het was dus toch kanker. Dat beeld zal me altijd bijblijven.'
Complete paniek
Renee en Sergio leerden elkaar in 2009 kennen bij een talentenjacht, in de tijd dat Sergio nog vastbesloten was om het te maken als zanger. Volgens Sergio was het bij X Factor, Renee zweert bij Popstars. Er was chemie en zelfs een beetje vuurwerk, maar ze hadden allebei al een relatie, dus dan hou je het beschaafd. Daarbij: Sergio woonde in Tilburg en Renee in Den Haag, hij was een feestbeest en zij absoluut niet, dus dat zou sowieso nooit meer worden dan vriendschap.
Jaren appen
Ze bleven appen, niet zomaar een tijdje, maar jaren achter elkaar, met tussendoor één bezoek omdat de toenmalige vriendin van Sergio weleens wilde weten wie die appende meid eigenlijk was. 'In 2016 appte ik haar of ze een nummer met me wilde opnemen,' vertelt Sergio. 'Zij had op muzikaal gebied al veel meer gedaan dan ik: ze was achtergrondzangeres geweest van Thomas Berge en had een heel album opgenomen, dus ik was vereerd dat ze twee dagen later al op de stoep stond.
Officieel een stel
Van mijn kant waren er meteen weer kriebels, maar ik wist ook dat zij nog een vriend had. Ik ben een hoffelijke, romantische Italiaan, dus ik heb wel lieve dingetjes gezegd, maar me verder netjes gedragen totdat haar relatie uitging. Toen heb ik haar ondersteund. En veroverd, haha. Dat ging allemaal niet zonder slag of stoot, maar in februari 2017 was het eindelijk officieel: we waren een stel.'
Helemaal happy
In diezelfde maand eindigde de muzikale carrière van Sergio abrupt, want zijn stem hield er op onverklaarbare wijze mee op. Inmiddels gaat praten weer prima, maar zingen lukt niet, een medisch raadsel dat hand in hand ging met een liefdesleven dat floreerde als nooit tevoren. Al na drie maanden verkering trok Sergio bij Renee in, een halfjaar later ging hij voor haar op een knie, negen maanden later was Renee zwanger en weer anderhalf jaar later tekenden ze het contract van een nieuwbouwhuis in Den Haag. Alles op rolletjes, helemaal happy, een leven waar je meteen voor tekent.
Hartverscheurend
Het telefoontje van de huisarts zette alles op z'n kop, Renee achterlatend in een complete staat van paniek. Sergio: 'In haar hoofd was ze al bezig met haar begrafenis. Hartverscheurend is te mild om te beschrijven wat dat als partner met je doet. Ik voelde zo'n onmacht, verdriet en ook schuldgevoel, omdat ik dacht: geef mij die kanker maar. Onzinnige gedachtes, maar het schiet allemaal door je hoofd.
Uit haar tenen
Intussen moesten we wachten totdat Renee een PET-scan kreeg om te kijken of ze uitzaaiingen had. Dat kon vijf dagen later al, maar het leek een jaar. Toen de arts een paar uur na de scan belde met een positieve uitslag, kon Renee alleen maar halleluja roepen, dat kwam echt uit haar tenen.'
Vanalles regelen
Het leven van Renee en Sergio had in de eerste weken na de diagnose veel weg van de Python in de Efteling. Van links naar rechts, op en neer, hard en zacht. 'Ik was zo bang dat ik Jazzy-Silver
niet groot kon zien worden,' vertelt Renee. 'Dat was het eerste wat ik zei. Ik had een enorme paniekaanval en begon meteen op te sommen wat ik wilde regelen.
Video's opnemen
Ik wilde een slaapliedje opnemen dat ik voor hem heb geschreven. Ik wilde iemand zoeken die een simulatie kon maken van hoe hij eruit zou zien als hij ouder is, zodat ik toch een beetje zou meekrijgen. En ik wilde video's voor hem opnemen voor speciale gelegenheden, zodat ik hem dan toch zou kunnen feliciteren of troosten.'
Extra lading
De diagnose kanker heeft een extra lading als je moeder bent, vindt Renee. 'De gedachte dat Jazzy-Silver zou moeten opgroeien zonder mij, gaf extra veel verdriet. Maar ook dat ik zijn leven niet zou meemaken. En dat Sergio er dan ineens 'alleen' voor zou staan.
