Mijn vader is vorige week overleden. Mijn moeder en ik hielden hem stevig vast terwijl hij zijn laatste momenten beleefde. Het is hartverscheurend, maar tegelijkertijd troostend dat we bij hem konden zijn.
Voorgoed verdwenen
Terwijl ik diep in de nacht naar huis rijd, dwalen mijn gedachten af naar de uitdaging die voor me ligt: hoe vertel ik morgen aan mijn twee dochters dat hun opa niet meer bij ons is? Zullen ze begrijpen dat iemand voorgoed verdwijnt als hij dood is?
De volgende ochtend word ik gewekt door het vrolijke geluid van mijn dochters. ,,Mama, slaap je nog?!", roepen ze, zich van geen kwaad bewust. Ik weet dat ik ze moet vertellen over het verlies van hun opa. ,,Ik moet jullie iets vertellen", begin ik aarzelend. ,,Opa is vannacht overleden."
Lees ook:https://www.oudersvannu.nl/kind/rouw-bij-kinderen-zo-help-je-je-kind-omgaan-met-verdriet~3b8f78aRouw bij kinderen: zo help je je kind omgaan met verdriet
Mijn oudste dochter kijkt me met grote ogen aan. ,,Dood?", vraagt ze met ongeloof. Het blijft een tijdje stil. Dan zegt ze plotseling: ,,Maar dan wordt er toch weer een nieuw kindje geboren?" Mijn jongste dochter kijkt verbaasd. ,,Waar is opa nu dan?", vraagt ze. ,,Hij ligt in een kist, schat", antwoord ik, mijn tranen wegslikkend.
Waarom in een kist?
,,Waarom?", vraagt ze verwonderd. ,,Omdat... ja, waarom eigenlijk", denk ik hardop. ,,Omdat mensen die dood zijn in een kist worden gelegd, zodat ze rustig kunnen slapen", verzin ik snel. ,,En waar gaat hij nu naartoe?", vraagt mijn oudste dochter opnieuw. ,,Hij wordt gecremeerd", antwoord ik, wetende dat ik dit moet uitleggen.
,,Wat betekent dat?", vragen ze tegelijk. ,,Dat betekent dat hij een soort oven ingaat, een soort open haard", leg ik uit. ,,Een oven?! Wie wil dát nou?!", roept mijn jongste dochter geschokt uit. ,,Kunnen we hem nog even bellen?", vraagt ze hoopvol. ,,Hij is dood, schat. Hij is er niet meer", probeer ik uit te leggen. ,,Oké, dan pluk ik bloemen voor hem", zegt ze vastbesloten.
Lees ook: Kinderboeken over de dood: de mooiste tips per leeftijd
Gratis gebakjes
Op de dag van de crematie dragen mijn dochters, samen met de rest van de familie, de kist met opa. Ze luisteren aandachtig naar toespraken die ze niet begrijpen en spelen onbezorgd op de trappen van het crematorium. Wanneer ze de tafel met gebakjes zien, roepen ze uit: ,,Mogen we dit allemaal opeten? Zijn al deze gebakjes gratis?!"
Als we thuiskomen en ik me vermoeid en verdrietig voel, zie ik vanuit mijn ooghoek dat mijn oudste dochter een grote gesloten doos de kamer in duwt. Uit de doos klinkt een zachte stem: ,,Ik ben dood! Ik ben opa!" Waarop haar zusje zegt ,,Wacht even, ik zet de oven aan!"
