Een zonnige vakantie in de bergen en vlak bij de zee. Dat lijkt Loussanna en Willem-Paul Koenen een heerlijk idee. Ze boeken een oud huisje boven op een berg in het pittoreske dorpje Balestrino, gelegen in het noordelijke deel van Italië.
Met uitzicht op de kust en omringd door oude ruïnes, komt het gezin even tot rust, voordat er een nieuw tijdperk aanbreekt. Loussanna is namelijk bij vertrek naar hun vakantiebestemming 31 weken zwanger van hun derde zoon.
Lees ook: De mooiste bestemmingen voor een babymoon (van in Nederland tot buiten Europa)
Nog even ertussenuit
Vooraf informeren ze bij de verloskundige en de verzekering of het verantwoord is om er nog even tussenuit te gaan. Ze krijgen groen licht en vertrekken naar het zonnige zuiden. In de achtertuin van hun vakantieverblijf genieten ze van hun uitzicht.
De vakantie duurt alleen een stuk langer dan ze dachten. Twee weken nadat ze terug zouden reizen, vertellen ze vanuit Italië wat hen is overkomen.
Roomservice
Het stel videobelt vanuit een hotel om het verhaal te doen, en heeft nét roomservice besteld. 'We moeten even lunchen hoor, we hebben nog geen tijd gehad om te eten.'
Twee dagen voordat ze terug zouden reizen - halverwege deze maand - luncht het gezin bij het strand. 'Het viel mij op dat Loussanna een beetje stil voor zich uitstaarde', zegt Willem-Paul. Enkele uren eerder loopt het echtpaar nog nietsvermoedend door smalle Italiaanse straatjes, waar ze allerlei belevenissen vastleggen.
Lees ook: Zwanger op vakantie: heb je hier al aan gedacht?
Niks aan de hand
Loussanna: 'Ik had af en toe een kramp in mijn buik, vijf in een uur. Dus ik wilde even goed opletten. Voor de zekerheid belde ik met een medisch specialist in Nederland'.
Niets aan de hand, is de boodschap. Rond de 33 weken gaat het kind in de buik wat lager zitten. Soms kan een zwangere vrouw dan oefenweeën krijgen. Deze zorgen niet voor ontsluiting.
Ontsluiting?
'Die nacht kon ik niet slapen', zegt Loussanna. 'Ik had pijn en werd steeds wakker. Ik had in één uur meerdere weeën.'
Ze maakt Willem-Paul wakker en belt opnieuw met de medisch specialist. Deze keer is het advies: ga naar een lokaal ziekenhuis om te controleren of er ontsluiting is. 'Toen verloor ik op de wc voor het eerst bloed. We beseften dat we moesten gaan rijden.'
Het stel koerst op Gaslini, een ziekenhuis in Genua. 'Het beste kinderziekenhuis in Noord-Italië, maar wel anderhalf uur rijden vanaf ons huisje. We zaten echt in de middle of nowhere.'
Lees ook: Hoe voelen weeën? Een verloskundige legt uit
Haarspeldbochten
Twintig minuten duurde het voordat de auto van het gezin de berg af was. Het had net geregend en het was pikkedonker die nacht. 'We kwamen langs allemaal rotsblokken.' Er stond zelfs nog een hert midden op de kronkelige weg.
Loussanna: 'Als het heel hobbelig was riep ik: 'Rustig, ik heb een wee!' En als die weer over was, wilde ik dat Willem-Paul zo snel mogelijk reed.' Ook de weeën volgen elkaar sneller op. 'Ik zette al twee kinderen op de wereld, dus ik kende dit gevoel.'
Tegelijkertijd weet het echtpaar dat het kind nog maar 33 weken in de buik zit. 'Die was nog niet af', zegt Loussanna. 'Zijn longetjes waren nog niet volgroeid. Als hij niet in het ziekenhuis geboren werd, zou het levensgevaarlijk zijn.'
Onderaan de berg wordt de rit niet makkelijker. 'We waren in ons hoofd constant aan het schakelen.'
Lees ook: Alles over vroeggeboorte en een premature baby
Met 180 per uur over tolwegen
Met de auto in de hoogste versnelling, want Willem-Paul rijdt 180 kilometer per uur op de tolwegen. 'De ambulance zou er twee keer zo lang over doen.' Ze besluiten ondertussen het noodnummer te bellen. 'Daar spraken ze alleen geen Engels', verzucht Loussanna. Willem-Paul: 'Ik riep bambino!' Dat is Italiaans voor 'kind'.
Het ziekenhuis ligt op een uur afstand, maar beide ouders weten dat ze dat niet gaan redden. De hulpdienst aan de telefoon adviseert in gebroken Engels om de snelweg af te gaan. Zodat ze het stel met de ambulance kunnen zoeken.
Afslag ziekenhuis
Willem-Paul besluit een willekeurige afslag te nemen bij een tolweg. Hij stopt op een parkeerplaats. 'Ik geloof echt dat ik daarin door God ben geleid. Eenmaal op de parkeerplaats kon ik namelijk zeggen dat we bij Albisola waren.'
Twee minuten van die plek blijkt een ander ziekenhuis te staan, waar het echtpaar niet vanaf wist. In een rap tempo haalt de ambulance de bijna barende Loussanna op.
Willem-Paul en de kinderen rijden erachteraan en wachten in spanning op de gang van het ziekenhuis. 'Daar voelde ik mijn vliezen breken', zegt Loussanna. 'Om 05.41 uur hoorde ik op de gang onze zoon Scott huilen', zegt Willem-Paul.
Lees ook: Vakantie-checklist: wat neem je mee voor je baby?
Aansterken
Ondanks de bizarre omstandigheden doet de kleine man het goed. Het gezin moet een paar weken langer in Italië blijven dan gepland omdat Scott moet aansterken.
'Het voelt alsof we op het randje van een scheermes hebben gewandeld', zegt Willem-Paul. 'We geloven in God en geloven dat we zijn geholpen toen we op het nippertje een afslag namen die ons naar het enige ziekenhuis in de buurt kon brengen. Het had zo makkelijk anders kunnen aflopen, maar de dankbaarheid overheerst.'
