Spitsuur: 'Anderen vinden het misschien sneu dat ik alles alleen doe, maar ik ben gelukkig'

Lisah: 'Mijn eerste en tweede levensjaar bracht ik door in een weeshuis. Ik heb daar geen bewuste herinneringen aan, maar het gevoel van overleven draag ik altijd met me mee. Met vier kinderen is het soms best aanpoten, want alle verantwoordelijkheid ligt bij mij.

Hulp vragen doe ik niet snel, omdat ik in hoeverre het kan zoveel mogelijk zelf wil regelen en oplossen. Voor oppas heb ik hier in mijn omgeving wel een fijne achterban mocht het eens nodig zijn. Als er iets speelt, zoals met de kinderen op school, of een kind dat zich niet lekker voelt, heb ik niet echt iemand om mee te overleggen.

Nieuwe dag, nieuwe kansen

Het niet kunnen overleggen kan soms lastig zijn. Je wilt altijd het beste voor je kind, maar soms is het weleens fijn als je hoort hoe een ander die je kind goed kent iets zou aanpakken door het van een andere kant te bekijken. We zijn namelijk nooit te oud om te leren.

Er zijn genoeg momenten dat ik het even niet goed weet, of gewoon geen zin heb. Maar toch ga je gewoon door, want je doet het voor je kinderen. En ik denk altijd: morgen is er weer een nieuwe dag, en dan gaan we gewoon weer verder.

Lees ook: Het eenoudergezin: wat komt daarbij kijken?

Ochtendroutine

Mijn ochtendroutine begint om 06.45 uur, en rond 07.00 uur haal ik de kinderen uit bed. De oudste drie zijn aardig zelfstandig en weten ook dat ze om 07.30 uur beneden moeten zijn. We ontbijten samen en maken alles klaar voor school. Als we op tijd klaar zijn, hebben ze nog even de ruimte om te spelen of iets voor zichzelf te doen.

Om 08.15 uur vertrekken we naar de school van de oudste drie. We gaan met de auto, want de school ligt 5 kilometer verderop. Daarna breng ik de jongste naar de opvang. Op de dagen dat ik voor mezelf werk, ben ik altijd thuis met de jongste.

Dinsdag is een drukke dag

Dinsdag is altijd een druk bezette dag. Overdag werk ik, doe ik de boodschappen en zorg ik dat alles thuis geregeld is. Na school heeft de derde zwemles, en de andere kinderen gaan dan mee, of ze gaan bij een vriendje spelen. Rond 17.30 zijn we weer thuis. Na zo in het warme zwembad gezeten te hebben, heb ik niet altijd zin om uitgebreid te koken.

Daarom zorg ik dat het eten al klaarstaat als we thuiskomen. Dit kan variëren van een pasta, ovenschotel, pizza, tot heel simpel aardappelen, groente en vlees. Dat hoeft alleen nog maar opgezet of opgewarmd te worden. Zo is er in die tussentijd nog gelegenheid om aandacht aan de kinderen te geven.

NOS Journaal is rustmoment

Met het avondritueel focus ik me eerst op de jongste twee: zij gaan als eersten naar boven om te douchen. Daarna is het de beurt aan de andere twee. Vaak willen ze samen douchen, Vooral met hun kleine broertje, maar dat is niet verstandig omdat dit voor veel chaos kan zorgen. Soms staan ze er al samen onder voordat ik het door heb.

Ik probeer de jongste drie uiterlijk om 19:30 uur op bed te hebben. De oudste is wat zelfstandiger en gaat meestal rond 20.30 uur slapen. Als de kinderen eenmaal in bed liggen, is dat voor mij echt een moment van rust.

Voordat de kinderen gaan douchen zorg ik dat mijn huishouden op orde is. Voor mezelf heb ik de regel dat ik voor 20.00 uur klaar ben met alles. Dan kan ik het NOS Journaal kijken. Niet omdat ik dat zo interessant vind, maar dat is voor mij het moment waarop ik mezelf toesta te ontspannen. Daarna kan ik eventueel nog wat werk op mijn laptop doen.

Lees ook: Hoe vaak moet je kind douchen? 'Onze jongste doucht maximaal één keer per week'

Goed voorbereiden en vooruitdenken

De oudste drie kinderen gaan om het weekend naar hun vader. Mijn jongste heeft geen contact met zijn vader en is daarom altijd bij mij. Ik heb geleerd om altijd vooruit te denken en goed voorbereid te zijn. Zo kan ik veel uitdagingen aan.

Met boodschappen ga ik liever niet met alle vier de kinderen tegelijk naar de winkel. Soms ontkom ik er niet aan, maar dan is dat maar zo. Ik zorg dus zo goed als altijd dat mijn boodschappen gehaald zijn als de kinderen op school zijn, of het weekend dat ze bij hun vader zijn.

Een goede planning, een goed gevulde voorraadkast en vriezer maken het allemaal een stuk makkelijker. Uiteindelijk is alleen mijn jongste thuis overdag, en die gaat heel relaxed overal mee naartoe.

Op pad met de kinderen

Af en toe gaan we met z'n vijven weg. Naar het zwembad, een speeltuin, de kinderboerderij, naar het bos, of we gaan de stad in. Afgelopen jaar zijn we bijvoorbeeld twee keer een midweekje weggeweest. Dat vind ik best wel intensief, maar we genieten dan ook ontzettend. De kinderen vinden het zo leuk om even in een andere omgeving te zijn en dat is ook veel waard.

Het was voor mij wel een grote stap, want ik was nog nooit met de kinderen echt op vakantie geweest. Nu ik zelf beslissingen kan maken gaan we gewoon, en dat voelt goed. Deze zomer gaan we met de camper op pad die ik van iemand mag huren. Super spannend natuurlijk, maar zo gaaf en uitdagend.

Lees ook: Week(end)je weg met kinderen: 9 adressen in Nederland

Vertrouwen op jezelf

Als alleenstaande moeder wil ik anderen meegeven dat je mag vertrouwen op jezelf. Volg je intuïtie, want die bedriegt je nooit. Je kunt vaak meer dan je zelf denkt. Laat je vooral niet gek maken door wat anderen zeggen. Mensen oordelen snel – dat heb ik helaas vaak genoeg meegemaakt. Maar ik denk altijd: rug recht, schouders naar achteren, dan glijdt het er het makkelijkst vanaf.

Ik ben reformatorisch opgevoed, en in die gemeenschap zie je niet veel alleenstaande ouders. Soms lijkt daar een bepaald stigma aan te kleven, maar dat raakt mij niet. Het is mijn leven, en ik ben degene die het moet leven. Soms heb ik het idee dat mensen het sneu vinden dat ik alles alleen moet doen, of dat ze denken dat een partner mij gelukkiger zou maken. Maar ik ben gelukkig zoals ik ben en zoals de situatie nu is.

Financieel gezien redden we ons prima. Mijn kinderen komen niets tekort, wat wil je nog meer? Alleenstaand zijn betekent niet dat je minder bent of hebt. Ik voel me krachtiger dan ooit tevoren.'