'Na een rondreis door Nieuw-Zeeland ben ik zo onder de indruk van het land dat ik besluit alles in Nederland op te zeggen en te emigreren. Ik heb toch geen verplichtingen, dus niets houdt me tegen.
De tijd van mijn leven
De eerste weken leef ik in hostels, terwijl ik op zoek ga naar een kamer. Die vind ik via een toevallige ontmoeting in de stad met een vrouw die zelf op reis gaat. Ik mag haar kamer overnemen. Daar woon ik samen met drie huisgenoten: een Nederlandse man van ongeveer mijn leeftijd en een stel uit Engeland. Ik heb de tijd van mijn leven: mijn dagen bestaan uit werken en feesten.
Lees ook: De mooiste bestemmingen voor een babymoon (van in Nederland tot buiten Europa)
Zwanger van mijn huisgenoot
Ik ben dan ook nauwelijks thuis, maar op een dag word ik wakker in het bed van mijn Nederlandse huisgenoot. Het is een lieve jongen en we hebben het gezellig. Maar we hebben het ook gezellig met anderen, en dat weten we van elkaar. Hij wil bovendien niet in Nieuw-Zeeland blijven; hij heeft plannen om verder te reizen. Maar dan ontdek ik dat ik zwanger ben. Ik schrik, en besef dat ik het hem nog moet vertellen.
Als ik eindelijk de moed heb verzameld, is hij compleet in shock. Hij durft het niet aan zijn ouders te vertellen. Ik vertel hem dat ik nooit een kinderwens heb gehad en nog niet weet wat ik ga doen.
Lees ook: Noa (23) raakte op haar 19e onverwacht zwanger: 'Ik voelde paniek maar ook meteen liefde'
Zwanger zonder kinderwens
Had je me dit scenario van tevoren voorgelegd, dan had ik gedacht dat de keuze makkelijk zou zijn. Ik wilde immers geen kinderen. Maar nu ik zwanger ben, voelt het anders. Ik ben een open boek en praat met vriendinnen. Daarna bel ik mijn ouders. 'Mam, pap, er is iets heel ergs gebeurd', zeg ik. Ze reageren totaal anders dan ik had verwacht: ze vinden het juist leuk. Ze vragen of ik weet van wie het is en zijn blij voor me.
Ik zet voor mezelf wat vragen op een rij: ga ik het alleen redden? Financieel, mentaal, fysiek? Als ik overal 'ja' op kan antwoorden, denk ik: misschien krijg ik maar één keer de kans. Ik wil ervoor gaan. Ik geef mijn huisgenoot de keuze om een rol te spelen in het leven van zijn kind, maar verplicht hem tot niets. Hij besluit te reizen. Ik ga terug naar Nederland.
Ik sta er niet alleen voor
Ik trek in bij mijn ouders en ben dankbaar dat ik wat spaargeld heb. Mijn moeder is bij de bevalling en helpt me in de eerste maanden met alles. Ik twijfel geen moment aan mijn keuze.
Omdat ik al tien jaar ingeschreven sta bij een woningstichting krijg ik een eigen huis als mijn dochter zes maanden oud is. Mijn ouders, vrienden en familie staan altijd voor me klaar. Zonder hen had ik het niet gered. En zonder de opvang ook niet, want ik moet wel werken.
Lees ook: 15 ouders biechten op wat het mafste is dat ze ooit voor hun kind hebben gedaan
Geen contact met de vader
Sinds vorig jaar is er geen contact meer met de vader van mijn dochter. Hij kreeg een zoon en verbrak het contact. Zijn ouders weten inmiddels van hun kleindochter, maar daar blijft het bij.
Tegen mijn dochter zeg ik: 'Je vader zit in je hart. Als je ouder bent, mag je contact met hem zoeken. Dat heeft hij mij beloofd.' Ze weet niet beter. Inmiddels is ze 5 en ik sta nog steeds volledig achter mijn beslissing. Ik heb haar van jongs af aan mee op reis genomen, en samen ontdekken we de wereld. Ze is echt mijn mini-bestie, en mijn leven is alleen maar rijker geworden.'
