'Hoera, nooit meer dat gesjouw met spullen of een maxicosi omdat de auto aan de andere kant van de straat staat,' zegt Stijn Fransen met een lach. 'Ik kan daar nog steeds van genieten.' Sinds eind vorig jaar wonen Stijn, haar vriend Siegfried en hun zoon Lieuwe namelijk niet meer in Amsterdam, maar in Apeldoorn, in een huis met een gigantische tuin en… een parkeerplek voor de deur.
Wat een luxe is dat, of niet?
'Ontzettend, met een tuin die eindigt in de bossen, dat is écht rijkdom. Maar heel eerlijk: het is ook wel wennen. Waar ik in Amsterdam, en daarvoor Weesp, heel makkelijk een praatje maakte bij de bakker, is dat hier lastiger. De mensen lijken wat gereserveerder, ik kom er niet zo goed tussen. Terwijl ik juist zo hou van gezelligheid en van veel mensen om me heen. Dat mis ik dus wel een beetje. Over een tijdje ga ik me wel aanmelden bij een sportclubje, maar voor nu is het oké; laten we er eerst maar eens voor zorgen dat we een keer normaal slapen, haha. First things first.'
Lees ook: 7x de stad versus een dorp om op te groeien
Het slapen gaat nog niet zo lekker?
'Niet echt en dat terwijl Lieuwe toch al bijna één wordt. Ongelooflijk trouwens hoe snel het gaat. Poef, zomaar een heel jaar voorbij. Het was een fantastisch jaar met veel geweldige emoties, maar inderdaad zónder slaap. Lieuwe is een slaapdraak. Met een beetje pech slapen we maximaal drie uur per nacht. Dat ik er vannacht maar vier keer uit hoefde, beschouw ik dan ook echt als een goede nacht. Eén keer in dat hele jaar sliep hij door, maar goed, die nacht hing ik alsnog twee keer boven zijn bed: help, doet ie het nog wel?'
Hoe ga je om met weinig slaap?
'Laten we zeggen: we leven nog. Ik ben van nature best een marmotje, een echte slaper. Dat ik me niet bizar slecht voel, komt vermoedelijk omdat ik elke avond om 21 uur het licht uitdoe. Puur met het oog op de nacht die komen gaat. Toch went het. Het campingbed staat inmiddels naast ons bed, zodat Siegfried en ik niet de hele nacht heen-en-weer hoeven sjokken. Lieuwe heeft gewoon veel behoefte aan een korte aanraking van papa of mama. Even kroelen, een aai over zijn bol, even snuffelen. Dat is al genoeg, maar goed… Dan ben je wel wéér wakker natuurlijk.'
Lees ook: Slaapgebrek: zo ga je om met de gebroken nachten
Welk effect heeft dat slaapgebrek op je?
'Ik ben minder productief, minder geconcentreerd en stiller. Ik kan ook narrig uit de hoek komen, omdat ik minder geduld heb. Dus Siegfried en ik snauwen nu wat sneller tegen elkaar, bijvoorbeeld om een vies vaatdoekje dat niet goed is uitgewrongen, terwijl we dat – zonder slaapgebrek – misschien niet eens zouden opmerken. Ik plan mijn dagen wel bewust minder vol. Eerst sportte ik vijf keer per week, maar dat is nu hooguit twee keer, omdat ik er geen puf voor heb. Het is een kwestie van onderzoeken en gaandeweg leren; niemand kan je vertellen hoe het precies werkt, je moet zelf ervaren dat het allemaal even te veel is.'
Op welk moment merkte je dat?
'Waar ik het zéker merkte, was tijdens de opnames van de film Hart op de juiste plek. Het was mijn eerste echte klus na de geboorte van Lieuwe en nog een hoofdrol ook. Een droom die uitkwam, en die me ook nog in mijn schoot werd geworpen: ik hoefde niet eens auditie te doen. Het waren draaidagen van vijftien uur. 's Avonds kwam ik doodmoe thuis… bij een kind dat niet slaapt. Dat was eigenlijk wel too much. De eerste week van de opnames was ik nog ziek ook, dus ik had dubbel pech. Ik had geluk met zo veel lieve collega's: hier een gembertheetje, daar een groentesmoothie, ik werd op handen gedragen. Maar los daarvan was dit zeker een moment waarop ik dacht: hoe doen andere ouders dit?'
