'Het lijkt net alsof over een paar minuten de makelaar daar op de stoep staat, zo strak en schoon is het daar. En ze hebben ook twee jonge kinderen!' Mijn vrouw is net een paar minuten ervoor op bezoek geweest bij de buren. In haar stem klinkt een mix van verbazing en frustratie.
Ik voel totaal met haar mee. Bij ons thuis voelt het net alsof we uit een schilderij van Jan Steen zijn geslopen. Je loopt met tangopasjes over de vloer, omdat je anders op de Duplo trapt. De uitspraak 'ah, daar is dat poppetje heen' kan ik dromen. Ergens in de bank vind ik altijd wel een verloren kinderonderbroek – of sok (de bodem van de wasmand heb ik sinds de geboorte van Koosje überhaupt niet meer gezien, maar dit terzijde).
Lees ook: Opgeruimd staat netjes: deze tips en speelgoedopbergers gaan je helpen
Baby die past in het interieur
Ik ben altijd gefascineerd hoe andere gezinnen dit doen. Waar halen zij in vredesnaam die geordendheid vandaan? 'Mare, Thijmen en Tessel zijn voorbij gelopen, opschieten', is bij ons een gevleugelde uitspraak om de tijd aan te duiden. Vrij vertaald; de buurkinderen zijn allang onderweg naar school en jullie zijn nog in pyjama's die onder de yoghurt zitten.
We hoopten dat de komst van kinderen de netheid van sommige buren zou veranderen. Zo is het huis van onze overburen net een modern museum. Tijdens een bezoekje met dochter Fiep hield ik mijn armen als een soort dwangbuis om haar heen, bang dat zij een of ander kunstwerk om zou mieteren.
Sinds een half jaar hebben de overburen een baby. Ik verwachtte dat de woonkamer zou worden overgenomen door de kleine spruit. Maar die blijkt zich naadloos aan te passen aan het interieur.
Lees ook: Kinderkamer inrichten voor je peuter: inspiratie en tips
Mijn poetsmanie
Nu is het gekke dat mijn bijnaam Tante Poets is. Ik hou van opruimen en heb een hekel aan vlekken. Zo loog ik ooit bij de eerste romantische etentje met mijn vrouw dat ik het totaal niet erg vond dat mijn blouse rode spetters bevatte van de spaghetti. Mijn vrouw vond zeurende mannen over vlekken namelijk niet aantrekkelijk.
Ik heb mijn ware schoonmaakaard maar kort kunnen verbergen. Maar mijn poetsmanie is echt gestopt sinds de komst van mijn tweede kind. Ik ben gewoon niet opgewassen tegen de eindeloze stroom van speelgoed, was, etensresten, stift, klei, snot en slijm.
Lees ook: Huishoudelijke klusjes per leeftijd (al vanaf 2 jaar!)
Boenen met aceton
Nu is het lastige dat we vanwege een verbouwing tijdelijk in het huis wonen van een bevriend stel met jonge kinderen dat op wereldreis is. Ook zij hebben een geweldig opgeruimd huis. De score sinds we hier vier weken wonen: jongste dochter Fiep is door het kinderbed van hun zoon gezakt. Dit bleek een erfstuk te zijn van oma. In het keukenblad van natuursteen zitten grote witte zeepvlekken die er nooit meer uitgaan.
Het ergste van allemaal: deze mensen hebben een brandschone witte eettafel. Wít! Met jonge kinderen! Gisteren vonden mijn meiden het leuk om mijn nagels daarop te lakken. Vandaag sta ik met zweet op mijn voorhoofd de tafel te boenen met aceton. Hoe dit huis er over acht weken uitziet weet ik niet. Wat ik wel weet: Tante Poets is terug!
Meer columns van Lucas lezen? Dat kan hier.
