- 01.
Agnes: 'Ik werk zelf op een kinderdagverblijf en stuur ouders regelmatig een foto vlak nadat er zich zo'n drama heeft afgespeeld. Wellicht kunnen ze dat bij jou ook doen. Dat zit je met een fijner gevoel op je werk. Je zou ook een gedragen T-shirt van jezelf mee kunnen geven, daar kan hij dan even aan ruiken, dat kan hem troost en veiligheid bieden.
Sommige ouders tekenen een hartje op de arm (hand werkt niet in verband met handen wassen) van hun kind, dan kan het kind daarnaar kijken als hij je mist. En dan ook een hartje bij jezelf zodat jullie 'verbonden' zijn. En als laatste tip: bagatelliseer het verdriet niet. Zeg dat het er mag zijn en dat je hem weer komt op halen. Gevoelens uiten is bij kinderen zo belangrijk!'
Lees ook: Omgaan met een verdrietig kind - 02.
Marijke: 'Wij hebben doorgezet, hij wilde absoluut niet. Ben blij dat het gelukt is. We namen niet te lang maar ook niet te kort afscheid. Zwaaiden nog even naar het raam. Vervolgens nam juf ons zoontje apart en liet hem kaarten zien over wat ze zouden doen die dag en wanneer ik weer kwam ophalen. Daarna afleiding en lekker aan de slag. Ik kreeg altijd een appje met een foto en een getroost en blij kindje.'
- 03.
Evelien: 'Herkenbaar, mijn oudste deed dit ook… Een keer zei een leidster: 'Blijf even achter de dichte deur (zonder glas) staan, dan hoor je dat het over is. Zij begreep mijn nare gevoel met weggaan. En inderdaad: na twee tellen stopte ze met huilen en binnen 5 minuten hoorde ik haar spelen.'
- 04.
Elvira: 'Mijn zoon (nu 8) deed hetzelfde toen hij 2 jaar was. Ik zei: 'Als je een week niet huilt als mama weggaat, krijg je een cadeautje. Hij stond mij lachend voor het raam uit te zwaaien. Wat een boef, maar daarna is het altijd goed gegaan en ik ging heerlijk weg. De moeite waard zou ik zeggen.'
- 05.
Rowena: 'Ik zou mijn kind dan niet meer naar de kinderopvang brengen en kijken hoe het financieel mogelijk kan worden om thuis te blijven tot ze naar de peuterspeelzaal en daarna basisschool gaan. Ik denk dat een kind niet zomaar naar de opvang wil. Ik ben nu zwanger van mijn eerste, en dit zegt mijn gevoel.'
Lees ook: Naar de peuterspeelzaal, wat kun je verwachten? - 06.
Desiree: 'Oh zo herkenbaar! Inmiddels zijn ze 5 en 6 jaar, maar oh… wat een strijd heb ik gehad. Van huilen en krijsen tot aan me vastklampen. Allerlei manieren geprobeerd, maar vooral volhouden! Nu hebben ze het zo naar hun zin dat ik ze bijna niet meer mee naar huis krijg.'
- 07.
Sandra: 'Bij onze dochter (3,5 jaar) is het sinds een aantal weken ook weer raak op de opvang. Het zijn fases, maar kunnen lang duren. Ik ga nu mee naar binnen en samen hangen we haar jas en tas op. Daarna vraag ik waar ze wil spelen. Ik loop even mee en ga dan even samen met tekenen of lezen. Kost maar een paar minuten maar daarna is het meestal goed en kan ik rustig gaan. Dochter blij, juf blij en ik blij.'
- 08.
Lisz: 'Er kan best iets vervelends zijn voorgevallen op de opvang. Ze zijn nog zo jong en kunnen zich nog niet zo goed uitten. Bij mijn dochter (2,5 jaar) was er ook iets aan de hand. Na veel doorvragen bij mijn dochter ben ik erachter gekomen wat het was. Ik heb daarna met de juffen gesproken, dat weer uitgelegd aan mijn dochter en sindsdien gaat ze er weer graag heen.'
- 09.
Marloes: 'Na een half uurtje weer ophalen en dat opbouwen naar een uur etc. Dat werkte bij ons super goed!'
- 010.
