Cathlin (30) is verloofd met Jeffrey (34) en samen hebben ze zoon Junior (5 maanden). Uit een eerdere relatie heeft Cathlin Haylee-Grace (6) en Jordynn (3). Jeffrey heeft uit een eerdere relatie Jemilian (4), Roosje (bijna 2) en Jax, die met 5,5 maand is overleden.
Lees ook: Rilana's pasgeboren dochter kwam op de ic: 'De verpleging zei: 'Geniet van elkaar zolang het kan'
Een onbestemd gevoel
'Jeffrey vond het mooi om samen nog een kind te krijgen. Ik twijfelde: bij mijn eerste had ik zwangerschapsvergiftiging gehad en een vroeggeboorte, bij de tweede heb ik daarom veel medicatie moeten slikken. Wat halen we ons op de hals? Maar ik dacht ook: als het voor ons bestemd is, dan komt het.
En het kwam. Op Moederdag had ik een positieve test. De zwangerschap verliep moeizaam. Weer kreeg ik dezelfde medicatie, alleen sloeg die deze keer niet aan, de groei van de baby stagneerde en ik moest een paar keer per week naar het ziekenhuis voor controle. Al vrij vroeg in de zwangerschap kreeg ik een onbestemd gevoel, alsof ik alert moest blijven.
Lees ook: Controles tijdens de zwangerschap, wat houdt het in?
In isolatie in het ziekenhuis
In het derde trimester appte mijn zus dat zij en haar partner positief waren getest op corona. Een paar dagen later testte ik ook positief en belde de gynaecoloog. Omdat ze de baby wel wilden monitoren, bedachten ze een plan zodat ik een CTG kon krijgen in de isoleerkamer op een tijdstip dat er geen andere zwangeren waren.
Op vrijdag kreeg ik de eerste, alles was prima. Na het weekend kwam ik weer voor controle, deze keer zeiden ze: "Je baby heeft last van jouw ziek-zijn." Ik werd opgenomen, mijn zuurstofwaarden waren te laag. Ik huilde, ze brachten me naar een afdeling waar ik in isolatie kon.
Mijn grootste angst was dat ik de bevalling alleen moest doen. Maar na een paar dagen zeiden ze dat als het goed zou blijven gaan ik die vrijdag naar huis mocht. Het hartje van de baby klopte goed.
Lees ook: Eline moest bevallen terwijl ze corona had
Die ene nacht dat de baby niet trapte
Ik sliep al weken onrustig, Junior trapte 's nachts altijd, maar die nacht sliep ik door en werd om zes uur uitgerust wakker. Meteen dacht ik: er klopt iets niet. Ik ging naar de wc, misschien zou hij dan wel bewegen? Terug in bed duwde ik drie keer in mijn buik: geen reactie.
Meteen drukte ik op de alarmknop voor de zusters. Via de portofoon vroeg ze wat er was. "Ik voel geen leven, jullie moeten NU komen." Ze trokken hun pakken aan en bij binnenkomst zei ik: "We kunnen niet wachten. Er klopt iets niet."
Snel een CTG, ze vonden een hartslag, maar dat kon ook die van mij zijn. Ze belden de gynaecoloog, die niet lang daarna hollend mijn kamer binnenkwam met het echoapparaat. Zijn hartje sloeg inderdaad even langzaam als dat van mij, zestig. Klik klik, bed los, hollend de gang op. "We gaan je zoon halen, er is geen tijd meer."
Lees ook: Alles over de CTG, zo wordt een hartfilmpje van je ongeboren baby gemaakt
Meteen serieus genomen
"Leeft ie nog?" vroeg ik toen ik wakker werd op de ok. Junior werd met 35 weken en vier dagen geboren, hij woog 2076 gram. Het ging goed met hem. Ik kon alleen niet bij hem, omdat ik corona had en hij op een afdeling lag met andere baby's.
Die avond kwam dezelfde zuster langs die ook bij mij was die ochtend. Ze zei: "Het is goed dat je niet hebt gewacht tot de volgende check. Je hebt een sterk moederinstinct, dat namen we meteen serieus." Later bleek dat mijn placenta door corona was aangetast. Junior had het anders niet gered. Een gek besef als ik nu kijk naar mijn vrolijke, kerngezonde baby.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Fotografie: Kim Krijnen
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