Niet die kant op
Er was meteen in het begin ook een gesprek met een specialist die voorlichting gaf over wat ons allemaal te wachten stond. Hij vertelde dat er ook een cursusprogramma was om ons te helpen bij het delen van het nieuws met Jazzy-Silver. Ik weet nog dat Sergio en ik elkaar aankeken met een blik van: wil jij dat? Zonder iets te zeggen, wisten we met een kneepje in elkaars hand al dat we die kant niet op wilden gaan.'
Vertellen hem niets
De visie van Renee en Sergio is dat er al genoeg ellende in de wereld is waar Jazzy later mee te maken krijgt. Renee: 'Als we ervan uitgaan dat ik dit ga overleven, dan hoeft hij niet nu al met allerlei drama geconfronteerd te worden. Waarom moet hij weten dat ik ziek ben? En wat moeten we zeggen als het fout gaat: "Mama wordt later een sterretje?" Dat gaat er bij mij niet in.
Speelse manier
Als hij er oud genoeg voor is, zullen we hem ongetwijfeld vertellen over deze periode. Maar dan is de diepere lading eraf, omdat het achter ons ligt. Op dit moment wil ik liever dat hij zijn eigen leven kan leiden, wat niet wegneemt dat we hem overal bij betrekken, maar dan wel op een speelse manier.'
Naar het ziekenhuis
Als Jazzy-Silver een keer mee moet naar een controle, zeggen Renee en Sergio wel gewoon dat ze naar het ziekenhuis gaan. 'Gelukkig heeft hij nog niet echt door wat dat inhoudt. Hij denkt: ze gaan zo vaak naar het ziekenhuis, het moet daar wel leuk zijn, haha.
"Mama, haartjes weg?"
Ik wilde ook niet dat hij me ineens met een kaal hoofd zou zien, dus hebben we gezegd dat mama naar de kapper ging en dat Jazzy-Silver mocht helpen. Mama had zin in een nieuwe coupe. De eerste plukjes heeft hij er zelf afgehaald met de tondeuse, wat hij vooral een grappig gebeuren vond: "Mama haartjes weg, waar zijn de haartjes nou gebleven?"
Gewoon mama
Omdat wij er normaal over doen, is het voor hem ook geen issue. Datzelfde geldt voor mijn pruik. Het is alsof hij niet eens meer ziet of ik kaal ben of haar op heb. Voor hem ben ik gewoon mama.'
Borsten eraf
Renee bleek hormonale borstkanker te hebben, wat betekende dat immuuntherapie geen optie is. 'Het behandelplan was: eerst vier zware chemo's, dan nog twaalf lichte kuren, daarna opereren,' vertelt Renee. 'Ik ben niet erfelijk belast, dus in principe hoeft alleen mijn rechterborst eraf. Maar als je eenmaal borstkanker hebt gehad, is de kans toch iets groter dat je het nog een keer krijgt.
Ik ben bang dat ik mezelf gek ga zitten maken door steeds aan mijn linkerborst te voelen: wat is dit bobbeltje, voel ik daar iets? Je vertrouwt je eigen lijf niet meer, daarom heb ik besloten om allebei mijn borsten te laten amputeren. Dan weet ik dat ik de kans zo klein mogelijk heb gemaakt dat de kanker terugkomt. Deze hel wil ik niet nog een keer meemaken.'
In de overgang
Omdat de kanker niet genetisch bepaald is, mogen de eierstokken van Renee wel blijven zitten. 'Ik dacht eerst: oké, dat is mooi, maar dat betekent niet automatisch dat ik nog op de natuurlijke manier kinderen kan krijgen. De chemo zorgt er waarschijnlijk voor dat ik blijvend onvruchtbaar ben en ik krijg ook nog elke maand een prik om me in de overgang te houden, om de hormonen in mijn lijf te reguleren.
Eitjes invriezen?
Sergio en ik moesten daarom in korte tijd beslissen of we eitjes wilden laten invriezen of niet. Dat was een lastige kwestie, omdat er zo veel meespeelde. Zo heb ik hormoongevoelige tumoren en om eitjes te laten invriezen hadden ze juist hormonen bij mij moeten inspuiten om eitjes te oogsten.' Dat vond Renee een eng idee en de chemo zou daardoor ook nog een paar weken uitgesteld moeten worden, terwijl zij er het liefst zo snel mogelijk mee wilde beginnen.
