De gemiddelde man in Nederland wordt op 33e voor het eerst vader. Jij bent 22 jaar ouder. Wat vind je ervan dat je als vijftiger vader bent geworden?
'Eerlijk? Ik vind dat het wel bij me past. Het is rebels en een beetje apart, rock-'n-roll. Ja, ik wijk af van de norm, maar ik hou van dat soort verhalen. De meeste mannen van mijn leeftijd hebben kinderen van een jaar of 20. Ik ben een laatbloeier, álles duurt bij mij lang: over mijn havo deed ik acht jaar en ik had ook wat extra jaren nodig voor mijn studie. Dat ik straks op mijn 60e kan zeggen dat ik een zoon van 5 heb, dat vind ik wel geinig. En daarnaast vind ik het natuurlijk vooral erg leuk dat ik tóch nog vader ben geworden, want dat had ik totaal niet meer verwacht.'
Lees ook: De redactie tipt: de beste boeken voor (aanstaande) vaders
Drie jaar geleden kreeg je een klein hartinfarct tijdens het hardlopen. Je onderging een bypassoperatie. Ook al verkeerde je niet in levensgevaar, die gebeurtenis maakte veel indruk en zette je met beide benen op de grond. Ook omdat je eigen vader op dezelfde leeftijd een infarct kreeg dat hem fataal werd. Doel je daarop?
'Op dat moment dacht ik dat het misschien wel over was. Ik ben daar zó van geschrokken. Na de operatie leefde ik een tijdje met de dag, alsof alles wat ik nog meepakte mooi meegenomen was. Het is toch ongelofelijk en fantastisch dat ik na zo'n gebeurtenis de liefde van mijn leven tegen het lijf loop en dat we samen een kind hebben gekregen? Die operatie was achteraf gewoon pas het begin van de tweede helft.'
Het is niet zo dat het krijgen van een kind voor je hartoperatie onmogelijk was: je had een aantal lange relaties en woonde meerdere keren samen. Wilde je het toen niet, of kwam het er niet van?
'Ik nam genoegen met een goede baan en een leuke vriendin. Dat vond ik, naast mijn gezondheid natuurlijk, het belangrijkst. Ik genoot van verre vakanties buiten het hoogseizoen, was blij met mijn leven en de vrijheid die ik had. Waar collega's en vrienden met kinderen altijd rekening moesten houden met schoolvakanties en kinderopvang, kon ik gaan en staan waar ik wilde. Ik schrijf veel over misdaad (Victor is verslaggever bij het AD) en kon makkelijk tot ver in de avond werken als ik wilde, dat is nogal eens nodig als er weer ergens een moord gepleegd is. Een kind zou mijn bewegingsvrijheid maar beïnvloeden.
Daarnaast vond ik het een enorme verantwoordelijkheid, dat komt ook doordat mijn ouders ooit een paar jaar financiële problemen hadden toen ik – de oudste thuis – tiener was. Ik vond het toen zo zielig en zwaar voor ze dat ze ook nog voor hun kinderen moesten zorgen. Ook durfde ik zo'n grote volgende stap binnen die relaties niet aan. Diep vanbinnen was ik onrustig, alsof ik na een tijdje altijd dacht: is dit het dan? Of gaat er nog iets nieuws gebeuren?'
En toen kwam ik in je leven.
'Dat 'is dit alles?'-gevoel had ik bij jou geen halve seconde. Voor het eerst in mijn leven wilde en durfde ik alles. Óók het ouderschap. De onrust bleef trouwens, om een heel andere reden, nog wel een tijdje bij me. Ik was als de dood dat jij na een paar leuke maanden weer bij me weg zou fladderen, want ik ben tenslotte twintig jaar ouder, maar je bleek net zo ondersteboven van mij als ik van jou.
