'Voor het ouderschap was ik behoorlijk ambitieus: ik werkte voor een groot consultancybedrijf en vertrok later naar China - waar onze eerste geboren werd - voor een leiderschapstraineeship bij een groot techbedrijf. Werkweken van zestig uur of meer waren geen uitzondering en dat was oké, ik kreeg energie van mijn werk en genoot van mijn klim op de carrièreladder.
Als ik het maar goed organiseer
Door wat ik om me heen zag en wat ik las over ouderschap, dacht ik dat het krijgen van kinderen geen problemen zou opleveren. Ik dacht: als ik het maar goed organiseer, dan kan ik een goede moeder én een ambitieuze werknemer zijn.
Hoe goed ik het ook had uitgedacht, de realiteit was anders. Onze kinderen waren slechte slapers - we hebben zes jaar gebroken nachten gehad - en ik had géén idee van de transitie die bij het ouderschap hoort. Ik was in een klap een compleet ander mens met andere doelen en prioriteiten dan voorheen.
Ook was ik ervan uitgegaan dat mijn man en ik gelijkwaardig zouden blijven: voor het ouderschap werkten en verdienden we evenveel. Maar doordat ik verlof had en borstvoeding gaf, groeide dat al vanaf het begin scheef.
Lees ook: Puberteit heftig? De verandering van vrouw naar moeder is net zo ingrijpend
Ik zei: 'Ik stop ermee'
Toen onze tweede geboren werd, was ik zelfstandig ondernemer. Het was mijn eigen keuze om na tien weken weer te gaan werken.Toch zei ik al vrij snel tegen mijn man: ik stop ermee.
Ik trok het niet om alles tegelijk te zijn en het was alsof ik op alle vlakken faalde: op mijn werk, in mijn relatie en in de moederrol was ik niet wie ik wilde zijn. Ik wilde voor één ding kiezen, zodat ik daar dan in ieder geval goed in was.
Mijn man zei meteen 'nee', omdat hij niet wilde dat hij de enige kostwinner zou zijn en ook tijd met de kinderen wilde doorbrengen. Daarnaast was hij ervan overtuigd dat het me niet gelukkig zou maken.
Eerst was ik boos en teleurgesteld, ik voelde me niet gehoord en niet begrepen en dacht: zie je dan niet hoe zwaar ik het heb?
Kantelpunt
Uiteindelijk heeft dat gesprek een heel proces in gang gezet. Ik begon me te verdiepen en leerde over matresentie, de verandering van vrouw naar moeder, wat echt een kantelpunt was. Ik dacht: ik ben niet gek, dit is waar ik middenin zit.
De hoge maatschappelijke verwachtingen van een vrouw die én carriere maakt én de perfecte moeder is, staan haaks op elkaar. Daaraan kun je niet voldoen.
Ik ging met meer compassie naar mezelf kijken en heb handvatten aangegrepen om de situatie thuis te veranderen. Toen de derde kwam, want onze wens voor een groot gezin bleef, hebben we het heel anders aangepakt. Mijn man nam meer verlof en onze verwachtingen waren realistischer.
Inmiddels hebben we de zorg- en werktaken wel eerlijk verdeeld en denk ik er niet over om te stoppen met werken. Ik ben zelfs mijn tweede bedrijf gestart.
Lees ook: Taakverdeling thuis: zo maak je van de to-dolijst in je hoofd een gedeelde verantwoordelijkheid
Vertekend beeld
Achteraf gezien had ik een vertekend beeld van het ouderschap. Later hoorde ik van oud-collega's dat ze twee au pairs hadden om het thuis rond te breien, iets waar ik eerder geen weet van had.
Zelf ben ik nu graag eerlijk over alle aspecten van het ouderschap. Had ik maar iemand in mijn omgeving gehad die dat destijds ook was. Dan had ik geweten dat het normaal was om het gevoel te hebben te falen op alle fronten en om er zelfs over na te denken om te stoppen met werken. Al ben ik tot de dag van vandaag blij dat ik dat nooit heb gedaan.'
Via haar Instagram-account @matermorphosis deelt Babette informatie en tips die (aanstaande) moeders helpen om hun veranderende identiteit beter te begrijpen.
We publiceren iedere zondagavond een nieuwe aflevering in deze rubriek, eerdere interviews lees je in ons dossier Had ik maar. Heb je ook een levensles over het ouderschap die je wilt delen met andere ouders? Mail oproep@oudersvannu.nl
