'Terwijl de andere meiden in mijn zwangerschapsyogaklas giechelden over hun zogenaamde awkward zwangerschapskwaaltjes, hield ik wijselijk mijn mond. De een kon alleen nog aan snoepbeertjes denken, de ander had ineens twee bh-cups groter en weer een ander vertelde over haar enorm gestegen libido. Had ik dat maar. Maar nee: ik lag al weken met een icepack tegen mijn achterste aan.
Lees ook: Van aambeien tot zwangerschapsdementie: alle zwangerschapskwaaltjes waar je last van kunt krijgen
Bloed bij de ontlasting
Toen ik ongeveer 25 weken zwanger was van mijn tweeling, voelde ik iets geks. Ik had al een tijdje last van obstipatie, maar dit vond ik niet zo spannend. Toen ik ineens wat bloed in mijn ontlasting zag en het ook begon te branden aan de achterkant, maakte ik me toch zorgen en ben ik naar de verloskundige gegaan.
Ik had veel last van mijn hormonen en dacht meteen dat er iets mis zou zijn met mijn kindjes. De verloskundige begon te lachen toen ik haar vertelde over mijn klachten. Ik kon haar wel wat doen. ,,Mevrouw, u heeft last van aambeien", zei ze vervolgens met een pokerface. Rood als een boei werd ik. Met een zalfje in mijn tas ging ik weer naar huis.
Lees ook: Obstipatie tijdens zwangerschap: 7 tips
2,5 liter water per dag
Ik durfde er niemand over te vertellen, zelfs mijn man niet. Het zalfje deed ik in een ander doosje en dat verstopte ik onderin een la. Aambeien zijn een groot taboe onder zwangeren, volgens mij. Ik las dat 85 procent van de zwangere vrouwen er last van heeft, maar ik hoor er nooit iemand over. Dat ik het gevoel had dat ik op drie cactussen had gezeten, hield ik maar voor me.
Het zalfje maakte weinig verschil, maar icepacks wel. Als ik alleen thuis was, lag ik negen van de tien keer met een icepack tegen mijn achterste. Nu kan ik erom lachen, maar toen echt niet. Pas na een gesprek met een diëtist voor een speciaal dieet en toen ik begon met 2,5 liter water per dag drinken, leek het minder te worden. Wat een opluchting!'
Lees ook: Aambeien tijdens de zwangerschap