Sinds wij samen zijn, is de drang om veel van huis te zijn weg, ik vind het heerlijk om samen uitgebreid te ontbijten, veel te lang in bad te liggen of 's avonds op de bank te hangen. Ook vind ik het niet meer zo'n eng idee om over vier jaar op een schoolplein te staan. Dat onrustige gevoel is weg, ik voel ruimte om minder vrij te zijn.'
Lees ook: 6 redenen om als vader vaker thuis te zijn, volgens thuisblijfvader Tim Gouw
Onze verliefdheid zorgde ervoor dat we niet altijd even goed nadachten over de mogelijke gevolgen van ons gedrag. In het begin al waren we onzorgvuldig met anticonceptie. Ik maakte me daar, altijd achteraf, meer zorgen over dan jij. Zag je het ook in die eerste maanden echt al zitten?
'Ik was er niet bang voor nee en zag het toen al wel voor me. Zoals je weet leef ik nogal op mijn gevoel en het voelde zó goed. Wij waren dan misschien nog niet zo lang bij elkaar, ik ben behoorlijk laat hè, met mijn vaderschap. Iemand van 30 kan het zich permitteren om er een paar jaar over na te denken, het maakte mij gewoon ineens niet meer uit. Kom maar door met dat kind! dacht ik.'
Ook al had ik er iets meer tijd voor nodig dan jij, ook ik durfde het ouderschap vrij snel aan. De kalendermethode die we hanteerden, schoof steeds verder naar de achtergrond. We lieten het op zijn beloop en zaten er behoorlijk losjes in. Het krijgen van een kind was nooit een doel op zich. En toen werd ik zwanger.
'Juist dat een zwangerschap geen must was, gaf een heel relaxed gevoel. We waren zo stapelverliefd dat we dachten: als het zo moet zijn, dan moet het zo zijn. Dat je zwanger raakte was natuurlijk niet de grootste verrassing ooit. Als je 45 was geweest, dan was de kans dat je in verwachting zou raken een stuk kleiner. Maar je bent nou eenmaal 35.
Sommige mensen in mijn omgeving dachten trouwens dat dat de reden is dat ik alsnog vader word. Ze gingen ervan uit dat jij een sterke kinderwens had en dat ik op mijn oude dag alsnog overstag ben gegaan. Maar zo ging het niet. Integendeel, het was eerder andersom.
Lees ook: Alles over hormoonvrije anticonceptie
Als we vast blijven houden aan die instelling, is de kans groot dat er nog een kind komt. Zie je dat zitten?
'Haha nou, dat is iets waar we het over moeten hebben, want ik hoef er geen tien. Voor een groot gezin voel ik me wel te oud. Het liefst hou ik het bij één kind, dat lijkt me overzichtelijk. Maar ik ben natuurlijk niet de enige die dat beslist. Dus ehm, wil jij een tweede?'
Haha tja, daar heb ik niet zo'n uitgesproken mening over als jij. Zwanger zijn vond ik fantastisch, maar ik heb werkelijk geen idee of ik meer kinderen zou willen. Ik kan me ook voorstellen dat ik het oké vind zo met z'n drietjes. Maar voordat we in onze gebruikelijke ochtendpraat verzeilen, ik ben nog lang niet door mijn vragen heen. Je zegt net dat sommige mensen je aanstaande vaderschap wel zagen aankomen, omdat ik jonger ben dan jij. Hoe reageerde het gros van de mensen in je omgeving?
'De meesten fronsten hun wenkbrauwen en schoten later in de lach. Ze waren verrast, maar vinden het vooral gaaf en bijzonder. Een enkeling vraagt me waar ik in hemelsnaam aan begin, met een vette knipoog natuurlijk. Ook regent het grappen. Toen de geboorte van de vierde telg van Al Pacino (83) het nieuws haalde, werd ik van vier kanten geappt dat ik een jonkie ben. Vrijwel niemand vraagt hoe het over twintig jaar moet. Een oude lul die vader wordt, is blijkbaar helemaal zo gek niet meer.
