Vriendjes van Sesamstraat
Simcha is de laatste tijd vaak ziek. Na een paar dagen baarmoederdobberen in mijn armen zakte de koorts altijd en keerde het leven in haar weer terug. Maar nu is het anders. Waar ik de stijgende lijn verwacht, keldert ze naar beneden. Niks blijft erin, alles is ontstoken. Dagen- en nachtenlang wieg ik haar in mijn armen en neurie zacht al haar geliefde liedjes uit Sesamstraat. We gaan naar de Eerste Hulp. Ze huilt inmiddels zonder tranen. Als we er genoeg vocht in krijgen, mag ze weer naar huis. Simcha krijgt een Sesamstraat-pleister mee en klemt hem in haar vuistje. Op de momenten dat de nood het hoogst is, zijn haar vriendjes van Sesamstraat er altijd om haar af te leiden. Ik realiseer me dat ik me misschien wel net zo aan ze vasthou als zij.
Rotsvast vertrouwen
We liggen samen op de bank en wachten op een plasluier. Simcha weegt haast niks meer en hangt als een vaatdoek op mijn buik. Ik probeer haar te verleiden om wat te drinken. Ze kijkt naar Ieniemienie die in bed zit en een liedje zingt. 'Ieniemienie mooi dekentje, mama. Mama maken voor Simcha?'
Terwijl niks meer gaat zoals het zou moeten gaan, is daar nog steeds haar rotsvaste vertrouwen dat ik alles kan maken. Het raakt me, omdat ik me juist nu zo machteloos voel. Ik niet weet of mijn liefde en geduld genoeg zullen zijn om haar hieruit te halen. Wat zou ik graag zo'n dekentje voor haar haken. Eentje waaronder ze weer blozende wangen zal krijgen omdat in elke steek mijn warmte zit. Maar ik kom nu niet eens aan slapen of eten toe. De kilo's die na de zwangerschap gezellig bleven plakken en die ik trots mijn draagvet noemde, ben ik de afgelopen dagen kwijtgeraakt.
Ieniemienie's dekentje
Simcha wil niet echt opknappen. Ik breng haar naar de geweldige Kinderkliniek in Almere om uit te zoeken wat haar mankeert. Ik vertel in mijn groep online medemoeders over Ieniemienie's dekentje en vraag me af of er iemand is die kan haken. Een paar dagen later staat de postbode voor de deur met een stapel enveloppen in zijn hand. In elke envelop vind ik een gehaakt vierkantje en een beterschapskaart. Het worden er tientallen. Bij het openmaken van elke envelop stroomt er liefde en kracht ons huis binnen. Op een avond haken we met een heel stel alle lapjes aan elkaar.
De kracht van Ieniemienie
Als Simcha weer naar buiten mag, neem ik haar mee naar mijn oude werkplek, de studio's in Hilversum. Sommige mensen gaan naar Lourdes om te genezen, wij gaan naar Ieniemienie. Ik zie haar voor het eerst in lange tijd weer lachen. 's Avonds slaapt Simcha onder haar dekentje, met onder haar arm de knuffel die ze van het team van Sesamstraat kreeg. Ik zie zowaar een blos op haar wangen. Ik geloof in de liefde van moeders voor hun kinderen, en in steun van moeders onderling. En in de kracht van Ieniemienie natuurlijk.