Enigst kind
'Los daarvan krijg ik na mijn behandeling nog vijf tot tien jaar antihormoontherapie, wat betekent dat ik in het uiterste geval pas op mijn 41e kan proberen om weer zwanger te worden. Dat zou ook niet zonder risico zijn, want als je een kind draagt, maak je veel hormonen aan. Het risico bestaat dat de kanker dan weer terugkomt. Het zou dus veiliger zijn om dat door een draagmoeder te laten doen. We hadden het geluk dat mijn moeder, zus en schoonzus dit voor ons hadden willen doen, als we dat echt hadden gewild. Maar het had allemaal zo veel consequenties dat we uiteindelijk hebben besloten dat we ook blij zijn met Jazzy-Silver als enig kind.'
Schuldgevoel
Ondanks alle verdriet en commotie merkt Jazzy-Silver volgens Renee en Sergio weinig van het ziekteproces van Renee, behalve dan dat zijn moeder meer thuis is dan normaal. 'Dat vindt hij alleen maar leuk,' lacht ze. 'Ook omdat zijn oma nu steeds voor hem paraat staat. Het is een geluk dat we voordat ik de diagnose kreeg al bij haar zijn gaan wonen vanwege de bouw van ons nieuwe huis.
Weer een gezin
Mijn oudste zus heeft baarmoederhalskanker gehad, wat ze gelukkig heeft overleefd, en daarvan weet ik nog dat mijn moeder en ik ons soms afvroegen of ze wel zat te wachten op onze vragen en hulp, of het misschien liever alleen met haar naasten wilde verwerken. Nu hoeven we er niet over na te denken. We zijn samen met mijn moeder weer even één gezin. Dat voelt fijn.'
Vaak moe
Tegelijkertijd is er ook een knagend schuldgevoel, omdat Renee merkt dat ze het steeds lastiger vindt om voor Jazzy-Silver te zorgen. 'Hij is een ondernemend ventje en heeft af en toe een uitlaatklep nodig. Die kan ik hem op dit moment niet geven. Het is niet zo dat ik voor pampus op de bank lig, maar ik ben wel vaak heel moe.
Slechte moeder?
Gelukkig hebben we een grote tuin waar hij in kan losgaan, maar ik voel me alsnog vaak een slechte moeder omdat ik niet veel met hem onderneem. Mijn omgeving zegt steeds dat ik me niet druk hoef te maken, omdat hij dit zelf niet zo zal ervaren of onthouden. Maar ik vind het wel fijn dat hij ook nog twee of drie dagen naar een gastouder gaat, want dan is hij bezig met andere kinderen en kan hij actief spelen.'
Samen sterk
Inmiddels heeft Renee alle chemo's achter de rug en is het wachten op het moment dat ze fit genoeg is voor de operatie. Dat zal ook weer een spannende tijd worden, maar Renee en Sergio gaan moedig voorwaarts. Samen sterk is hun motto, want of het nu goede of slechte tijden zijn, met z'n tweeën kunnen ze de wereld aan.
Door met vloggen
'Dat zit deels in ons karakter, maar het helpt ook dat we veel zijn blijven praten,' zegt Sergio. 'Met elkaar, maar ook met de mensen om ons heen. En met onze volgers, want Renee zei ongeveer een maand na de diagnose zelf: "We vloggen over alles, dus laten we dit dan ook maar delen." Daarna zijn we op een bankje gaan zitten in het Zuiderpark en hebben we op camera ons hele verhaal gedaan. Dat luchtte enorm op, ook omdat we zo veel lieve reacties kregen.'
Knallend 2022 in
Verdriet mag er zijn, gehuild wordt er zeker, maar de blik is gericht op de toekomst. Een extra feestelijke kerst om het leven te vieren, knallend 2022 in, op naar een nieuw jaar met hopelijk alleen maar zorgen over de inrichting van hun nieuwe huis. 'Er kan natuurlijk altijd nog iets misgaan, maar in mijn hoofd is er steeds een stemmetje dat zegt: verdomme, ik ga dit overleven,' zegt Renee met opgeheven hoofd.
Positief blijven
'Het glas is altijd halfvol, zelfs in de zwartste situaties probeer ik naar de positieve dingen te kijken. Toen het laatst over onze hypotheek ging, zei ik dat het een geluk was dat de kanker pas in mei is ontdekt, anders hadden we ons huis niet eens kunnen kopen. Het klinkt gek, maar ik denk dan echt: dat is maar weer een geluk.'
Interview: Fleur Baxmeier. Fotografie: Brenda van Leeuwen
