Langzaam wennen
Iedereen zei: 'Twee, dat is pittig hoor!' Ik dacht dan: ik zie wel. Denk ik meestal, je moet het toch zelf een beetje ondervinden nietwaar, en dat is wat ik as we speak aan het doen ben. Net als Kae trouwens, die dat hele zusterschap langzaam aan het omarmen is. Met de nadruk op lángzaam.
Gisteren hadden we een momentje, ik zag het vanuit mijn ooghoek gebeuren. Ze liep onze slaapkamer binnen, ging in één streep naar Dexx en aaide hem even over zijn handje. Daarna was het ook klaar, maar je snapt dat ik in stilte genoot van dit zeldzame contact.
Lees ook: 22 dingen die je ontdekt als je tweede kind is geboren
Bij mij in bed
Verder richt Kae haar pijlen vooral op mij. Neem vannacht: rechts van mij het bedje van Dexx. En op Svens gedeelte, die sliep een nachtje in de logeerkamer, lag Kae. Ze wilde namelijk graag weer een keertje bij mij slapen, 'Want jij bent zo lekker warm mama'.
Ging als volgt: Kae lag niet op haar eigen stuk, maar rolde/kroop zo dicht tegen me aan dat ik op een klein randje, in een niet heel relaxte houding, in de toch al niet zo lange nacht (nee Dexx slaapt nog niet door, wat vrij normaal is, maar ik hoop er toch elke keer op) een oogje dichtdeed.
Lees ook: Peuterbed: de knusse tussenstap van ledikant naar eenpersoonsbed
Armen tekort
Ook sprint Kae regelmatig mijn kant op voor een knuffel, en ik wil haar niet afwijzen, maar het komt niet altijd uit. Want negen van de tien keer ben ik met Dexx bezig, en met één hand bij de poepluier en de andere bij de baby heb ik niet zo veel arm meer over.
En als Dexx dan slaapt, grijpt Kae haar kans – net als ik denk: ah lekker, kan ik eindelijk mijn toch al koude koffie (hoe cliché) opdrinken. 'Mama, zullen we spelen?' Nou nee, liever niet, ik wil gewoon even zitten. Dat zeg ik niet. Diep zuchten en even later zit ik dan alsnog te Paw Patrollen.
Tikkeltje jaloers
Dat Kae een tikkeltje jaloers is én moet wennen: zo veel is duidelijk. Nu hebben we ook haar middagslaapje verbannen, wegens bijna basisschool, wat zoiets betekent als standaard een driftbuitje of twee aan het einde van de dag. We eten nu om klokslag vijf uur, zodat we er zonder al te veel gedoe wat eten in krijgen.
Lees ook: Alles over het middagslaapje van je peuter
Zo ook vanavond: Sven was weg voor zijn werk en na het bed-badritueel, inclusief boekje lezen (yep, halverwege ging Dexx huilen), kwam ik vroeg in de avond beneden. Net toen ik bedacht wat ik zelf eens zou gaan eten, sloeg Dexx alarm. Ook honger. En zo genietend van de blik op onze blakende gezonde gozer realiseerde ik me inderdaad dat met de komst van nummer twee nu echt elk moment van de dag iemand iets van mij wil.
De volgende gedachte: gaat Dexx zo lekker slapen, heb ik de hele avond, misschien even netflixen, bord op schoot. Viel ook in het water, want ik ben net terug van een wandeling over onze oprit. Waar ik na heel wat heen-en-weren onze slechte inslaper Dexx eindelijk in slaap kreeg.
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