Lees ook: Bewezen: nieuwe ouders moeten dealen met zes jaar slaapgebrek
En, hoe deed je dat?
'Gewoon doorgaan. Het scheelt dat ik acteren het leukste op aarde vind: ik krijg er energie van. Het was te gek om weer samen met gepassioneerde vakmensen op de set te staan en in de huid van een ander te mogen kruipen. Op dat moment merkte ik pas hoeveel ik dat had gemist tijdens corona. Maar na die draaiperiode heb ik drie weken niks anders gedaan dan voor Lieuwe zorgen. Ik was gesloopt. En ik móést ook wel, anders zou mijn vent een bloedchagrijnige Stijn om zich heen hebben hangen, dat gun ik hem ook niet, haha.'
Miste je Lieuwe erg op de set?
'Eerlijk gezegd was ik zo druk dat ik amper tijd had om daarbij stil te staan, ik moest het loslaten. Gelukkig wist ik dat hij in goede handen was bij mijn (schoon)ouders, de opvang of mijn vriend – Lieuwes beste vriend. Soms, als ik naar Lieuwe en Siegfried kijk, ben ik bijna jaloers op hun plezier samen. Lieuwe heeft nog niet de slappe lach gehad, maar zit er heel dicht tegenaan als hij met zijn vader speelt – dat kan nooit lang meer duren.'
Lees ook: Alles over weer gaan werken na je zwangerschapverlof
Waarin heeft Siegfried je verrast als vader?
'In het begin was hij onzeker of hij wel een goede vader kon zijn, of hij voor een kind kón zorgen. Die onzekere kant kende ik eigenlijk nog niet van hem, maar ik vond het heel mooi en kwetsbaar. Misschien werd ik zelfs nog verliefder op hem. De wetenschap dat hij zonder twijfel een kogel zou opvangen voor Lieuwe, vind ik ongelooflijk bijzonder. We overleggen alles en ontdekken ook allerlei nieuwe dimensies van elkaar: Siegfried is niet alleen meer mijn vent, hij is nu ook de papa van ons kind met alle zorgen die daarbij komen kijken.'
Was het liefde op het eerste gezicht tussen jou en Siegfried?
'Bij onze eerste date vijf jaar geleden wist ik al: ik wil jou. En: jij mag ook de vader van mijn kinderen worden. Echt vanaf het allereerste moment. Ik geloof dat ik hem zelfs op de eerste of tweede date al gericht vroeg naar zijn kinderwens. Ik wist namelijk dat ik sowieso moeder wilde worden, dus waarom zou ik energie stoppen in een relatie met iemand die dat niet ziet zitten? Siegfried bleek ook een kinderwens te hebben, maar die had hij ver weggestopt omdat zijn ex-vriendin geen kinderen wilde. Toen hij mij ontmoette, ging dat luikje opnieuw open: ik kan wél vader worden.'
Lees ook: Zo verandert je relatie na het krijgen van een kind
Maar niet meteen…
'Nee, dat niet, we zijn allebei echt carrièretijgers en er was nog genoeg te doen. Pas toen corona begon en ik zonder werk zat, dachten we: zullen we het anders gewoon proberen? Acht maanden later was het raak. Ik kijk terug op een geweldige zwangerschap. De eerste drie maanden kon ik alleen maar slapen en de laatste twee weken had ik dikke enkels, maar verder fietste ik overal fluitend doorheen. En omdat ik niet kon werken, kon ik maximaal genieten van mijn zwangerschap en dat deed ik ook. Het was echt te gek.'
Smaakt dat naar meer?
'Als het ons gegund is, willen we op termijn absoluut een tweede kindje.'
En ben je nog steeds die carrièretijger?
