Met de wijsheid van nu had ik al mijn babyspullen tweedehands gekocht. Hoe vaak en vooral hoe snel iets achteruitging met een baby erin, is echt ongelooflijk. Kots, poep, eten en een combinatie van dit alles. Ik kan me inmiddels heel goed voorstellen dat de baby-industrie de meeste lucratieve ter wereld moet zijn. Handig gebruikmakend op de nesteldrang die de meeste moeders voelen. En een vader (ik dus) die er als een mak schaap achteraan hobbelt.
De wei waar dit schaap ging grazen lag in Kesteren. Iedere aankomende ouder moet vast al een keer gespamd zijn met dit bedrijf met wit en roze letters. Ze claimen de grootste babyshop van Europa te zijn. Dan weet u waarschijnlijk wel over wie ik het heb.
Dit is trouwens ons best gelezen artikel: Baby uitzetlijst: de complete checklist
Tsunami van babyspullen
We kwamen aan in enorme winkel in de middle of nowhere. Van spuugdoekjes tot automatische schommelaar. Van babygym tot bijtspeeltje. Bij de eerste stap voelde het alsof er een tsunami van babyspullen op me afkwam. Totaal verloren liepen mijn flink zwangere vrouw en ik rond in een wereld die nog totaal onbekend voelde.
Gelukkig zag een medewerkster onze paniekerige blikken toen ik een babywagen wel in-, maar niet meer uitgeklapt kreeg. Dit meisje, keurig in zwarte rok en witte blouse, moest minstens tien jaar jonger zijn dan wij. Alleen leek het wel alsof ze zelf al tien kinderen had gekregen. 'Let op de de dikte van de wielen. Kijk deze kap. Dit mandje is ook wel handig voor de boodschappen. Wat dacht je van een koffiehouder? En misschien wanten die permanent vastzitten aan de stang?'
Tip! Getest: de beste (3-in-1) kinderwagens van 2024
Fictieve weggetjes
Mijn vrouw moest even zitten. Niet vanwege haar flinke buik, maar omdat het haar simpelweg te veel werd. Uiteindelijk werd 'de Ferrari onder de kinderwagens' voorgereden. Ik vroeg nog of ie ook optrok in een paar seconden, maar daar werd niet om gelachen. Als jonge vader mocht ik een parcours afleggen met de nieuwe wagen. Er werd een zware zak ingelegd (ik had mijn kind wel knapper ingeschat) en mocht lopen over fictieve weggetjes met stenen, met kiezeltjes, met zand en ik mocht een bospad over.
Daar stond ik dan. Een man van in de 30 met een kinderwagen van 1400 euro met daarin een zware zak. Dit was mijn leven nu. Terwijl ik de wagen voortduwde over het parcours, probeerde ik me voor te stellen dat dit toch echt ik was over een paar maanden. Ik hoopte dat mijn dochter net zo vredig zou slapen als de zak, maar na drie rondjes was ik toch echt wel uitgewandeld.
Lees ook: Kinderwagen kopen: waar let je op?
Wel serieus nemen
Mijn vrouw stak twee duimen omhoog en ik was blij dát we eindelijk een keuze hadden gemaakt. Maar daarna konden we door naar de autostoeltjes en begon het feest opnieuw. Het meisje vroeg of onze auto wel Isofix had. 'Is dat het nieuwe hondje van Asterix en Obelix?', antwoordde ik. Er werd weer niet gelachen.
De boodschap was duidelijk. Ik moest de wereld van babyspullen wel serieus nemen. We besloten om alles even te laten bezinken, maar een dag later wisten we het zeker; we wilden de Ferrariwagen en de Isofixstoel. Ook al had onze auto geen Isofix.'
Meer columns van Lucas lezen? Dat kan hier.