Angelka: 'Opvangsysteem op de schop. In Zweden op onze opvang ga je als ouder de eerste weken hele dagen mee met je kindje totdat het zich veilig voelt en daarna nooit huilend naar school gaat. Een wereld van verschil! En vergeet niet dat baby's in Zweden pas met 1 jaar naar de opvang gaan. En de ouders genoeg vrije uren krijgen om dus thuis te zijn het eerste jaar.'
Lees ook: Wet kinderopvang: dit zijn de regels voor 2025 - 011.
Shannon: 'Heel veel kinderen hebben dit, ik werk op een peutergroep en het klinkt raar maar het is echt weg zodra ze de ouders niet meer zien. Goed voorbereiden, knuffel mee en vooral niet te lang blijven hangen zijn eigenlijk de enige tips die ik heb. En voor je eigen gevoel kun je altijd even bellen na een half uurtje. Dan vertellen ze je waarschijnlijk dat het allemaal zo klaar was.'
- 012.
Karlijn: 'Inmiddels mogen ouders weer op de groep komen. Ga mee naar binnen en laat je kind even wennen aan de omgeving. Ga samen spelen en dan weekt hij al een beetje los en groeit zijn zelfvertrouwen in de 'nieuwe' plek. Zorg dat je het afscheid niet te lang maakt. Vertel rustig en duidelijk wat er gebeuren gaat:
'Mama gaat werken, jij mag hier spelen bij de juf. In de middag komt mama/papa je weer ophalen en gaan we samen naar huis. Ik hou van je, kus.' En ga dan ook echt weg of nog even buiten zwaaien. Als je langer blijft wanneer je kind huilt, dan wordt het een middel om jou langer te laten blijven en zal je kind het vaker inzetten. Zo kom je in een cirkel terecht.' Lees ook: Kinderopvang: kinderdagverblijf voor je kind - 013.
Chiara: 'Blijf na het afscheid nog even in de hal/gang van het kinderdagverblijf (wel uit het zicht van je kind). Na een paar minuutjes kun je even via het raam naar binnen spieken, dan zie je met je eigen ogen dat je kind alweer aan het spelen is en het verdriet dus echt niet lang duurt.'
- 014.
Jennifer: 'Doorzetten, en kort afscheid nemen. Mijn oudste heeft anderhalve week gehuild en geschreeuwd bij de basisschool, ik ging er zelf huilend van naar huis, zo onnatuurlijk en tegen je moederinstinct in om ze zo achter te laten. Maar echt… jij kan het duizend keer moeilijker maken voor de kleine als je blijft hangen, hem zielig gaat vinden en je eigen verdriet laat zien op dat moment. Mijn dochter gaat nu met veel plezier en heeft veel vrienden en vriendinnen.'
- 015.
Sheila: 'Bij ons is het ook voorgevallen. Huilend in de auto. Uiteindelijk naar een andere opvang gegaan. Geen problemen meer gehad. Ligt waarschijnlijk echt aan de opvang. Hij voelt zich daar niet op zijn gemak. Soms kun je niet plaatsen waarom. Maar ga op het gevoel van je kind af. Hij moet daar de hele dag zitten dus is een fijne plek belangrijk.'
- 016.
Leoniek: 'Volhouden! Het is heel logisch dat hij niet wil, thuis is het toch altijd leuker en beter? Een compliment voor jou als moeder dat hij graag thuis wil zijn!'
- 017.
Senna: 'Wij zijn overgestapt naar een gastouder. Nooit meer problemen gehad daarna.'
Lees ook: Gastouderopvang: waar let je op?
/1709b1efb83742f4b15436d3275c32c6/image.jpg)
/67fe9a5b2c28441990dbc18db9a2feaf/image.jpg)
/056bead950914cbc936c262c5b2966df/image.jpg)
/4a642a9e83284c7f9655e4b8c2f512bd/image.jpg)
/090dcaf445074a629e6598def0ecffa7/image.jpg)
/4f767663634a43459942a5ab18d3f51c/image.jpg)
/6a001365509c43f1829781db94011d64/image.jpg)
/8cb67747b09b438fbb4d4a479c57f22f/image.jpg)
/ad24e9908bda4174b18fa339e6a16f6e/image.jpg)
Bron: Facebook Ouders van Nu – Beeld: Kim Krijnen (Fotografiekimkrijnen)