'Wel iets minder dan voorheen. Ik leef van project naar project, dus als ik iets aanpak, stort ik me daar vol in. Maar tegenwoordig kies ik wel heel bewust naar welke evenementen en premières ik wel of niet ga. Voorheen ging werk voor alles, voor familie, voor vrienden. Nu staat mijn eigen kleine familie altijd voorop. Als Lieuwe ziek is, zeg ik met gemak alles af, hoeveel zin ik ook zin had in een bakkie of een afspraak. Zodra ik aan de kleine man zie dat het geen verstandig idee is om weg te gaan, blijf ik thuis. Zo gaat het ook met werk. Siegfried heeft een heel drukke baan kan niet makkelijk vrij krijgen, dus ben ik vaak degene die vrij neemt als Lieuwe ziek is, punt, geen discussie nodig. Een paar jaar geleden had ik me nooit kunnen voorstellen dat ik dat zo makkelijk zou doen.'
Praat mee op ons forum over kinderwens en carrière
Heeft dat je het meest verbaasd over jezelf?
'Ja, en dan vooral het feit dat ik nu bewuster voor mezelf kies. In principe vind ik bijna alles leuk. Gaan we links of rechts, dat boeit me geen reet. Wil je koffie of thee? Heb je lekkere koffie, doe maar koffie. Is de koffie op, dan thee is ook prima. Ik ben gewoon geen moeilijk mens. Maar als je eenmaal een kind hebt, moet je echt leren om op je strepen te gaan staan. Dat vind ik best lastig, maar ik doe het wel. Ik zeg nu nee omdat ik geen energie heb, of omdat Lieuwe moet slapen.
De spontaniteit is er momenteel wel een beetje uit, ik ben soms jaloers op vriendinnen die hun kind overal en nergens even in bed kunnen leggen om te slapen. Zij zijn zo veel flexibeler, maar ja, dat werkt nou eenmaal niet met Lieuwe. En dus zeg ik sommige afspraken af. Ik merk dat mensen in mijn omgeving er ook nog aan moeten wennen, ze zijn het niet van me gewend dat ik afzeg, of maar een uurtje kom. Dat ís ook nieuw. Maar ze hebben er allemaal respect voor. Mijn moeder moedigt het zelfs aan: "Je mag ook weleens voor jezelf kiezen, Stijn."'
Lees ook: 'Krijg je kinderen, dan is één ding zeker: je vriendschappen veranderen drastisch'
Wat vind je ingewikkeld aan het moederschap?
'Dat iedereen een mening heeft over hoe je dingen aanpakt, met name op sociale media. Als beginnende moeder probeer je alleen maar je best te doen, en als mensen daar dan ongevraagd heel hard op inhakken, word je daar wel onzeker van. Doe ik het dan niet goed, moet het anders? Ik weet nog dat ik iets had gepost over slaapgebrek, en daar ging iedereen overheen: je moet hem laten huilen, je moet naar een slaapcoach… Heel lief allemaal, maar ik zat helemaal niet te wachten op advies. Gelukkig is Siegfried heel nuchter en zegt dan: "Stijn, dit is hoe wij het doen, laat los wat anderen ervan denken." Inmiddels kan ik er beter mee omgaan.'
Lees ook: Zo ga je om met kritiek op de opvoeding
Welke dingen uit je eigen opvoeding neem je mee?
'Ik kreeg vroeger van mijn moeder elke dag een nieuwe smaak te proeven, dat vond ik tóén – als kind – al een goed idee. Feta vond ik bijvoorbeeld eerst heel vies, maar mijn moeder hield vol en nu vind ik het heerlijk. Ik doe dat nu hetzelfde met Lieuwe, hij eet alles wat ik hem voorschotel met huid en haar op. Behalve doperwtjes. Ook zeg ik heel duidelijk 'nee' als iets niet mag of gevaarlijk is. Als Lieuwe met zijn vingers richting het stopcontact gaat, draait hij na een harde 'nee' keurig om.'
En waar zeg je heel hard 'ja' op?
'Op een ondergaande zon zeg ik altijd ja! Binnenkort gaan we met z'n drietjes op wandelvakantie in de bergen, met Lieuwe in de draagzak, lekker de natuur in, met een wijntje op het terras, gewoon samen. Ik kan echt niet wachten.'
De film Hart op de juiste plek met Stijn in de hoofdrol is nu te zien in de bioscoop.
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Interview: Kim Hopmans