En hoe bijzonder is het nou eigenlijk? Ik ben bepaald geen recordhouder en zie genoeg oude vaders om me heen, alleen al op mijn werk lopen er een aantal rond. Tegenwoordig wijken veel gezinnen af van het standaard modelgezin dat we kennen uit de jaren 50. Er zijn weinig taboes meer, alles kan.'
Lees ook: Hoe weet je of je wel of geen tweede kind wilt?
Denk je dat je hogere leeftijd voordelen heeft?
'Ik ben 55 hè, geen 100. Ik ben sportief en fit, sta vol in het leven. Dat ik al dertig jaar werk, zie ik als groot voordeel. Al ben ik nog altijd gedreven, hoor: ik bijt me vast in onderwerpen, wind me op over details en rij als het nodig is het hele land door. Maar ik sta niet meer aan het begin van mijn carrière, de jaren dat ik de wilde journalist wilde uithangen en dolgraag naar het buitenland ging voor spannende verhalen zijn voorbij.
Daarnaast zitten we er goed bij. Financieel is alles stabiel en we wonen in een fijn huis. Tegen de tijd dat onze zoon puber is, ga ik met pensioen. Misschien vindt hij het helemaal niets dat zijn oude pa dan op de bank hangt haha, maar áls hij wil dan ben ik er voor hem.'
Je hebt een hekel aan het organiseren van feestjes en hebt mij laten beloven dat ik de komende jaren alle kinderverjaardagen regel – wat ik trouwens geen probleem vind. Waar kijk je naar uit?
'Nou ja, beloven. Ik heb gewoon liever dat jij dat doet – denk ik. Ik kijk ernaar uit om mijn zoon te leren kennen en er achter te komen wie dat kleine ventje nou eigenlijk is. Om te ontdekken of hij op jou lijkt of op mij en waarin dan. Hem verzonnen verhaaltjes te vertellen, gekke bekken te trekken en hem aan het lachen maken. Thuiskomen en dan meteen mijn werk vergeten, hem de wereld laten zien. Ja, gewoon om me vader te voelen, wat dat dan ook precies inhoudt. Jij hebt hem al negen maanden bij je gehad, voor mij voelt het alsof het nu pas echt begint.'
De kinderfeestjes heb je getackeld. Zie je op tegen andere dingen?
'Nogal snel ben ik bezorgd over mensen die dicht bij me staan. Ik zie op tegen me zorgen maken over álles. Gisteren liep hier iemand met een gemuilkorfde pitbull voor ons huis die meteen onze kat wilde opvreten, daar kan ik nu al over inzitten. Wat als onze zoon hier straks rondscharrelt en dat monster komt weer voorbij? Rampen gebeuren nou eenmaal en daar schrijf ik nogal eens over voor mijn werk, ik ben bang dat ik overal gevaar in ga zien en het moeilijk vind om dat te relativeren. Maar ik zal wel moeten.'
Ouder en wijzer, zeggen ze wel eens. Gaat dat voor jou als oude vader ook op?
'Dat zou arrogant zijn. In het leven mag ik dan het een en ander hebben meegemaakt, vader ben ik voor het eerst. Het kan net zo goed in mijn nadeel werken. Mijn zus werd juist jong moeder en is nu een soort van vriendinnen met haar dochters, voor mij is dat lastiger omdat het leeftijdsverschil tussen mij en onze zoon heel groot is. Misschien baalt hij op een gegeven moment wel van z'n oude vader.'
Lees ook: Ben jij een wat oudere vader? Dit zijn de voordelen!
Op het schoolplein sta je straks tussen beduidend jongere ouders. Wat vind je daarvan?
'De dag dat iemand zegt: "Kom je je kleinzoon halen?" die komt vast. Maar ik maak me daar geen zorgen over, ik zie er niet zo opa-achtig uit. En als het gebeurt, dan kan ik er wel om lachen. Ik zal grijnzen en vol trots zeggen: "Nee nee, hèhè, hier staat de pa."'
