Ik hoop niet dat je net zit te eten bij deze column, want aan dit epistel zit een luchtje. Ik wil het namelijk gaan hebben over poep en dan vooral kinderpoep. Voordat ik twee dochters kreeg, dacht ik dat ontlasting bruin van kleur was en enigszins vast van vorm. Dat kon wel eens veranderen na een avondje Aziatisch eten of een flinke kater, maar dat was het dan ook. Dit blijkt een misvatting.
Buitenaards
Poep komt in vele vormen en kleuren, blijkt nu na jarenlange kinderpoepervaring. Dat begint al in de eerste week. De eerste ontlasting van je pasgeborene heeft een poepchique naam: meconium. Dit is een soort teerachtig, zwart goedje dat kleeft. Ik vond het er bijna buitenaards uitzien. Alsof een astronaut het had meegenomen uit een verlaten planeet in het heelal. De fijnste bijkomstigheid was dat dit plakkerige spul volkomen geurloos was. Ik haalde opgelucht adem.
Ik had de horrorverhalen gehoord van spuitpoep en volledig doorgelekte kinderen. Na de geboorte van dochter één dacht ik dan ook: stront aan de knikker. Maar dit was een makkie. Dat meconium bleek een boobytrap. Ik snap nu waar de uitdrukking zeven kleuren stront schijten vandaan komt. Die moet bedacht zijn door een man of vrouw met kinderen. De luiers in Huize Van de Meerendonk waren niet aan te slepen. De kleur varieerde van groen bij spinazie tot oranje bij wortels. En alles ertussenin.
Lees ook: Van knalgeel tot donkergroen, wat betekenen verschillende kleuren babypoep?
Papa poep
Om onduidelijke redenen hadden mijn dochters de gewoonte om zich altijd bij mij helemaal onder te poepen. En daarna heel hard te lachen. Er is een foto van mij dat ik heel geduldig de luier van mijn dochter verwissel. Ik doe dit met veel liefde en tederheid. Een heerlijk moment voor dochterlief om te ontspannen en om zich klaar te maken voor een lading diarree.
Haar vizier stond op mij gericht, want mijn hele rechterhand en -arm zaten onder de bruine smurrie. 'Papa poep', schaterde mijn dochter. Ooit keek een vriendin vol walging naar mij, toen ik de drol van mijn hond opruimde. 'Wacht maar tot je een kind krijgt. Dan is dit een peulenschil', grijnsde ik. Nu ze zelf moeder is (en ook een hond heeft) beaamt ze dit volledig.
Lees ook: Getest: dit zijn de beste luiers
Van voren naar achteren
Terug naar de poep van de dochters. Los van wat eruit komt, was het schoonmaken van de dames ook een ding. Zoals je je misschien kunt voorstellen, ben ik niet opgegroeid met de vulva en de vagina. Dus had ik ook totaal geen idee hoe je zoiets goed schoonmaakt. Iets wat wel essentieel is, benadrukte mijn vrouw keer op keer.
Want een slechte poetsbeurt kan bij een vrouw voor vervelende infecties zorgen (ik kende alleen een blaasontsteking). De kraamhulp liet het mij zonder veel opsmuk zien. 'Je klapt de schaamlippen open, haalt het doekje erlangs en checkt het resultaat.' Ze viel even stil. 'En het aller-, aller-, allerbelangrijkste; altijd van voren naar achteren vegen.'
Lees ook: Leer je kind zijn billen afvegen in 7 stappen
Blote hand
Nu, na jaren training en ondergepoept worden, ben ik immuun geworden voor elke vorm van ontlasting. Zo had mijn jongste dochter een tijdje terug in bad gepoept (doet ze anders nooit, moet je dan zeggen). Met mijn blote hand pakte ik de drol en smeet hem met veel gevoel in het toilet. Vol trots keek ik ernaar, toen de ontlasting richting het riool spoelde. Ik ben inderdaad papa poep.
Meer columns van Lucas lezen? Dat kan hier.
