Teruglezen? Zo verliep de eerste kraamweek van Anja bij dit gezin: Kraamwerk: 'Ik feliciteerde én condoleerde haar'
'Toen ik opnieuw een aanmelding kreeg van dit gezin, voelde dat meteen bijzonder. Ik wist hoe groot de wens was om nog een kind te krijgen, maar ook hoe spannend het voor hen zou zijn. Er was nooit een duidelijke oorzaak gevonden voor het overlijden van hun eerste kind. Ze moesten het doen met de verklaring 'pech'. Dat maakte een volgende zwangerschap extra beladen. Elke echo, elke schop, elke stilte in de buik, alles telt nu dubbel.
Ik vond het heel fijn dat ze mij opnieuw vroegen. Dat ze dat vertrouwen voelden, ondanks het feit dat onze vorige week samen een van de zwaarste uit hun leven was geweest. We hadden toen een bijzondere klik. Er hoeft nu niks te worden uitgelegd, dat geeft rust.
Ook een lege plek
De weken voorafgaand aan de bevalling waren spannend voor het gezin. Rond de termijn waarop het de vorige keer misging, was de onrust duidelijk merkbaar. Gelukkig werden ze goed begeleid in het ziekenhuis en werd bij elke twijfel direct gehandeld. Dat gaf hen houvast.
De kraamweek voelde direct vertrouwd. Je bouwt in die eerste week na verlies een band op die je niet meer kwijtraakt. En nu was er vreugde. Een gezonde jongen, een broertje. Maar ook een lege plek. Het was duidelijk voelbaar dat hun eerste zoon erbij hoorde. Hij werd genoemd, zijn naam werd uitgesproken. Hij was er. Niet fysiek, maar wel écht aanwezig.
Lees ook: Wat betekent het om een regenboogbaby te krijgen?
Dubbel gevoel
De ouders spraken over hoe het toen was, twee jaar geleden. Hoe hun overleden zoon altijd in hun leven zal blijven. En hoe hij nu grote broer was geworden. We maakten een feestje van de momenten die we toen niet konden vieren. Het eerste badje, de eerste kleertjes, kraambezoek. Het kon nu wél en dat maakte het allemaal extra bijzonder.
Er hing een dubbel gevoel in de lucht, maar er was vooral veel dankbaarheid. Dat deze kraamweek er was, dat er een gezonde baby in de wieg lag, dat er gelachen kon worden.
Extra blikken
Voor mij was het ook heel waardevol. Als kraamverzorgende zie je vaak maar één stuk van het verhaal. Nu mocht ik het volgende hoofdstuk meemaken. Ik kreeg de kans om dit gezin niet alleen te begeleiden in hun verlies, maar ook in hun nieuwe geluk.
De week zelf verliep eigenlijk heel normaal. We volgden het ritme van de baby, deden controles, zorgden voor rust in huis. Maar in de kleine dingen zat het verschil: de extra blikken, de emotionele laag, de diepe dankbaarheid. Alles werd bewuster beleefd. Er werd veel gelachen, ook gehuild, maar alles mocht er zijn.
Lees ook: Kraamzorg klaar? Met deze originele cadeaus kun je je kraamverzorgende bedanken
Handen en hart
Wat me het meest raakte? Het eerste moment van weerzien. De knuffel bij binnenkomst, de blijdschap in hun ogen. De felicitatie voelde extra intens, juist omdat we wisten dat het niet vanzelfsprekend was. Je hoopt op zo'n moment dat je dit ieder gezin kunt geven. Een tweede kans, een gewone kraamweek, na zoveel verdriet.
Ik ben dankbaar dat ik opnieuw bij hen mocht zijn. Eerst in een week van afscheid, nu in een week van welkom. Dat maakt dit werk zo bijzonder. Je bent er niet alleen met je handen, maar ook met je hart. En sommige gezinnen draag je voor altijd met je mee.'
Liefhebber van onze rubriek Kraamwerk? We publiceren iedere zaterdag een nieuwe aflevering, eerder gepubliceerde Kraamwerken vind je in ons dossier. Liever op papier? Dat kan! De bijzonderste afleveringen zijn gebundeld in een boek.
