"Kom binnen, wil je koffie?" Als ik aankom bij het gezin waar ik deze week ga werken, komt een soort wervelwind me tegemoet bij de deur. Daarna wervelt ze door naar de keuken, tovert een coffeebarwaardige latte macchiato tevoorschijn, en koekjes die er kakelvers uitzien. "Of heb je liever beschuit? Ik dacht: jij moet al zo veel beschuit eten, een lekker koekje gaat er vast wel in."
Haar in model, make-up op
De wervelwind in kwestie blijkt de kraamvrouw te zijn, gisteravond laat bevallen van haar eerste zoon. En nu loopt ze in een joggingbroek en sweatshirt door het huis, haar in model, make-up op haar gezicht. "Sorry voor m'n outfit," zegt ze half lachend. "Normaal zie ik er zo niet uit."
Ik snap wat ze bedoelt, maar denk vooral: normaal ziet geen enkele kraamvrouw er zo uit. Iemand die zo kortgeleden bevallen is, schuifelt moeizaam rond of ligt op de bank of in bed.
Lees ook: Deze kledingstukken zijn fijn om na je bevalling te dragen
"Je voelt je goed?" informeer ik, al weet ik vrij zeker dat ze zich gammel moet voelen. Maar kennelijk voelt ze de onbedwingbare drang om zelf koffie te maken, ze jaagt haar vriend zelfs de keuken uit. Hij zit met de baby op de bank en schijnt ook niet zo goed te weten wat hij ermee aan moet.
Een muur van perfectie
"De bevalling was niet zo moeilijk," zegt de kraamvrouw als ze gaat zitten. "Zes uur, twee hechtingen. Het viel me alles mee. O, wacht." Ze veert overeind, denkt dat ik de pijnscheut niet zie en pakt haar telefoon erbij. "Kijk, dit was net na de geboorte." Instagramwaardige plaatjes komen voorbij en ik knik bewonderend.
"Maar hoe voel je je?" vraag ik. Mijn vraag stuit op een muur van perfectie. Die muur blijft de dagen erna overeind. Alles gaat goed, de borstvoeding is 'genieten', de nachten 'horen erbij' en de baby is 'een dotje'.
Dat laatste klopt, maar het dotje huilt ook, wil niet helemaal goed drinken en houdt z'n ouders behoorlijk bezig. Maar nooit kom ik erdoor bij de moeder, het is alsof ze heeft besloten dat ze de perfecte moeder is, en ik moet dat zien.
Lees ook: Goed genoeg ouderschap: 'Feilbare ouders bewijzen hun kind een enorme dienst'
Rode ogen
Tot de vijfde dag. Als ik binnenkom, is het opvallend stil. Geen moeder in de keuken, geen baby die aangekleed en wel op me wacht. Ha, denk ik met enige tevredenheid. Zal het dan toch? En jawel, de vader wijst me naar boven en in de slaapkamer vind ik de moeder. In bed, haar in een slordige knot, haar ogen rood van het huilen.
"Ik kan het niet," snikt ze zodra ze me ziet. "Ik ben zo moe. En hij huilt alleen maar. En de borstvoeding… Ik kan het gewoon niet. Ik ben geen goede moeder." Terwijl ik op de rand van het bed ga zitten en mijn arm moederlijk om de vrouw heen sla, denk ik: goed zo. Eindelijk.
Lees ook: Wat kun je van ontzwangeren verwachten en hoe ga je hiermee om?
Je kunt het niet alleen
Eerlijkheid is een groot goed en, naar mijn mening, het enige goed dat moeders door die eerste slopende periode sleept. Wees eerlijk, wees kwetsbaar, laat anderen toe om je te helpen, want echt, je kunt het niet alleen. En zeker niet met een perfect make-upje en je haar in de krul.
"En dat hoeft ook niet," zeg ik erbij als ik deze woorden tegen de kraamvrouw heb uitgesproken. "Kwetsbaarheid maakt je zo veel sterker dan schone schijn ooit zal doen. En nu ga ik je helpen met de borstvoeding. En je vertellen dat je een geweldige moeder bent."'
Meer uit de rubriek Kraamwerk lezen? Dat kan hier!
