'We hadden het goed. Althans, dat dacht ik. We waren maatjes, konden samen lachen en maakten plannen voor later. We verhuisden zelfs vanuit de binnenstad van Den Haag naar een kleiner dorp. Meer huis, meer tuin, meer plek. Klaar voor de toekomst.
Toen ik zwanger bleek, was hij heel blij. Al had ik soms wel het gevoel dat hij niet echt kon bevatten wat er ging komen. Hij leek er met zijn hoofd niet altijd bij te zijn. Ik dacht dat het was omdat hij het spannend vond.'
Een droom die instortte
In de laatste weken van de zwangerschap merkte Nicky dat er iets veranderde. 'Hij was kortaf, afstandelijk. Ik probeerde het te bespreken, maar hij zei dat het gewoon een drukke periode was. Ik wilde hem geloven, zeker met de bevalling voor de deur.' De bevalling was niet makkelijk en eindigde helaas in een spoedkeizersnede. 'Maar toen ik haar voor het eerst vasthield, dacht ik: nu is alles goed. Dit is ons gezin.'
Twee weken later kreeg ze een bericht via Instagram. 'Een man nam contact met mij op, ik kende hem niet, maar hij stuurde screenshots. Die screenshots waren gesprekken tussen mijn vriend en een vrouw die ik niet kende. Dat bleek zijn vriendin te zijn.
Mijn hart zakte in mijn schoenen. Ik zat daar met een pasgeboren baby en hechtingen die nog pijn deden, terwijl mijn wereld instortte.' Toen ze hem confronteerde, gaf hij het toe. 'Hij zei dat hij het allemaal even niet aankon. Daarna vertrok hij. Geen discussie, geen gesprek. Gewoon weg.'
Lees ook: De nieuwe liefde van alleenstaande moeder Zara (31) haakte af toen ze zwanger raakte
In overlevingsmodus
'De dagen daarna herinner ik me als een waas. Ik functioneerde op de automatische piloot. Ik wilde het liefst mijn leven op pauze zetten. Maar dat kon niet, want er moest een baby gevoed, verschoond en getroost worden.'
Het contact met haar ex bleef minimaal. 'Hij kwam af en toe langs voor de baby, maar ik hield afstand. Ik kon hem niet in mijn buurt verdragen.' Ondertussen moest Nicky alles alleen regelen: toeslagen, kinderdagverblijf, een ander huis. 'Want dit was het koophuis van ons samen. Ik had verlof, maar kon niet eens genieten van dat samen cocoonen. Mijn kraamtijd was iets om te overleven, niet om van te genieten.'
Lees ook: Kraamwerk: 'Als ik haar vertel over mijn eigen post-partumdepressie, krijgt ze tranen in haar ogen'
Herstellen en groeien
Terugkijkend zegt ze: 'Ik heb in korte tijd geleerd hoe sterk ik ben. Dat je niet hoeft te breken, zelfs niet als alles in je schreeuwt dat je dat wil.' Het moeilijkste aan alleenstaand moederschap vindt ze de constante verantwoordelijkheid. 'Er is niemand om het even van me over te nemen, niemand die zegt: 'Ga jij maar even douchen, ik neem het over'.' Maar er is ook iets moois aan. 'De band met mijn dochter is intens. Zij is mijn reden om elke dag op te staan. Alles wat ik doe, is voor haar.'
Inmiddels woont Nicky samen met haar dochter in een nieuw huis, in een andere stad. 'Het heeft lang geduurd voordat ik me weer een beetje mezelf voelde. Ik ben nog steeds aan het helen, maar het leven voelt weer van mij.' Met haar ex heeft ze beperkt contact. 'Hij ziet onze dochter één keer per maand. Ik vind het verdrietig voor haar, maar ik ben blij dat we eindelijk in wat rustiger vaarwater zitten.'
Lees eerdere afleveringen van de rubriek Alleen verder.
OPROEP: Ben jij verlaten of bedrogen tijdens je zwangerschap of zag je zelf geen toekomst meer in je relatie en wil jij ook jouw verhaal anoniem delen? Mail dan naar oproep@oudersvannu.nl
