Ik ben in het bezit van wat veelal een 'koekblik' wordt genoemd. Een allerschattigst klein autootje, waarin ik al ruim een decennium rond tuf. De auto heeft twee zijdeuren - eentje voor de bestuurder, eentje voor de bijrijder.
Dat is uiterst onhandig wanneer je je baby in zo'n gigantische veiligheidskuip op de achterbank van A naar B moet vervoeren, zo bleek gedurende het eerste levensjaar van mijn dochter. Blauwe plekken op m'n schenen, bulten op m'n hoofd - ik moest er wat voor over hebben om haar vast te klikken in de Isofix-base.
Lees ook: Hoe werkt Isofix bij autostoeltjes?
Geen gesjouw meer
Dolblij was ik dan ook toen het tijd werd voor de volgende stap: een écht stoeltje in plaats van zo'n babyschelp. Geen gesjouw meer met die zware unit aan m'n arm, geen acrobatische kunsten meer noodzakelijk om het gevaarte over de achterkant van de bijrijdersstoel heen de auto in te manoeuvreren.
Vanaf nu zou het stoeltje gewoon op de achterbank blijven staan, en zou mijn kind er rustig in gaan zitten als we ergens naartoe moesten: riem vast en gáán.
Blijven zitten
Inmiddels kan ik zeggen: daar heb ik me lelijk op verkeken. In de gebruiksaanwijzing van het autostoeltje stond duidelijk uitgelegd hoe je het stoeltje moest installeren en hoe je je kind er veilig in vervoert.
Het hoofdstuk 'zo zorg je ervoor dat je peuter er zonder morren ín gaat zitten' ontbrak helaas. En dat hoofdstuk heb ik op dit moment heel hard nodig. Mijn dochter doet er regelmatig alles aan om te voorkomen dat we kunnen vertrekken.
Lees hier onze verzamelpagina met alles wat je moet weten over autostoeltjes
Snoekduik
Als mijn koekblik op het parkeerterrein bij de supermarkt staat, kunnen zich tegenwoordig dan ook verschillende situaties voordoen wanneer de fase 'met geduld en argumenten' na tien minuten voorbij is. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat je naar binnen kijkt, en een voorovergebogen keeper ziet, die wanhopig de bal uit het doel probeert te houden.
Die keeper ben ik, en de bal is mijn dochter, die feilloos doorheeft dat de riem niet dicht kan wanneer ze zich op strategische momenten overstrekt. Het is ook mogelijk dat je een voet via de deur boven het dak van de auto uit ziet steken, omdat mijn dochter even niet oplette, en ik mijn kans schoon zag en een snoekduik heb genomen om de riem vast te klikken.
Het kan ook zomaar zo zijn dat je ineens mijn stem uit de auto en over het parkeerterrein hoort schallen: 'En nú ga je zitten!' Daarna hoor je vermoedelijk een lange stilte, en dat het gerammel van een doosje rozijntjes, om alsnog voor elkaar te krijgen wat ik van haar verlang.
Lees ook: Wendy over knutsels: 'Wat moet ik met al die kunstwerken?'
Toch maar een vijfdeurs
Je snapt: inmiddels wordt er toch wel georiënteerd op een zogeheten vijfdeurs. Ik weet heus wel dat die extra portieren er niet voor gaan zorgen dat onze autoritten makkelijker worden, maar iets meer bewegingsvrijheid is wel prettig als je een dwarse 2-jarige (met blijkbaar bovenmenselijke krachten) in haar autostoeltje probeert te krijgen.
Bovendien geeft het me de ruimte om af en toe zélf even neer te ploffen op de achterbank. Mocht je me zien zitten, zwaai me vooral bemoedigend toe. Ik ben rustig aan het ademhalen voor ik aan de herkansingsronde begin.
Meer columns van Wendy lezen? Dat kan hier.
Deze autostoelen voldoen aan de R129 veiligheidsnorm:
/0ea53413f0d74a6ead3ccee16e4ea7a6/image.jpg)
/5601fa17e3554695adcb8d92fb64ca9f/image.jpg)
/2c93283cf3664602873804a4dbc7ce59/image.jpg)
/fc78e87e7a194975b20ec5adb20a78c9/image.jpg)
/c8bb760abed245b6b574e45013cc9b82/image.jpg)
/42fd6be285d343bda2d961f2e8c55ad0/image.jpg)
/ab9bb8ef856a4c418fd224a64bc4a596/image.jpg)
/42c5eb9408a449cf90ff7f65786f67b0/image.jpg)
