Haar eraf
Ik word wakker en besef me direct wat voor dag het is: over een paar uur gaat mijn haar eraf. Toen ik gisteren thuis kwam, hebben Daniel en ik onze frustraties uitgesproken (again) en vielen we na een kus kapot moe in slaap. Allebei in een ander bed: ik slaap met Rocco op de zolder, Daniel in zijn eentje in de blauwe kamer.
Verdeling
Onze verdeling werkt goed: ik krijg Rocco in deze periode 's nachts beter in slaap zonder een extra fles te geven en Daniel doet de ochtend beter dan ik. We zijn allebei geen ochtendmensen, maar Daniel heeft de discipline om 's ochtends uit bed te komen terwijl ik letterlijk niet wakker te krijgen ben. Call it chemo! Ik zet de kankerkaart maar gewoon in.
Schaterlach
Ik merk dat ik weer meer connectie maak met Rocco en daar ben ik zo blij mee! In de maand van mijn diagnose waren we alleen maar bezig met verschonen en voeden. Toen een vriendinnetje ons in die periode kwam opzoeken en met Rocco speelde, was hij zo enorm aan het schaterlachen. Ik werd daar heel blij, maar tegelijkertijd ook super verdrietig van. Ik had de energie niet om met hem te spelen en had hem enorm weinig aandacht gegeven. Maar ok, dat is nu geweest en de connectie is er nu weer wel. 'Vergeef jezelf Cat', zou mijn psychiater zeggen.
Ochtenden
Normaal kan ik (mits niet te vroeg) enorm genieten van de ochtenden met ons gezin. Het bed wordt dan steeds voller. Als Rocco wakker is, haal ik hem uit zijn ledikant en leg ik hem op het grote bed. Ik kijk dan in Rocco's grote donkere ogen en duw hem als een klein theelepeltje tegen me aan. Daniel schuift er aan de andere kant van het bed ook tegenaan en het is dan wachten totdat Reeva tussen ons in kruipt, haar ijskoude voetjes aan mijn benen opwarmt en de oren van onze hoofden tettert. Het is zo fijn met z'n allen in bed. Nog voordat de dag is begonnen, alleen wij vieren. Ik voel me dan zó rijk.
Dromen over melk
Ik vraag Reeva elke ochtend om een knuffel en een kus en we zeggen dan goedemorgen tegen elkaar en vertellen onze dromen. Reeva zei maandenlang dat ze droomde over melk. Als ik vroeg wat ze met die melk deed en haar een voorzetje gaf met allerlei avonturen, zoals zwemmen in een oceaan van melk, branden blussen met een brandweerslang waar melk uit kwam of juist zoveel chocoladepoeder in melk gooien totdat het chocolade wordt, zei ze vaak: 'Nee, gewoon dromen over melk drinken uit een fles'.
Naar de kapper
Maar vandaag voelt de ochtend anders. Na het ochtendritueel en het ontbijt gaan we met het hele gezin op pad. Naar Fahra, de kapper die mijn haar eraf zal halen. De kids zijn aangekleed, de luiertas is ingepakt, ik poets nog even snel mijn tanden en maak een laatste selfie met mijn lange haren. We stappen daarna de auto in en als we aankomen, geeft Daniel me bij het uitstappen nog een veelzeggende zoen op mijn mond. Alsof we beiden even stil staan dat dit de laatste keer is dat we elkaar zoenen, zonder dat iemand kan zien dat ik ziek ben. We bellen aan en stappen de lift in.
IJsbreker
Fahra doet open in een hele mooie lichtblauwe jurk. We lopen voorzichtig naar binnen en kijken rond. Overal in haar appartement hangen foto's van haar dochter. Als ik Fahra een compliment geef over haar jurk, zegt ze: 'Ik voel me altijd zo heerlijk maagdelijk in deze jurk.' We moeten allemaal lachen, het ijs is gebroken.
Gemiste kans
Reeva mag van Fahra met al het speelgoed spelen en werkelijk elke kast zit vol schatten. Reeva's ogen glinsteren en het duurt dan ook niet lang voordat ze de poppen heeft gevonden. Afgelopen week hebben we het vaak terloops over de kapper gehad. Reeva weet wat we gaan doen, maar heeft in het appartement van Fahra bar weinig interesse in het daadwerkelijk knippen. Gemiste kans, want hierna mag ze het natuurlijk nooit meer doen.
Rustig wennen
Terwijl Fahra over van alles en nog wat praat en Daniel zenuwachtig foto's van me maakt, kijk ik via de spiegel naar Reeva. Ik zie haar naar me kijken, terwijl ze ondertussen ook met al het speelgoed speelt. Er komt een rust in me, want ik ben zo blij dat ik dit zo voor haar heb kunnen doen. Een veilige omgeving, waardoor ze rustig kan wennen aan de nieuwe situatie.
Schaar erin
Het gevoel en het geluid van de schaar is zo gek. Het duurt even voordat Fahra met haar kleine handen mijn hele staart heeft afgeknipt. De staart is superdik. Ze vraagt nog of ik mijn haar wil bewaren, maar die behoefte voel ik niet. Daarna verdeelt ze mijn haar in verschillende plukken om vervolgens van achter naar voren mijn hoofd te scheren.
Zoeken naar mezelf
Zes millimeter lang zijn de stekeltjes die overblijven. Elke keer stopt ze even om te checken hoe ik me voel en of ze door kan gaan of dat ik even wil pauzeren. Ik merk dat het me niet zoveel doet. 'Kom maar door, het is ok.' En dan is het opeens tijd voor de voorste plukken. Als ook die haren eraf zijn, kijk ik in de spiegel om te zoeken naar mezelf. Ik hoor mezelf praten, maar zie mezelf niet.
Mooi
Geen tijd voor mijn gevoelens; ik zoek Reeva weer op en vraag met mijn allervrolijkste stem: 'Fahra is klaar lieverd, wat vind jij van mama's stekeltjes?' Ik houd mijn adem in terwijl ik wacht op haar oordeel. Ze bekijkt me goed met licht geknepen oogjes en zegt dan: 'Mooi!' Ik voel direct een last van mijn schouders vallen. Wat boeit het eigenlijk wat anderen vinden, mijn dochter vindt me zonder haar mooi.
Bevestiging
'Nu ik kort haar heb, voelt het hier achterop als een klein kippenkontje, kom je voelen?' Reeva rent op me af en steekt haar handje uit. Vluchtig raakt ze mijn hoofd aan, lacht en rent weer terug naar al het speelgoed. Alsof ze voelt dat ik die bevestiging nodig had en zich vervolgens weer verstopt in het speelgoed.
So pretty
Ik bekijk mezelf nog eens in de spiegel, kruip uit de stoel, neem Rocco van Daniel over en loop Reeva achterna om met haar te gaan spelen. In de gang stuur ik een klein filmpje naar een paar vrienden. Een vriendin antwoordt met: 'Still so pretty!! Eerlijk, zeg ik niet om aardig te doen.' Ik moet hardop lachen.
Je kan Cat volgen op Instagram via @__rollwiththepunches__
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
