We gingen op vakantie. Last minute richting de zon, all-inclusive met zo'n armbandje om je pols. Lekker makkelijk, dacht ik van tevoren, hoeven we niet elke dag eten te regelen. Gewoon, hop, met z'n allen aan tafel, en voor Mea vermoedelijk iedere avond pizza, pasta, patat of pannenkoek. Zo gaat dat nou eenmaal als je op vakantie bent. Wat ik alleen verkeerd had ingeschat, was de problematiek rondom het lopend buffet.
Probleem 1
Mijn peuter mist het vermogen om geconcentreerd van A naar B te lopen met iets in haar handen. Thuis gaan er regelmatig bekers water over de vloer, maar ook bij kommetjes fruit en borden boterham moet ik haar er om de meter aan helpen herinneren dat ze vóór zich moet kijken en haar bord récht moet houden.
Dat ze vanaf het buffet haar eigen maaltijd zelfstandig en zonder te knoeien naar onze tafel zou dragen was dan ook uitgesloten. Dat ze het gewoon aan ons zou overlaten, was óók uitgesloten.
Eindresultaat na een week vakantie: één gebroken bak havermout, meerdere platgetrapte minipakjes boter en heel veel verloren fruit.
Lees ook: Wendy probeert haar dochter in het autostoeltje te krijgen: 'En nu ga je zitten!'
Probleem 2
Mea had besloten dat deze week een ik-wil-alleen-maar-papaweek was. Ze wilde absoluut niet dat ik mee ging iets leuks doen als het ook alleen met haar vader kon, zoals je bord vullen aan het lopend buffet. Gevolg: zij gingen samen eten halen. Ik bestelde wat te drinken.
Zij kwamen terug met twee volle borden (hij) en veel praatjes (zij). Ik ging eten halen. Zij aten hun bord leeg. Ik kwam terug om te gaan eten. Zij gingen weer richting buffet voor de volgende ronde. Daar zat ik hoor, alleen aan tafel. En herhaal.
Eindresultaat na een week vakantie: een vermoeide vader, een gefrustreerde moeder, geen fatsoenlijk gesprek gevoerd tijdens het avondeten.
Lees ook: Uit eten met kinderen, hoe hou je het leuk?
Probleem 3
Je kon bij het buffet een ijsje scheppen. Dat is natuurlijk leuk, maar niet als je probeert te voorkomen dat het glazuur van de tanden van je kind is verdwenen na één week zonvakantie. Ga er maar aan staan als overal mensen met ijsjes rondlopen.
Het is ons gedurende de week welgeteld één keer gelukt om de avondmaaltijd af te ronden zonder dat er een ijsje geschept werd. En dat was omdat Mea zo moe was dat ze na haar pasta aan tafel in slaap viel.
Eindresultaat na een week vakantie: vijf ijsjes voor één klein meisje.
Lees ook: Vakantie in eigen land: 9 adressen met een baby of peuter
Kortom: ik ben blij dat we weer thuis zijn. Kunnen we tenminste in een vertrouwde omgeving gemorste bekers water opdweilen, nul fatsoenlijke gesprekken voeren, en strijden met onze peuter omdat er écht geen ijsje gegeten mag worden.
Meer columns van Wendy lezen? Dat kan hier.
